Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2567)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„(Ci) zaś, (którzy chwycili) Jezusa, odprowadzili do Kajfasza, arcykapłana, gdzie uczeni w piśmie i starsi zebrali się. Zaś Piotr towarzyszył mu z daleka aż do dziedzińca arcykapłana i wszedłszy wewnątrz siedział z posługaczami zobaczyć koniec. Zaś arcykapłani i sanhedryn cały szukali kłamliwego świadectwa przeciw Jezusowi, żeby go (uśmiercić). I nie znaleźli, (mimo) wielu podchodzących kłamliwych świadków. Potem zaś podszedłszy, dwóch, powiedzieli: Ten rzekł: Mogę obalić przybytek Boga i przez trzy dni zbudować”. (Według Mateusza 26, 57 – 61)
„Wtedy mówi mu Jezus: Wróć miecz twój na miejsce jego. Wszyscy bowiem, (którzy wzięli) miecz, od miecza będą wygubieni. Czy wydaje ci się, że nie mogę poprosić Ojca mego, i postawi przy mnie zaraz więcej niż dwanaście legionów zwiastunów? Jak więc wypełnią się Pisma, że tak ma stać się? W ową godzinę powiedział Jezus tłumom: Jak na rozbójnika wyszliście z mieczami i kijami ująć mnie? Co dzień w świątyni siedziałem nauczając i nie chwyciliście mnie. To zaś całe stało się, aby wypełniły się pisma proroków. Wtedy uczniowie wszyscy opuściwszy go uciekli”. (Według Mateusza 26, 52 – 56)
„I jeszcze (gdy on) (mówił), oto Juda, jeden (z) dwunastu przyszedł i z nim tłum liczny z mieczami i kijami od arcykapłanów i starszych ludu. Zaś wydający go dał im znak mówiąc: Którego pocałuję, ten jest, chwyćcie go. I zaraz podszedłszy (do) Jezusa, powiedział: (Witaj), Rabbi. I ucałował go. Zaś Jezus powiedział mu: Towarzyszu, na co przybywasz? Wtedy podszedłszy narzucili ręce na Jezusa i chwycili go. I oto jeden (z tych co) z Jezusem, wyciągnąwszy rękę wydobył miecz jego i rażąc sługę arcykapłana pozbawił go ucha”. (Według Mateusza 26, 47 – 51)
„I przychodzi do uczniów i znajduje ich śpiących i mówi Piotrowi: Tak nie mieliście siły jedną godzinę czuwać ze mną? Czuwajcie i módlcie się, aby nie weszliście w doświadczenie. Wprawdzie duch ochoczy, jednak ciało słabe. Znów po (raz) drugi odszedłszy zaczął modlić się mówiąc: Ojcze mój, jeśli nie może to przejść, aby nie go piłem, niech się stanie wola twa. I przyszedłszy znów znalazł ich śpiących, były bowiem ich oczy ociężałe. I opuściwszy ich znów odszedłszy zaczął modlić się po (raz) trzeci, to samo słowo powiedziawszy znowu. Wtedy przychodzi do uczniów i mówi im: Śpicie w końcu i spoczywacie? Oto zbliżyła się godzina i Syn Człowieka wydawany jest w ręce grzeszników. Podnieście się, idźmy. Oto zbliżył się wydający mnie”. (Według Mateusza 26, 40 – 46)
„Wtedy przychodzi z nimi Jezus na teren nazywany Getsemani, i mówi uczniom: Usiądźcie (tu), aż odszedłszy tam pomodlę się. I zabrawszy Piotra i dwóch synów Zebedeusza zaczął smucić się i niepokoić. Wtedy mówi im: Zasmucona jest dusza ma aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie ze mną. I naprzód poszedłszy trochę upadł na twarz jego modląc się i mówiąc: Ojcze mój, jeśli możliwe jest, (niech) przejdzie z dala ode mnie kielich ten. Lecz nie jak ja chcę, ale jak ty”. (Według Mateusza 26, 36 – 39)
„Wtedy mówi im Jezus: Wszyscy wy doznacie urazy co do mnie w noc tę, napisane jest bowiem: Porażę pasterza, i rozproszone zostaną owce trzody. Po zaś (podniesieniu) mnie poprzedzę was do Galilei. Odpowiadając zaś Piotr rzekł mu: Jeśli wszyscy doznają urazy co do ciebie, ja nigdy (nie) doznam urazy. Rzekł mu Jezus: Amen mówię ci, że w tę noc, zanim kogut zawoła, trzykroć wyprzesz się mnie. Mówi mu Piotr: Choćby trzeba było mi z tobą umrzeć, nie (nigdy) ciebie wyprę się. Podobnie i wszyscy uczniowie powiedzieli”. (Według Mateusza 26, 31 – 35)
„(Gdy jedli) zaś oni, wziąwszy Jezus chleb i pobłogosławiwszy połamał i dawszy uczniom powiedział: Weźcie, zjedzcie, to jest ciało me. I wziąwszy kielich i dzięki uczyniwszy dał im mówiąc: Wypijcie z niego wszyscy, to bowiem jest krew ma przymierza, (za) wielu wylewająca się na uwolnienie (od) grzechów. Mówię zaś wam, nie wypiję od teraz z tego plonu winorośli aż do dnia owego, kiedy go pić będę z wami nowy w królestwie Ojca mego. I hymn zaśpiewawszy, wyszli ku Górze Oliwek”. (Według Mateusza 26, 26 – 30)
„Wprawdzie Syn Człowieka odchodzi jako jest napisane o nim, biada jednak człowiekowi owemu, przez którego Syn Człowieka jest wydawany. Lepiej było (by) mu jeśli nie urodził(by) się człowiek ów. Odpowiadając zaś Juda, wydający go, rzekł: Ale nie ja jestem, Rabbi? Mówi mu: Ty powiedziałeś”. (Według Mateusza 26, 24 – 25)
„Zaś pierwszego Przaśników podeszli uczniowie (do) Jezusa mówiąc: Gdzie chcesz, byśmy przygotowali ci zjeść Paschę? On zaś rzekł: Odejdźcie do miasta do tego a tego i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Pora ma blisko jest. U ciebie czynię Paschę z uczniami mymi. I uczynili uczniowie, jak nakazał im Jezus, i przygotowali Paschę. (Gdy wieczór) zaś (stał się), leżał (przy stole) z dwunastoma. I (gdy jedli) oni, powiedział: Amen mówię wam, że jeden z was wyda mnie. I zasmuceni bardzo zaczęli mówić mu jeden każdy: Ale nie ja, Panie? On zaś odpowiadając rzekł: (Który zanurzył) ze mną rękę w misie, ten mnie wyda”. (Według Mateusza 26, 17 – 23)
„Gdy zaś Jezus (był) w Betanii w domu Szymona trędowatego, podeszła do niego kobieta mająca alabaster pachnidła bardzo cennego i wylała na głowę jego leżącego. Zobaczywszy zaś uczniowie oburzyli się mówiąc: Na co strata ta? Mogło było bowiem to zostać sprzedane (za wiele) i zostać dane biednym. Poznawszy zaś Jezus powiedział im: Dlaczego trudności przydajecie kobiecie? Czyn bowiem dobry zdziałała dla mnie. Zawsze bowiem biednych macie ze sobą, mnie zaś nie zawsze macie. Wylawszy bowiem ta pachnidło to na ciało me, na pogrzebanie mi uczyniła. Amen mówię wam, gdzie głoszona będzie dobra nowina ta w całym świecie, opowiadane będzie i co uczyniła ta, na pamięć (o) niej. Wtedy wyruszywszy jeden (z) dwunastu, zwany Juda Iskariota, do arcykapłanów, powiedział: Co chcecie mi dać, i ja wam wydam go? Oni zaś postawili mu trzydzieści srebrników. I od wtedy szukał dobrej pory, aby go wydał”. (Według Mateusza 26, 6 – 16)