Nawet to, w jaki sposób Jezus uzdrawia ma konkretne przesłanie. Mk 7, 33 – 35 „On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: Effatha, to znaczy: Otwórz się! Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić”.

W czasie podróży Jezusa jest wiele chwil, które zdają się być przypadkowe, a które wykorzystuje, by objawić swoją moc. Mk 7, 31 – 32 „Znowu opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę”.

Jezus wie, do kogo jest posłany, ale nie odrzuca tych, którzy do Niego przychodzą. Mk 7, 27 – 30 „Odrzekł jej: Pozwól wpierw nasycić się dzieciom, bo niedobrze jest zabrać chleb dzieciom, a rzucić psom. Ona Mu odparła: Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci. On jej rzekł: Przez wzgląd na te słowa idź, zły duch opuścił twoją córkę. Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku, a zły duch wyszedł”.

Do Jezusa przychodzą ci, którym naprawdę zależy. Mk 7, 25 – 26 „Wnet bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, upadła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki”.

Wielu, obserwując Jezusa, niekoniecznie musi zrozumieć, co On robi i dlaczego. Mk 7, 24 „Wybrał się stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, lecz nie mógł pozostać w ukryciu”.

Jezus pokazuje to, co prawdziwie jest nieczyste. Mk 7, 20 – 23 „I mówił dalej: Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym”.

Jezus oczyszcza wszystko. Mk 7, 17 – 19 „Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o to przysłowie. Odpowiedział im: I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka i na zewnątrz się wydala. Tak uznał wszystkie potrawy za czyste”.

Wiele razy, mając uszy, nie umiemy usłyszeć tego, co mówi Bóg. Mk 7, 16 „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”

Jezus pokazuje, że grzech nie może nas zabrudzić, jeśli nie ma wewnętrznej zgody. Mk 7, 15 „Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym”.

Jezus nie chce być niezrozumiany, ani nie słuchany Mk 7, 14 „Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumiejcie!”