„Zaczął mówić Piotr mu: Oto my opuściliśmy wszystko i zaczęliśmy towarzyszyć ci. Rzekł Jezus: Amen mówię wam, nikt (nie) jest, który opuścił dom, lub braci, lub siostry, lub matkę, lub ojca, lub dzieci, lub pola ze względu na mnie i ze względu na Dobrą Nowinę, jeżeli nie wziąłby stukrotnie więcej teraz, w porze tej, domów, i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól wśród prześladowań, i w wieku przychodzącym życie wieczne. Liczni zaś będą pierwsi ostatnimi i ostatni pierwszymi”. (Według Marka 10, 28 – 31)

„Znając zaś myśli ich powiedział im: Każde królestwo podzielone przeciw sobie pustoszone jest i każde miasto lub dom podzielony przeciw sobie nie będzie stać. I jeśli Szatan Szatana wyrzuca, w sobie został podzielony. Jak więc stać będzie królestwo jego? I jeśli ja przez Belzebuba wyrzucam demony, synowie wasi przez kogo wyrzucają? Dla tego oni sędziami będą waszymi. Jeśli zaś przez Ducha Boga ja wyrzucam demony, zatem nadeszło do was królestwo Boga”. (Według Mateusza 12, 25 – 28)

„Odpowiedział tamten: Człowiek zwany Jezusem błoto uczynił i posmarował me oczy i powiedział mi, że: Idź do Siloam i obmyj się. Odszedłszy więc i obmywszy się przejrzałem. I powiedzieli mu: Gdzie jest tamten? Mówi: Nie wiem. Prowadzą go do faryzeuszów, tego kiedyś ślepego. Był zaś szabat w (tym) dniu (gdy) błoto uczynił Jezus i otworzył jego oczy. Znów więc pytali go i faryzeusze, jak przejrzał. On zaś powiedział im: Błoto nałożył mi na oczy i obmyłem się, i widzę”. (Według Jana 9, 11 – 15)

„Oznajmili zaś im (ci), (którzy zobaczyli), jak uratowany został opętany. I poprosiło go całe mnóstwo (z) okolicy Gerazeńczyków odejść od nich, bo strachem wielkim byli ogarnięci. On zaś wszedłszy do łodzi wrócił. Prosił zaś go mąż, z którego wyszły były demony, (by) być z nim. Oddalił zaś go mówiąc: Wracaj do domu twego i opowiadaj, ile ci uczynił Bóg. I odszedł po całym mieście głosząc, ile uczynił mu Jezus. (Gdy) zaś (wracał) Jezus, przywitał go tłum, byli bowiem wszyscy oczekujący go. I oto przyszedł mąż, któremu imię Jair, i ten przełożonym synagogi był, i padłszy u stóp Jezusa, prosił go, (by) (wszedł) do domu jego, bo córka jedynaczka była mu, jakieś lat dwanaście, i ona umierała. (Gdy) zaś (poszedł) on, tłumy dusiły go”. (Według Łukasza 8, 36 – 42)

„I oglądnąwszy Jezus mówi uczniom jego: Jak z trudem majątek mający do królestwa Boga wejdą. Zaś uczniowie dziwili się na słowa jego. Zaś Jezus znowu odpowiadając mówi im: Dzieci, jak trudne jest do królestwa Boga wejść. Wykonalniejsze jest wielbłądowi przez dziurkę igły przejść, niż bogatemu do królestwa Boga wejść. Oni zaś bardziej zdumiewali się, mówiąc do siebie: I kto może uratować się? Przypatrzywszy się im Jezus mówi: U ludzi niemożliwe, ale nie u Boga, wszystko bowiem możliwe u Boga”. (Według Marka 10, 23 – 27)

„Nie  będzie spierał się ani nie będzie wykrzykiwał, ani usłyszy ktoś na placach głos jego. Trzciny skruszonej nie złamie, i knota dymiącego nie zgasi, aż (wyprowadzi) (do) zwycięstwa sąd. I (w) imieniu jego narody będą mieć nadzieję. Wtedy przyprowadzony został mu opętany ślepy i głuchy. I uzdrowił go, tak że głuchy (mówił) i (widział). I zdumiewały się wszystkie tłumy i mówiły: Czyż nie ten jest Synem Dawida? Zaś faryzeusze usłyszawszy powiedzieli: Ten nie wyrzuca demonów, jeśli nie przez Belzebuba przywódcę demonów”. (Według Mateusza 12, 19 – 24)

„(Nam) trzeba czynić dzieła (tego), (który posłał) mnie, póki dzień jest. Przychodzi noc, gdy nikt (nie) może działać. Kiedy w świecie jestem, światłem jestem świata. To powiedziawszy splunął na ziemię i uczynił błoto ze śliny, i posmarował go błotem na oczy. I powiedział mu: Idź, obmyj się do basenu Silom (co tłumaczy się Wysłany). Odszedł więc i obmył się i przyszedł widząc. A więc sąsiedzi i widujący go przedtem, że żebrakiem był, mówili: (Czyż) nie ten jest (tym) siedzącym i żebrzącym? Inni mówili, że: Ten jest. Inni mówili: Nie, ale podobny mu jest. Tamten mówił, że: Ja jestem. Mówili więc mu: Jak [więc] otworzone zostały twe oczy?” (Według Jana 9, 4 – 10)

„Było zaś tam stado świń dość licznych pasące się na górze. I poprosiły go, aby pozwolił im w nie wejść. I pozwolił im. Wyszedłszy zaś demony z człowieka, weszły w świnie, i ruszyło stado w dół urwiska w jezioro i utopiło się. Zobaczywszy zaś pasący, (co) (stało się), uciekli i oznajmili w mieście i w polach. Wyszli zaś zobaczyć, (co) (stało się), i przyszli do Jezusa i znaleźli siedzącego człowieka, z którego demony wyszły, ubranego i zachowującego rozsądek u stóp Jezusa, i przestraszyli się”.  (Według Łukasza 8, 32 – 35)

„Przykazania znasz: Nie zabij, Nie popełń cudzołóstwa, nie ukradnij, nie zaświadcz kłamliwie, nie ograb, szanuj ojca twego i matkę. On zaś rzekł mu: Nauczycielu, tego wszystkiego zacząłem przestrzegać od młodości mej. Zaś Jezus przypatrzywszy się mu, umiłował go i powiedział mu: Jednego ci brakuje: odejdź, ile masz, sprzedaj i daj biednym, i będziesz miał skarb w niebie, i chodźże towarzysz mi. On zaś sposępniawszy na (to) słowo odszedł zasmucony, był bowiem mającym posiadłości liczne”.  (Według Marka 10, 19 – 22)

„Ileż więc przewyższa człowiek owcę. Tak że dozwolone jest w szabat dobrze czynić. Wtedy mówi (temu) człowiekowi: Wyciągnij twą rękę. I wyciągnął i przywrócona została zdrowa jak inna. Wyszedłszy zaś faryzeusze naradę (podjęli) o nim, jakby go zgubili. Zaś Jezus poznawszy wycofał się stamtąd. I zaczęły towarzyszyć mu [tłumy] liczne, i uzdrowił ich wszystkich. I skarcił ich, aby nie widocznym go czynili. Żeby wypełniło się (co) powiedziane przez Izajasza proroka mówiącego: Oto sługa mój, którego wybrałem, umiłowany mój, w którym upodobała dusza ma. Położę ducha mego na nim, i sąd narodom oznajmi”. (Według Mateusza 12, 12 – 18)