„Biada wam, uczeni w piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo oczyszczacie (to co) z zewnątrz kielicha i półmiska, z wewnątrz zaś pełne są z grabieży i nieopanowania. Faryzeuszu ślepy, oczyść najpierw (to co) wewnątrz kielicha, aby stało się i (to co) zewnątrz jego czyste. Biada wam, uczeni w piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo jesteście podobni grobom pobielonym, które z zewnątrz wprawdzie pokazują się piękne, wewnątrz jednak pełne są kości martwych i wszelkiej nieczystości. Tak i wy z zewnątrz wprawdzie pokazujecie się ludziom sprawiedliwi, wewnątrz jednak jesteście pełni obłudy i nieprawości”. (Według Mateusza 23, 25 – 28)

„Biada wam, uczeni w piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo dajecie na dziesięcinę miętę i anyżek i kminek, a opuszczacie, (co) większej wagi (z) Prawa, sąd i miłosierdzie i wiarę. To [zaś] należało uczynić i tamtego nie opuszczać. Przewodnicy ślepi, przecedzający komara, zaś wielbłąda wypijający”. (Według Mateusza 23, 23 – 24)

„Biada wam, przewodnicy ślepi mówiący: Który przysiągłby na przybytek, nic (nie) jest; który zaś przysiągłby na złoto przybytku, jest zobowiązany. Głupi i ślepi: kto bowiem większy jest: złoto czy przybytek, (ten) (który uświęcił) złoto? I: Który przysiągłby na ołtarz, nic (nie) jest; który zaś przysiągłby na dar na nim, jest zobowiązany. Ślepi, co bowiem większe: dar czy ołtarz uświęcający dar? (Ten) bowiem, (który przysiągł) na ołtarz, przysięga na niego i na wszystkie te na nim. I (ten), (który przysiągł) na przybytek, przysięga na niego i na zamieszkującego go. I (ten), (który przysiągł) na niebo, przysięga na tron Boga i na siedzącego na nim”. (Według Mateusza 23, 16 – 22)

„Biada zaś wam, uczeni w piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebios przed ludźmi. Wy bowiem nie wchodzicie, ani wchodzącym (nie) dopuszczacie wejść. Biada wam, uczeni w piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo obchodzicie morze i suchy ląd (by) uczynić jednego prozelitę, i kiedy stanie się, czynicie go synem Gehenny dwakroć jak wy (sami)”. (Według Mateusza 23, 13 – 15)

„Wy zaś nie dajcie się nazywać ‘Rabbi’, jeden bowiem jest wasz nauczyciel, wszyscy zaś wy braćmi jesteście. I ojcem nie nazywajcie waszym na ziemi, jeden bowiem jest wasz Ojciec, niebieski. Ani nie dajcie się nazywać przewodnikami, bo przewodnik wasz jest jeden: Pomazaniec. Zaś większy z was będzie waszym sługą. Kto zaś wywyższy siebie, zostanie uniżony, i kto uniży siebie, wywyższony zostanie”. (Według Mateusza 23, 8 – 12)

„Wtedy Jezus powiedział tłumom i uczniom jego mówiąc: Na Mojżesza ławie usiedli uczeni w piśmie i faryzeusze. Wszystkie więc, jakie powiedzieliby wam, uczyńcie i strzeżcie, według zaś czynów ich nie czyńcie. Mówią bowiem i nie czynią. Wiążą zaś ciężary ciężkie [i niemożliwe do noszenia] i nakładają na ramiona ludzi, sami zaś palcem ich nie chcą poruszyć ich. Wszystkie zaś czyny ich czynią dla (pokazania się) ludziom. Rozszerzają bowiem filakterie ich i powiększają obramowania. Kochają zaś pierwsze leżanki na wieczerzach i pierwsze siedzenia w synagogach, i pozdrowienia na rynkach i bycie nazywanym przez ludzi ‘Rabbi’.” (Według Mateusza 23, 1 – 7)

„(Gdy zebrali się) zaś faryzeusze, zapytał ich Jezus mówiąc: Co wam się wydaje o Pomazańcu? Kogo synem jest? Mówią mu: Dawida. Mówi im: Jak więc Dawid w duchu nazywa go Panem, mówiąc: Rzekł Pan Panu memu: Siedź po prawicy mej, aż położę wrogów twych popod stopy twe. Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, jak synem jego jest? I nikt (nie) mógł odpowiedzieć mu słowem, ani nie odważył się (ktokolwiek) od tamtych dni zapytać go jeszcze”. (Według Mateusza 22, 41 – 46)

„Zaś faryzeusze usłyszawszy, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się na tym samym (miejscu). I zapytał jeden z nich [znawca Prawa] próbując go: Nauczycielu, jakie przykazanie wielkie w Prawie? On zaś rzekł mu: Będziesz miłował Pana, Boga twego całym sercem twym i całą duszą twą i całą myślą twą. To jest wielkie i pierwsze przykazanie. Drugie zaś podobne mu: Będziesz miłował bliźniego twego jak siebie. Na tych dwóch przykazaniach całe Prawo jest zawieszone i Prorocy”. (Według Mateusza 22, 34 – 40)

„Byli zaś u nas siedmiu braci. I pierwszy ożeniwszy się zmarł, i nie mając potomstwa pozostawił żonę jego bratu jego. Podobnie i drugi i trzeci, aż do siedmiu. Później zaś (po) wszystkich umarła żona. W powstaniu (z martwych) więc kogo (z) siedmiu będzie żoną? Wszyscy bowiem mieli ją. Odpowiadając zaś Jezus rzekł im: Błąkacie się nie znając pism ani mocy Boga. W bowiem powstaniu (z martwych) ani poślubiają ani są poślubiane, ale jak zwiastunowie w niebie są. O zaś powstaniu (z) martwych nie odczytaliście, (co) zostało powiedziane wam przez Boga mówiącego: Ja jestem Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba? Nie jest Bóg martwych, ale żyjących. I usłyszawszy tłumy zdumiewały się na naukę jego”. (Według Mateusza 22, 25 – 33)

„Pokażcie mi monetę pogłównego. Oni zaś przynieśli mu denara. I mówi im: Kogo obraz ten i napis? Mówią mu: Cezara. Wtedy mówi im: Oddajcie więc (co) Cezara Cezarowi i (co) Boga Bogu. I usłyszawszy zdziwili się i pozostawiwszy go odeszli. W owym dniu podeszli do niego saduceusze mówiący (że) nie (istnieje) powstanie (z martwych) i zapytali go mówiąc: Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze nie mając dziecka, poślubi z powinowactwa brat jego żonę jego i podniesie potomstwo bratu jego”. (Według Mateusza 22, 19 – 24)