Kiedy Jezus jedzie na oślęciu, wypełnia starotestamentalne przepowiednie dotyczące swojej osoby Mk 11, 7 „Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie”.

Mając słowo Jezusa, możemy robić rzeczy, których nie jesteśmy w stanie robić bez tego słowa. Mk 11, 6 „Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus polecił. I pozwolili im”.

Uczniów Jezusa nie wszyscy rozumieją, ale to nie przeszkadza w wypełnianiu misji. Mk 11, 4 – 5 „Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy. Odwiązali je, a niektórzy ze stojących tam pytali ich: Co to ma znaczyć, że odwiązujecie oślę?”

Jezus, gdy coś ważnego proponuje, daje także swoje słowo. Mk 11, 3 „A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem”.

Jezus zawsze wie, czego chce i dokąd prowadzi ludzi. Mk 11, 1 – 2 „Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj!”

Bardzo ważne miejsce w uzdrowieniu zajmuje wiara. Mk 10, 52 „Jezus mu rzekł: Idź, twoja wiara cię uzdrowiła. Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą”.

Kiedy Jezus woła, warto jest z Nim szczerze rozmawiać, ponieważ On wtedy przychodzi ze swoją łaską. Mk 10, 51 „A Jezus przemówił do niego: Co chcesz, abym ci uczynił? Powiedział Mu niewidomy: Rabbuni, żebym przejrzał”.

Na słowa Jezusa warto odpowiadać natychmiast, nie czekając. Mk 10, 50 „On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się i przyszedł do Jezusa”.

Nie zawsze komentarze Apostołów dokładnie pokrywają się z tym, czego Jezus oczekuje. Mk 10, 49 „Jezus przystanął i rzekł: Zawołajcie go! I przywołali niewidomego, mówiąc mu: Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię”.

Kiedy wiesz czego chcesz, nawet gdy inni wołają, by cię uciszyć, ty robisz swoje. Mk 10, 48 „Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, ulituj się nade mną!”