„I siadłszy naprzeciwko skarbony oglądał, jak tłum rzuca miedź do skarbony. I liczni bogaci rzucali wiele. I przyszedłszy jedna wdowa biedna rzuciła pieniążki dwa, to jest ćwierć asa. I przywoławszy do siebie uczniów jego powiedział im: Amen mówię wam, że wdowa ta biedna więcej (od) wszystkich rzuciła rzucających do skarbony. Wszyscy bowiem ze zbywającego im rzucili, ta zaś z braku jej wszystko ile miała rzuciła, całe środki na życie jej”. (Według Marka 12, 41 – 44)

„Usłyszawszy zaś Jezus wycofał się stamtąd w łodzi na puste miejsce na osobności. I usłyszawszy tłumy zaczęły towarzyszyć mu pieszo z miast. I wyszedłszy zobaczył liczny tłum, i ulitował się nad nimi, i uzdrowił niemocnych ich. (Gdy wieczór) zaś (stał się), podeszli do niego uczniowie mówiący: Puste jest (to) miejsce i godzina już przeszła. Oddal tłumy, aby odeszły do wsi kupili sobie pokarmy. Zaś [Jezus] powiedział im: Nie potrzebę mają odejść; dajcie im wy zjeść”. (Według Mateusza 14, 13 – 16)

„Zebrali więc arcykapłani i faryzeusze sanhedryn i mówili: Co uczynimy, bo ten człowiek liczne czyni znaki? Jeśli pozostawimy go tak, wszyscy uwierzą w niego, i przyjdą Rzymianie i zabiorą nasze, i to miejsce, i naród. Jeden zaś, ktoś z nich, Kajfasz, arcykapłanem będący roku tego, powiedział im: Wy nie wiecie nic, ani liczycie się, że jest pożyteczne wam, aby jeden człowiek umarł za lud i aby nie cały naród zginął. Tego zaś od siebie nie powiedział, ale arcykapłanem będąc roku tamtego wyprorokował, że miał Jezus umrzeć za naród, i nie za naród jedynie, ale aby i dzieci Boga rozproszone zgromadził w jedno”. (Według Jana 11, 47 – 52)

„W tej godzinie rozweselił się [w] Duchu Świętym i powiedział: Wyznaję cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, bo zakryłeś to przed mądrymi i rozumnymi i odsłoniłeś to małoletnim. Tak, Ojcze, bo tak upodobanie stało się przed tobą. Wszystko mi przekazane zostało przez Ojca mego, i nikt (nie) pojmuje, kim jest Syn, jeśli nie Ojciec, i kim jest Ojciec, jeśli nie Syn i któremu postanowi Syn odsłonić. I zwróciwszy się do uczniów na osobności rzekł: Szczęśliwe oczy widzące, co widzicie. Mówię bowiem wam, że liczni prorocy i królowie chcieli zobaczyć, co wy widzicie, i nie zobaczyli, i usłyszeć, co słyszycie, i nie usłyszeli”. (Według Łukasza 10, 21 – 24)

„I odpowiadając Jezus mówił, nauczając w świątyni: Jak mówią uczeni w piśmie, że Pomazaniec synem Dawida jest? Sam Dawid powiedział w Duchu Świętym: Rzekł Pan Panu memu: Siedź po prawicy mej, aż położę wrogów twych popod stopy twe. Sam Dawid nazywa go Panem, i skąd jego jest synem? I liczny tłum słuchał go z przyjemnością. I w nauce jego mówił: Strzeżcie się przed uczonymi w piśmie chcącymi w (długich) szatach chadzać, i pozdrowień na rynkach, i pierwszych siedzeń w synagogach, i pierwszych leżanek na wieczerzach. Objadający domy wdów i dla pozoru długo modlących się, ci otrzymają wiele większy wyrok”. (Według Marka 12, 35 – 40)

„Stąd pod przysięgą przyrzekł jej dać, co poprosiłaby sobie. Ona zaś podpuszczona przez matkę jej: Daj mi, rzecze, tu na tacy głowę Jana Chrzciciela. I zasmucony król z powodu przysięgi i razem leżących (przy stole) kazał, (aby została dana). I posławszy ściął głowę Janowi w strażnicy. I przyniesiona została głowa jego na tacy i dana została dziewczynce; i zaniosła matce jej. I podszedłszy uczniowie jego zabrali zwłoki i pogrzebali je[go], i przyszedłszy oznajmili Jezusowi”. (Według Mateusza 14, 7 – 12)

„Ja zaś wiedziałem, że zawsze mnie słuchasz. Ale z powodu tłumu wokół stojącego powiedziałem, aby uwierzyli, że ty mnie wysłałeś. I to rzekłszy głosem wielkim wykrzyknął, Łazarzu, chodźże na zewnątrz. Wyszedł zmarły związany: stopy i ręce opaskami, i twarz jego chustką była obwiązana. Mówi im Jezus: Rozwiążcie go i pozwólcie mu iść. Liczni więc z Judejczyków, (ci) (którzy przyszli) do Mariam i (który ujrzeli), co uczynił, uwierzyli w niego. Niektórzy zaś z nich odeszli do faryzeuszów i powiedzieli im, co uczynił Jezus”. (Według Jana 11, 42 – 46)

„Wrócili zaś siedemdziesięciu [dwóch] z radością mówiąc: Panie, i demony podporządkowują się nam w imię twe. Powiedział zaś im: Oglądałem Szatana jak błyskawicę z nieba spadającego. Oto dałem wam władzę stąpać po wężach i skorpionach i po całej mocy wroga, i nic (wam) nie zaszkodzi. Nadto z powodu tego nie radujcie się, że duchy wam podporządkowują się, radujcie się, że imiona wasze wypisane są w niebiosach”. (Według Łukasza 10, 17 – 20)

„Drugie to: Będziesz miłował bliźniego twego, jak siebie. Większe (od) tych inne przykazanie nie jest. I powiedział mu uczony w piśmie: Dobrze, nauczycielu, w prawdzie powiedziałeś, że jeden jest i nie jest inny oprócz niego. I miłować go z całego serca, i z całego zrozumienia, i z całej siły, i miłować bliźniego jak siebie, wiele więcej jest (od) wszystkich całopaleń i ofiar. I Jezus zobaczywszy [go], że rozumnie odpowiedział, rzekł mu: Nie daleko jesteś od królestwa Boga. I nikt już nie odważał się go spytać”. (Według Marka 12, 31 – 34)

„W ową porę usłyszał Herod tetrarcha słuch(y) (o) Jezusie, i powiedział sługom jego: Ten jest Jan Chrzciciel. On to podniósł się z martwych i dla tego dzieła mocy dokonują się (przez) niego. Bowiem Herod chwyciwszy Jana związał [go] i w strażnicy zatrzymał z powodu Herodiady, żony Filipa, brata jego. Mówił bowiem Jan mu: Nie jest dozwolone ci mieć ją. I chcąc go zabić bał się tłumu, bo (za) proroka go mieli. (Dla) urodzin zaś, (które się stały), Heroda, zatańczyła córka Herodiady na środku i przypodobała się Herodowi”. (Według Mateusza 14, 1 – 6)