Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2589)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„I Andrzeja, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba (tego co) Alfeusza, i Tadeusza, i Szymona Kananejczyka, i Judę Iskariotę, który i wydał go. I przychodzi do domu i schodzi się znowu tłum, tak że nie (mogli) oni nawet chleba zjeść. I usłyszawszy ci od niego wyszli chwycić go, mówili bowiem, że (doprowadził się do szału)”. (Według Marka 3, 18 – 21)
„I wchodzi na górę i przywołuje do siebie, których chciał sam, i odeszli ku niemu. I uczynił dwunastu [których i wysłannikami nazwał,] aby byli z nim, i aby wysłał ich głosić i mieć władzę wyrzucać demony. [I uczynił dwunastu,] i (nadał) imię Szymonowi ‘Piotr’, i Jakuba (tego co) Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, i (nadał) im imię ‘Boanerges’, co jest Synowie Grzmotu”. (Według Marka 3, 13 – 17)
„I powiedział uczniom jego, żeby łódka stała stale dla niego z powodu tłumu, aby nie ścisnęli go. Licznych bowiem uzdrowił, tak że (napadali) go, aby go dotknęli, jacy mieli dolegliwości. I duchy nieczyste, kiedy go oglądały, przypadały do niego i krzyczały mówiąc, że: Ty jesteś Syn Boga. I wiele karcił je, aby nie go widocznym czyniły”. (Według Marka 3, 9 – 12)
„I wyszedłszy faryzeusze zaraz z herodiadami naradę (odbywali) o nim, żeby go (zgubić). I Jezus z uczniami jego wycofał się ku morzu. I liczne mnóstwo z Galilei [zaczęło towarzyszyć(mu)]. I z Judei, i z Jerozolimy, i z Idumei, i spoza Jordanu, i koło Tyru i Sydonu, mnóstwo liczne, słysząc, ile czynił, przyszli do niego”. (Według Marka 3, 6 – 8)
„I pilnowali go, czy (w) szabat uzdrowi go, aby (oskarżyć) go. I mówi człowiekowi suchą rękę mającemu: Podnieś się na środek. I mówi im: Jest dozwolone szabatami dobro uczynić czy zło uczynić, życie uratować czy zabić? Oni zaś milczeli. I obejrzawszy ich z gniewem, zasmucony z powodu skamienienia serca ich, mówi (temu) człowiekowi: Wyciągnij rękę. I wyciągnął, i przywrócona została ręka jego”. (Według Marka 3, 2 – 5)
„Jak wszedł do domu Boga za Abiatara arcykapłana i chleby przedkładania zjadł, których nie jest dozwolone zjeść, jeśli nie kapłanom, i dał i tym (co) z nim byli? I mówi im: Szabat z powodu człowieka stał się, a nie człowiek z powodu szabatu. Także panem jest Syn Człowieka i szabatu. I wszedł znowu do synagogi. I był tam człowiek uschniętą mający rękę”. (Według Marka 2, 26 – 3, 1)
„I stało się, on w szabat (przechodził) przez zboża, i uczniowie jego zaczęli drogę czynić zrywając kłosy. I faryzeusze mówili mu: Oto dlaczego czynią (w) szabat (to co) nie jest dozwolone. I mówi im: Nigdy (nie) przeczytaliście, co uczynił Dawid, kiedy potrzebę miał i zgłodniał on i ci z nim?” (Według Marka 2, 23 – 25)
„Przyjdą zaś dni, kiedy odebrany zostanie od nich pan młody, i wtedy będą pościli w ów dzień. Nikt nakładki szmaty nie zgremplowanej (nie) naszywa na płaszcz stary. Jeśli zaś nie, zrywa wypełnienie od tego, nowe (od) starego, i gorsze rozdarcie staje się. I nikt (nie) leje wina młodego w bukłaki stare jeśli zaś nie, rozerwie wino bukłaki, i wino jest stracone i bukłaki ale wino młode w bukłaki nowe”. (Według Marka 2, 20 – 22)
„I usłyszawszy Jezus mówi im, [że]: Nie potrzebę mają silni lekarza, ale źle mający się; nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników. I byli uczniowie Jana i faryzeusze poszczący. I przychodzą i mówią mu: Dla czego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, zaś twoi uczniowie nie poszczą? I powiedział im Jezus: (Przecież) nie mogą synowie komnaty weselnej w tym (czasie gdy) pan młody z nimi jest, pościć? Ile czasu mają pana młodego z nimi, nie mogą pościć”. (Według Marka 2, 17 – 19)
„I staje się (że leżał przy stole) on w domu jego, i liczni poborcy i grzesznicy leżeli (przy stole) razem z Jezusem i uczniami jego; byli bowiem liczni i towarzyszyli mu. I uczeni w piśmie (z) faryzeuszów zobaczywszy, że je z grzesznikami i poborcami, mówili uczniom jego: Po co z poborcami i grzesznikami je?” (Według Marka 2, 15 – 16)
