„I przychodzi do uczniów i znajduje ich śpiących i mówi Piotrowi: Tak nie mieliście siły jedną godzinę czuwać ze mną? Czuwajcie i módlcie się, aby nie weszliście w doświadczenie. Wprawdzie duch ochoczy, jednak ciało słabe. Znów po (raz) drugi odszedłszy zaczął modlić się mówiąc: Ojcze mój, jeśli nie może to przejść, aby nie go piłem, niech się stanie wola twa. I przyszedłszy znów znalazł ich śpiących, były bowiem ich oczy ociężałe. I opuściwszy ich znów odszedłszy zaczął modlić się po (raz) trzeci, to samo słowo powiedziawszy znowu. Wtedy przychodzi do uczniów i mówi im: Śpicie w końcu i spoczywacie? Oto zbliżyła się godzina i Syn Człowieka wydawany jest w ręce grzeszników. Podnieście się, idźmy. Oto zbliżył się wydający mnie”. (Według Mateusza 26, 40 – 46)

„Wtedy przychodzi z nimi Jezus na teren nazywany Getsemani, i mówi uczniom: Usiądźcie (tu), aż odszedłszy tam pomodlę się. I zabrawszy Piotra i dwóch synów Zebedeusza zaczął smucić się i niepokoić. Wtedy mówi im: Zasmucona jest dusza ma aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie ze mną. I naprzód poszedłszy trochę upadł na twarz jego modląc się i mówiąc: Ojcze mój, jeśli możliwe jest, (niech) przejdzie z dala ode mnie kielich ten. Lecz nie jak ja chcę, ale jak ty”. (Według Mateusza 26, 36 – 39)

„Wtedy mówi im Jezus: Wszyscy wy doznacie urazy co do mnie w noc tę, napisane jest bowiem: Porażę pasterza, i rozproszone zostaną owce trzody. Po zaś (podniesieniu) mnie poprzedzę was do Galilei. Odpowiadając zaś Piotr rzekł mu: Jeśli wszyscy doznają urazy co do ciebie, ja nigdy (nie) doznam urazy. Rzekł mu Jezus: Amen mówię ci, że w tę noc, zanim kogut zawoła, trzykroć wyprzesz się mnie. Mówi mu Piotr: Choćby trzeba było mi z tobą umrzeć, nie (nigdy) ciebie wyprę się. Podobnie i wszyscy uczniowie powiedzieli”. (Według Mateusza 26, 31 – 35)

„(Gdy jedli) zaś oni, wziąwszy Jezus chleb i pobłogosławiwszy połamał i dawszy uczniom powiedział: Weźcie, zjedzcie, to jest ciało me. I wziąwszy kielich i dzięki uczyniwszy dał im mówiąc: Wypijcie z niego wszyscy, to bowiem jest krew ma przymierza, (za) wielu wylewająca się na uwolnienie (od) grzechów. Mówię zaś wam, nie wypiję od teraz z tego plonu winorośli aż do dnia owego, kiedy go pić będę z wami nowy w królestwie Ojca mego. I hymn zaśpiewawszy, wyszli ku Górze Oliwek”. (Według Mateusza 26, 26 – 30)

„Wprawdzie Syn Człowieka odchodzi jako jest napisane o nim, biada jednak człowiekowi owemu, przez którego Syn Człowieka jest wydawany. Lepiej było (by) mu jeśli nie urodził(by) się człowiek ów. Odpowiadając zaś Juda, wydający go, rzekł: Ale nie ja jestem, Rabbi? Mówi mu: Ty powiedziałeś”. (Według Mateusza 26, 24 – 25)

„Zaś pierwszego Przaśników podeszli uczniowie (do) Jezusa mówiąc: Gdzie chcesz, byśmy przygotowali ci zjeść Paschę? On zaś rzekł: Odejdźcie do miasta do tego a tego i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Pora ma blisko jest. U ciebie czynię Paschę z uczniami mymi. I uczynili uczniowie, jak nakazał im Jezus, i przygotowali Paschę. (Gdy wieczór) zaś (stał się), leżał (przy stole) z dwunastoma. I (gdy jedli) oni, powiedział: Amen mówię wam, że jeden z was wyda mnie. I zasmuceni bardzo zaczęli mówić mu jeden każdy: Ale nie ja, Panie? On zaś odpowiadając rzekł: (Który zanurzył) ze mną rękę w misie, ten mnie wyda”. (Według Mateusza 26, 17 – 23)

„Gdy zaś Jezus (był) w Betanii w domu Szymona trędowatego, podeszła do niego kobieta mająca alabaster pachnidła bardzo cennego i wylała na głowę jego leżącego. Zobaczywszy zaś uczniowie oburzyli się mówiąc: Na co strata ta? Mogło było bowiem to zostać sprzedane (za wiele) i zostać dane biednym. Poznawszy zaś Jezus powiedział im: Dlaczego trudności przydajecie kobiecie? Czyn bowiem dobry zdziałała dla mnie. Zawsze bowiem biednych macie ze sobą, mnie zaś nie zawsze macie. Wylawszy bowiem ta pachnidło to na ciało me, na pogrzebanie mi uczyniła. Amen mówię wam, gdzie głoszona będzie dobra nowina ta w całym świecie, opowiadane będzie i co uczyniła ta, na pamięć (o) niej. Wtedy wyruszywszy jeden (z) dwunastu, zwany Juda Iskariota, do arcykapłanów, powiedział: Co chcecie mi dać, i ja wam wydam go? Oni zaś postawili mu trzydzieści srebrników. I od wtedy szukał dobrej pory, aby go wydał”. (Według Mateusza 26, 6 – 16)

„I stało się kiedy skończył Jezus wszystkie słowa te, powiedział uczniom jego: Wiecie, że za dwa dni Pascha (jest) i Syn Człowieka zostaje wydany na (ukrzyżowanie). Wtedy zebrali się arcykapłani i starsi ludu na dziedzińcu arcykapłana zwanego Kajfaszem. I uradzili, żeby Jezusa podstępem chwycili i zabili. Mówili zaś: Nie w święto, żeby nie zamęt stał się wśród ludu”. (Według Mateusza 26, 1 – 5)

„Wtedy powie i tym po lewicy: Ruszajcie ode mnie przeklęci w ogień wieczny przygotowany oszczercy i zwiastunom jego. Zgłodniałem bowiem i nie daliście mi zjeść, zapragnąłem i nie napoiliście mnie, obcy byłem i nie przyjęliście mnie, nagi i nie odzialiście mnie, chory i w strażnicy i nie nawiedziliście mnie. Wtedy odpowiedzą i oni mówiąc: Panie, kiedy cię zobaczyliśmy zgłodniałego lub spragnionego, lub obcego, lub nagiego, lub chorego, lub w strażnicy i nie usłużyliśmy ci? Wtedy odpowie im mówiąc: Amen mówię wam, ile nie uczyniliście jednemu (z) tych najmniejszych, ani mi (nie) uczyniliście. I odejdą ci w karę wieczną, zaś sprawiedliwi w życie wieczne”. (Według Mateusza 25, 41 – 46)

„Kiedy zaś przyjdzie Syn Człowieka w chwale jego i wszyscy zwiastunowie z nim, wtedy usiądzie na tronie chwały jego. I zebrane zostaną przed nim wszystkie narody i oddzieli ich jednych od drugich jak pasterz oddziela owce od kozłów. I postawi owce po prawicy jego, zaś kozły po lewicy. Wtedy powie król tym po prawicy jego: Chodźcież, pobłogosławieni Ojca mego, odziedziczcie przygotowane wam królestwo od założenia świata. Zgłodniałem bowiem i daliście mi zjeść, zapragnąłem i napoiliście mnie, obcy byłem i przyjęliście mnie, nagi i odzialiście mnie, zachorowałem i nawiedziliście mnie, w strażnicy byłem i przyszliście do mnie. Wtedy odpowiedzą mu sprawiedliwi mówiąc: Panie, kiedy cię zobaczyliśmy zgłodniałego i nakarmiliśmy, lub spragnionego i napoiliśmy? Kiedy zaś cię zobaczyliśmy obcego i przyjęliśmy, lub nagiego i odzialiśmy? Kiedy zaś cię zobaczyliśmy chorującego lub w strażnicy i przyszliśmy do ciebie? I odpowiadając król powie im: Amen mówię wam, ile uczyniliście jednemu (z) tych braci mych najmniejszych, mnie uczyniliście”. (Według Mateusza 25, 31 – 40)