„Zaś podszedłszy kłaniała się mu mówiąc: Panie, pomagaj mi. On zaś odpowiadając rzekł: Nie jest dobrze wziąć chleb dzieci i rzucić szczeniętom. Ona zaś rzekła: Tak, Panie, i bowiem szczenięta jedzą ze okruszyn padających ze stołu panów ich. Wtedy odpowiadając Jezus rzekł jej: O kobieto, wielka twa wiara, niech się stanie ci jak chcesz. I została uleczona córka jej od godziny owej. I przeszedłszy stamtąd Jezus przyszedł w stronę morza Galilei i wszedłszy na górę usiadł tam”. (Według Mateusza 15, 25 - 29)

„I wyszedłszy stamtąd Jezus wycofał się do dzielnic Tyru i Sydonu. I oto kobieta Kananejka z granic owych wyszedłszy, krzyknęła mówiąc: Ulituj się (nade) mną, Panie, Synu Dawida! Córka ma źle opętana jest przez demona. On zaś nie odpowiedział jej słowem. I podszedłszy uczniowie jego prosili go mówiąc: Oddal ją, bo krzyczy za nami, On zaś odpowiadając rzekł: Nie zostałem wysłany, chyba że do owiec zgubionych domu Izraela”. (Według Mateusza 15, 21 – 24)

„Odpowiadając zaś Piotr rzekł mu: Objaśnij nam przykład [ten]. On zaś rzekł: Nadal i wy niepojętni jesteście? Nie zauważacie, że wszystko wchodzące w usta do brzucha idzie i do ustępu jest wyrzucane? Zaś wychodzące z ust, z serca wytryska, i owo zanieczyszcza człowieka. Z bowiem serca wychodzą rozważania złe, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusty, kradzieże, kłamliwe świadectwa, bluźnierstwa. To jest zanieczyszczające człowieka; zaś nieumytymi rękoma jeść nie zanieczyszcza człowieka”. (Według Mateusza 15, 15 – 20)

„I przywoławszy do siebie tłum powiedział im: Słuchajcie i rozumiejcie. Nie wchodzące do ust zanieczyszcza człowieka, ale wychodzące z ust, to zanieczyszcza człowieka. Wtedy podszedłszy uczniowie mówią mu: Wiesz, że faryzeusze usłyszawszy (to) słowo urazili się? On zaś odpowiadając rzekł: Każda roślina, której nie zasadził ojciec mój niebieski, zostanie wykorzeniona. Zostawcie ich, ślepymi są przewodnikami [ślepych]. Ślepy zaś ślepego jeśli prowadzi, obaj w dół wpadną”. (Według Mateusza 15, 10 – 14)

„On zaś odpowiadając rzekł im: Dla czego i wy przekraczacie przykazanie Boga z powodu przekazu waszego? Bowiem Bóg rzekł: Szanuj ojca i matkę, i: Złorzeczący ojcu lub matce śmiercią niech umiera. Wy zaś mówicie: Który rzekłby ojcu lub matce: Darem (ofiarnym) to (przez co) ode mnie miałbyś doznać pomocy, nie będzie okazywać szacunku ojcu jego. I unieważniliście słowo Boga z powodu przekazu waszego. Obłudnicy, dobrze prorokował o was Izajasz mówiąc: Lud ten wargami mi okazuje szacunek, zaś serce ich daleko jest oddalone ode mnie; daremnie zaś czczą mnie, nauczając (jako) nauki przykazań ludzi”. (Według Mateusza 15, 3 – 9)

„I przeprawiwszy się przyszli na ziemię do Genezaret. I rozpoznawszy go mężowie miejsca owego wysłali do całej okolicy owiej i przynieśli mu wszystkich źle mających się; i prosili go, aby jedynie dotknąć obramowania płaszcza jego. I ilu dotknęło, wyratowani zostali. Wtedy podchodzą do Jezusa z Jerozolimy faryzeusze i uczeni w piśmie mówiąc: Dla czego uczniowie twoi przekraczają przekaz starszych? Nie bowiem myją rąk [ich,] kiedy chleb jedzą”. (Według Mateusza 14, 34 – 15, 2)

„Zaraz zaś przemówił [Jezus] im mówiąc: Ośmielcie się, ja jestem, nie bójcie się. Odpowiadając zaś mu Piotr rzekł: Panie, jeśli ty jesteś, każ mi przyjść do ciebie po wodach. On zaś rzekł: Przyjdź. I zeszedłszy z łodzi Piotr poszedł po wodach i przyszedł do Jezusa. Widząc zaś wiatr [silny] przestraszył się i zacząwszy topić się, krzyknął mówiąc: Panie, uratuj mnie. Zaraz zaś Jezus wyciągnąwszy rękę chwycił go i mówi mu: Małej wiary, na co zwątpiłeś? I (gdy weszli) oni do łodzi, uciszył się wiatr. Oni zaś w łodzi pokłonili się mu mówiąc: Prawdziwie Boga Synem jesteś”. (Według Mateusza 14, 27 – 33)

„I zaraz przymusił uczniów wejść do łodzi i poprzedzać go naprzeciwko, aż (kiedy) oddali tłumy. I oddaliwszy tłumy wszedł na górę na osobności pomodlić się. (Gdy wieczór) zaś (stał się), sam był tam. Zaś łódź już stadiów wiele od ziemi była oddalona, nękana przez fale, był bowiem przeciwny wiatr. (O) czwartej zaś straży nocy przyszedł do nich chodząc po morzu. Zaś uczniowie zobaczywszy go po morzu chodzącego poruszeni byli, mówiąc że: Zjawa jest, i z bojaźni zaczęli krzyczeć”. (Według Mateusza 14, 22 – 26)

„Oni zaś mówią mu: Nie mamy tutaj, jeśli nie pięć chlebów i dwie ryby. On zaś powiedział: Przynieście mi tutaj je. I kazawszy tłumom ułożyć się na trawie, wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzawszy do góry w niebo pobłogosławił i połamawszy dał uczniom chleby, zaś uczniowie tłumom. I jedli wszyscy i zostali nasyceni, i zebrali zbywającego (z) ułomków dwanaście koszyków pełnych. Zaś jedzący byli mężów około pięć tysięcy bez kobiet i dzieci”. (Według Mateusza 14, 17 – 21)

„Usłyszawszy zaś Jezus wycofał się stamtąd w łodzi na puste miejsce na osobności. I usłyszawszy tłumy zaczęły towarzyszyć mu pieszo z miast. I wyszedłszy zobaczył liczny tłum, i ulitował się nad nimi, i uzdrowił niemocnych ich. (Gdy wieczór) zaś (stał się), podeszli do niego uczniowie mówiący: Puste jest (to) miejsce i godzina już przeszła. Oddal tłumy, aby odeszły do wsi kupili sobie pokarmy. Zaś [Jezus] powiedział im: Nie potrzebę mają odejść; dajcie im wy zjeść”. (Według Mateusza 14, 13 – 16)