Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2734)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Zaś Judejczycy podjudzili czczące kobiety, (te) dostojne, i pierwszych miasta i wzbudzili prześladowanie przeciwko Pawłowi i Barnabie, i wyrzucili ich z granic ich. Ci zaś strząsnąwszy sobie pył nóg na nich, przyszli do Ikonium. Uczniowie byli wypełniani radością i Duchem Świętym”. (Dokonania wysłanników 13, 50 – 52)
„Tak bowiem przykazał o sobie nam Pan: Umieściłem Cię na światło pogan (aby) być Ty na zbawienie aż do ostatka ziemi. Słuchając zaś poganie radowali się i oddawali chwałę słowu Pana, i uwierzyli jacy byli uszykowani do życia wiecznego. Roznoszono zaś słowo Pana poprzez całą (tę) krainę”. (Dokonania wysłanników 13, 47 – 49)
„Zaś przychodzącego szabatu prawie całe miasto zebrało się, (aby) usłyszeć słowo Pana. Zobaczywszy zaś Judejczycy (te) tłumy, zostali napełnieni zazdrością i mówili przeciwko (tym) przez Pawła mówionym, krzywdząco mówiąc. Powiedziawszy otwarcie Paweł i Barnaba powiedzieli: Wam było konieczne najpierw (aby) zostać powiedziane słowo Boga; skoro odpychacie od siebie go i nie godnymi sądzicie siebie samych wiecznego życia, oto zwracamy się do pogan”. (Dokonania wysłanników 13, 44 – 46)
„(Kiedy wychodzili) zaś oni, prosili na (ten) potem szabat, (aby) zostać powiedziane im słowa te. (Kiedy zostało rozwiązane) zaś zebranie, zaczęli towarzyszyć liczni (z) Judejczyków i (z) czczących prozelitów Pawłowi i Barnabie, którzy mówiąc do nich, przekonywali ich, (aby) pozostawać przy łasce Boga”. (Dokonania wysłanników 13, 42 – 43)
„Patrzcie więc, aby nie przyszło (to) powiedziane w Prorokach: Zobaczcie, lekceważący, i zadziwcie się, i przepadnijcie, bo dzieło działam ja w dniach waszych, dzieło, (w) które nie uwierzycie, jeśli ktoś opowiadać będzie wam”. (Dokonania wysłanników 13, 40 – 41)
„Dawid bowiem swoim rodem usłużywszy Boga postanowieniu, zasnął i przyłączony został do ojców jego, i zobaczył ruinę. Którego zaś Bóg wskrzesił nie zobaczył ruiny. Znajome więc niech będzie wam, mężowie bracia, że przez Tego wam uwolnienie (od) grzechów jest zwiastowane i od wszystkich, (od) których nie mogliście w Prawie Mojżesza zostać uznani za sprawiedliwych, w Tym każdy wierzący jest uznawany za sprawiedliwego”. (Dokonania wysłanników 13, 36 – 39)
„I my wam głosimy dobrą nowinę, (tę) względem ojców obietnicę, (która się stała), że tę Bóg wypełnił dzieciom [ich:] nam, podniósłszy Jezusa, jak i w śpiewie jest napisane, (tym) drugim: Synem mym jesteś Ty, ja dzisiaj zrodziłem Cię. Że zaś podniósł Go z martwych jeszcze nie mającego wracać ku ruinie, tak powiedział, że: Dam wam świątobliwie Dawida, (te) godne wiary. Dlatego że i w innym mówi: Nie dasz świątobliwy Twój zobaczyć ruinę”. (Dokonania wysłanników 13, 32 – 35)
„Gdy zaś spełnili wszystkie (te) o Nim napisane, zdjąwszy z drzewa złożyli do grobowca. Zaś Bóg wskrzesił Go z martwych. Który dał się zobaczyć w dniach liczniejszych (tym), (którzy wstąpili razem z ) Nim od Galilei do Jeruzalem, którzy [teraz] są świadkami Jego względem ludu”. (Dokonania wysłanników 13, 29 – 31)
„Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama i (ci) wśród was bojący się Boga. Nam słowo zbawienia tego zostało wysłane. (Ci) bowiem zamieszkujący w Jeruzalem i (ci) panujący (nad) nimi Tego nie poznawszy i głosy proroków, (te) w każdy szabat odczytywane, osądziwszy wypełnili. I żaden powód śmierci znalazłszy, zażądali sobie (od) Piłata, (aby) zgładzony zostać On”. (Dokonania wysłanników 13, 26 – 28)
„Gdy zaś wypełniał Jan bieg, mówił: Czym ja domyślacie się być? Nie jestem ja; ale oto przychodzi po mnie, którego nie jestem godny sandały nóg rozwiązać”. (Dokonania wysłanników 13, 25)
