„Świadczył więc tłum, będący z nim, gdy Łazarza zawołał z grobowca i podniósł go z martwych. Dla tego [i] wyszedł naprzeciw mu tłum, bo usłyszeli (że) ten on uczynił znak. Zatem faryzeusze powiedzieli do siebie: Widzicie, że nie przyczyniacie sobie nic. Oto świat za nim odszedł. Byli zaś Helleni pewni z wchodzących, aby pokłonili się w święto. Ci więc podeszli do Filipa z Betsaidy (w) Galilei, i prosili go mówiąc: Panie, chcemy Jezusa zobaczyć. Przychodzi Filip i mówi Andrzejowi. Przychodzi Andrzej i Filip i mówią Jezusowi”. (Według Jana 12, 17 – 22)

„I powiedział do nich: Ktoś z was będzie miał przyjaciela i podąży do niego w środku nocy, i rzekłby mu: Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, gdyż przyjaciel mój przybył z drogi do mnie i nie mam, co podam mu. A tamten ze środka odpowiedziawszy, rzekłby: Nie mi kłopotów przydawaj. Już drzwi zamknięte są i dzieci me ze mną w łożu są. Nie mogę wstawszy dać ci. Mówię wam, jeśli i nie da mu wstawszy z powodu bycia przyjacielem jego, z powodu natręctwa jego podniósłszy się, da mu, ile potrzebuje”. (Według Łukasza 11, 5 – 8)

„Kiedy zaś zobaczycie obrzydliwość spustoszenia nastałą, gdzie nie trzeba, odczytujący niech rozumie, wtedy (ci) w Judei niech uciekają w góry; (ten) [zaś] na tarasie nie niech schodzi ani niech wchodzi zabrać coś z domu jego. I ten w polu nie niech zawraca w tył zabrać płaszcz jego. Biada zaś w łonie mającym i karmiącym piersią w owe dni. Módlcie się zaś, żeby nie stało się zimą. Będą bowiem dni owe uciskiem, jaki nie stał się taki od początku stworzenia, które stworzył Bóg, aż do teraz, i nie stanie się”. (Według Marka 13, 14 – 19)

„I przeprawiwszy się przyszli na ziemię do Genezaret. I rozpoznawszy go mężowie miejsca owego wysłali do całej okolicy owiej i przynieśli mu wszystkich źle mających się; i prosili go, aby jedynie dotknąć obramowania płaszcza jego. I ilu dotknęło, wyratowani zostali. Wtedy podchodzą do Jezusa z Jerozolimy faryzeusze i uczeni w piśmie mówiąc: Dla czego uczniowie twoi przekraczają przekaz starszych? Nie bowiem myją rąk [ich,] kiedy chleb jedzą”. (Według Mateusza 14, 34 – 15, 2)

„Nazajutrz tłum liczny, przybyły na święto, usłyszawszy, że przychodzi Jezus do Jerozolimy, wzięli liście (palmowe) palm i wyszli na spotkanie mu, i krzyczeli: Hosanna! Błogosławiony przychodzący w imię Pana, [i] Król Izraela. Znalazłszy zaś Jezus osiołka, usiadł na niego, jako jest napisane: Nie bój się, córko Syjonu! Oto król twój przychodzi, siedzący na źrebięciu osła. Tego nie pojęli jego uczniowie najpierw, ale gdy wsławiony został Jezus, wtedy przypomnieli sobie, że to było o nim napisane i to uczynili mu”. (Według Jana 12, 12 – 16)

„Odpowiadając zaś rzekł jej Pan: Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, jednego zaś jest potrzeba: Mariam bowiem dobry udział wybrała sobie, który nie zostanie odebrany jej. I stało się, (gdy) (był) on w miejscu jakimś modląc się, jak przestał, powiedział ktoś (z) uczniów jego do niego: Panie, naucz nas modlić się, jako i Jan nauczył uczniów jego. Powiedział zaś im: Kiedy modlicie się, mówcie: Ojcze, niech zostanie uświęcone imię twe, niech przyjdzie królestwo twe, chleb nasz powszedni dawaj nam co dzień. I odpuść nam grzechy nasze, i bowiem sami odpuszczamy każdemu dłużnemu nam. I nie wprowadziłbyś nas w doświadczenie”. (Według Łukasza 10, 41 – 11, 4)

„I do wszystkich narodów najpierw ma być głoszona dobra nowina. I kiedy prowadzić będą was wydający, nie martwcie się naprzód, co powiecie, ale co zostanie dane wam w ową godzinę, to mówcie, nie bowiem jesteście wy mówiącymi, ale Duch Święty. I wyda brat brata na śmierć, i ojciec dziecko, i powstaną dzieci przeciw rodzicom, i uśmiercą ich. I będziecie nienawidzeni przez wszystkich z powodu imienia mego. Zaś wytrwały do końca, ten będzie uratowany”. (Według Marka 13, 10 – 13)

„Zaraz zaś przemówił [Jezus] im mówiąc: Ośmielcie się, ja jestem, nie bójcie się. Odpowiadając zaś mu Piotr rzekł: Panie, jeśli ty jesteś, każ mi przyjść do ciebie po wodach. On zaś rzekł: Przyjdź. I zeszedłszy z łodzi Piotr poszedł po wodach i przyszedł do Jezusa. Widząc zaś wiatr [silny] przestraszył się i zacząwszy topić się, krzyknął mówiąc: Panie, uratuj mnie. Zaraz zaś Jezus wyciągnąwszy rękę chwycił go i mówi mu: Małej wiary, na co zwątpiłeś? I (gdy weszli) oni do łodzi, uciszył się wiatr. Oni zaś w łodzi pokłonili się mu mówiąc: Prawdziwie Boga Synem jesteś”. (Według Mateusza 14, 27 – 33)

„Powiedział zaś to, nie że o biednych martwił się on, ale że złodziejem był i sakiewkę mając, (co) rzucane zabierał. Powiedział więc Jezus: Zostaw ją, aby na dzień pogrzebania mego ustrzegła to. Biednych bowiem zawsze macie ze sobą, mnie zaś nie zawsze macie. Poznał się więc tłum liczny z Judejczyków, że tam jest, i przyszli nie z powodu Jezusa jedynie, ale aby i Łazarza zobaczyli, którego podniósł z martwych. Zaplanowali zaś arcykapłani, aby i Łazarza zabili, bo liczni z powodu jego szli (z) Judejczyków i wierzyli w Jezusa”. (Według Jana 12, 6 – 11)Według Jana 12, 6 – 11Według Jana 12, 6 – 11

„I na zajutrz wyciągnąwszy dał dwa denary karczmarzowi i powiedział: Zadbaj o niego, i to, co nadto wydałbyś, ja (przy) (powracaniu) mym oddam ci. Kto (z) tych trzech bliźnim zdaje się ci (okazał się) wpadłego na rozbójników? On zaś powiedział: (Ten) (który uczynił) miłosierdzie wobec niego. Powiedział zaś mu Jezus: Ruszaj i ty czyń podobnie. (Gdy) zaś (wyruszyli) oni, on wszedł do wsi jakiejś. Kobieta zaś jakaś imieniem Marta podjęła go. I tej była siostra zwana Mariam, [która] i przysiadłszy u stóp Pana słuchała słowa jego. Zaś Marta była zajęta przy licznych usługach. Przystanąwszy zaś powiedziała: Panie, nie obchodzi cię, że siostra ma samą mnie zostawiła służyć? Powiedz więc jej, aby mnie wspomogła”. (Według Łukasza 10, 35 – 40)