Pan chce, mimo wszystko, pokazać nam wymagania, jakie są dla Jego uczniów Łk 12, 45 – 46 „Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce”.

To, co Pan zostawia i wyznacza, jako zadanie do wypełnienia jest szczególnym pragnieniem Jego serca Łk 12, 43 – 44 „Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem”.

Pan szuka ludzi, którzy są ludźmi sumienia Łk 12, 42 „Pan odpowiedział: Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby na czas wydzielił jej żywność?”

Niektóre pytania Piotra rzeczywiście zadziwiają Łk 12, 41 „Wtedy Piotr zapytał: Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?”

Odwracając słowa Jezusa można łatwo poznać godzinę swojej śmierci – wtedy, gdy się nie spodziewamy Łk 12, 40 „Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”.

Jezus przygotowanie na swoje przyjście porównuje z włamaniem się złodzieja do domu Łk 12, 39 „A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu”.

Przygotowanie na spotkanie z Panem powinno być nieustannie naszym priorytetem Łk 12, 38 „Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie”.

Przywilej bycia obsługiwanym przez Jezusa w niebie, związany jest właśnie z czuwaniem i z gotowością na spotkanie z Nim Łk 12, 37 „Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał”.

Czuwanie i bycie przygotowanym na spotkanie z Jezusem, przy powtórnym przyjściu, to wielkie pragnienie Boga wobec nas Łk 12, 35 – 36 „Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie! A wy bądźcie podobni do ludzi, oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze”.

Prosta zasada rozeznawania według Jezusa sprawia, że możemy dostrzec, patrząc na nasze serce, w czym albo w kim pokładamy swoją ufność Łk 12, 34 „Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze”.