„I głos stał się z chmury mówiący: Ten jest Syn mój wybrany, jego słuchajcie. I (gdy) (stał się) głos, znaleziony został Jezus sam. I oni zachowali milczenie i nikomu (nie) oznajmili w owych dniach niczego, co zobaczyli. Stało się zaś (w) następnym dniu, (gdy zeszli) oni z góry, wyszedł na spotkanie mu tłum liczny. I oto mąż z tłumu zawołał mówiąc: Nauczycielu, proszę cię, popatrz na syna mego, bo jedynak mi jest, i oto duch bierze go i nagle krzyczy, i trzęsie go z pianą i ledwo odstępuje od niego tłukąc go. I poprosiłem uczniów twych, aby wyrzucili go, i nie mogli”. (Według Łukasza 9, 35 – 40)

„I przechodząc rano zobaczyli (tę) figę uschniętą od korzeni. I przypomniawszy (sobie) Piotr mówi mu: Rabbi, oto figa, którą przekląłeś, uschła. I odpowiadając Jezus mówi im: Miejcie wiarę (w) Boga. Amen mówię wam, że który powie górze tej: Podnieś się i rzuć się w morze, i nie zawaha się w sercu jego, ale będzie wierzył, że co mówi, staje się, będzie mu. Dla tego mówię wam, wszystko, (o) co modlicie się i prosicie, wierzcie, że otrzymaliście, i będzie wam. I kiedy stoicie modląc się, odpuszczajcie, jeśli coś macie przeciw komuś, aby i ojciec wasz (ten) w niebiosach, odpuścił wam występki wasze”. (Według Marka 11, 20 – 25)

„Inny przykład podał im mówiąc: Podobne stało się królestwo niebios człowiekowi siejącemu dobre nasienie na polu jego. Przy zaś spaniu ludzi, przyszedł jego wróg i dosiał chwasty po środku zboża i odszedł. Kiedy zaś zakiełkowało źdźbło i owoc uczyniło, wtedy pojawiły się i chwasty. Podszedłszy zaś niewolnicy pana domu powiedzieli mu: Panie, czyż nie dobre nasienie posiałeś na twoim polu? Skąd więc ma chwasty? On zaś rzekł im: Wrogi człowiek to uczynił. Zaś niewolnicy mówią mu: Chcesz więc odszedłszy zebralibyśmy je? On zaś rzecze: Nie, coby nie zbierając chwasty (nie) wykorzeniliście razem (z) nimi zboża”. (Według Mateusza 13, 24 – 29)

„Owce moje głosu mego słuchają i ja znam je i towarzyszą mi. I ja daję im życie wieczne, i nie zginą na wiek, i nie porwie ktoś ich z ręki mej. Ojciec mój, co dał mi, (od) wszystkich większym jest; i nikt (nie) może porywać z ręki Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Podnieśli znów kamienie Judejczycy, aby ukamienowali go. Odpowiedział im Jezus: Liczne dzieła dobre pokazałem wam od Ojca. Z powodu jakiego (z) tych dzieła mnie kamienujecie? Odpowiedzieli mu Judejczycy: Za dobry czyn nie kamienujemy cię, ale za bluźnierstwo, i że ty, człowiekiem będąc, czynisz siebie Bogiem”. (Według Jana 10, 27 – 33)

„I stało się (przy) (modleniu się) (jego) wygląd twarzy jego inny i szata jego biała promieniująca. I oto mężowie dwaj rozmawiali z nim, tymi byli Mojżesz i Eliasz, którzy dawszy się zobaczyć w chwale mówili (o) odejściu jego, które miał dopełnić w Jeruzalem. Zaś Piotr i (ci co) z nim byli, obciążeni snem; ocknąwszy się zaś zobaczyli chwałę jego i dwóch mężów stojących razem z nim. I stało się (gdy) (odłączali się) oni od niego, powiedział Piotr do Jezusa: Mistrzu, dobrze jest, (że) my tu (jesteśmy), i uczyńmy namioty trzy, jeden tobie, i jeden Mojżeszowi, i jeden Eliaszowi, nie wiedząc, co mówi. To zaś on (gdy mówił), stała się chmura i ocieniała ich. Przestraszyli się zaś, (gdy) (weszli) oni w chmurę”. (Według Łukasza 9, 29 – 34)

„I przychodzą do Jerozolimy. I wszedłszy do świątyni zaczął wyrzucać sprzedających i kupujących w świątyni, i stoły wymieniaczy i ławy sprzedających gołębie poprzewracał. I nie dopuszczał, żeby ktoś przeniósł rzecz przez świątynię. I nauczał, i mówił im: (Czyż) nie jest napisane, że: Dom mój domem modlitwy będzie nazwany wszystkim narodom? Wy zaś uczyniliście go jaskinią rozbójników. I usłyszeli arcykapłani i uczeni w piśmie, i szukali jak go zgubić; bali się bowiem go, cały bowiem tłum zdumiewał się nauką jego. I kiedy wieczornie stało się wychodzili na zewnątrz miasta”. (Według Marka 11, 15 – 19)

„Wy więc posłuchajcie przykładu (o) siejącym. (Gdy ktokolwiek) (słucha) słowa (o) królestwie i nie (rozumie), przychodzi Zły i porywa (co) zasiane w sercu jego. Ten jest obok drogi posiany. Zaś na skaliste posiany, ten jest słowa słuchający i zaraz z radością biorący je. Nie ma zaś korzenia w sobie, ale niestały jest, (jeśli stałby się) zaś ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz potyka się. Zaś w ciernie posiany, ten jest słowa słuchający, a troska wieku i zwodzenie bogactwa zadusza słowo i bezowocne staje się. Zaś na dobrą ziemię posiany, ten jest słowa słuchający i rozumiejący, który właśnie owoc przynosi i czyni, ten sto, ten zaś sześćdziesiąt, ten zaś trzydzieści”. (Według Mateusza 13, 18 – 23)

„Rozdarcie znów stało się wśród Judejczyków z powodu słów tych. Mówili zaś liczni z nich: Demona ma i szaleje. Dlaczego go słuchacie? Inni mówili: Te słowa nie (są) opętanego. Czy demon może ślepych oczy otworzyć? Stało się wtedy Odnowienie w Jerozolimie. Zima była, i chodził Jezus w świątyni w portyku Salomona. Otoczyli więc go Judejczycy i mówili mu: Aż do kiedy duszę naszą rwiesz? Jeśli ty jesteś Pomazańcem, powiedz nam otwarcie. Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam i nie wierzycie. Dzieła, które ja czynię w imieniu Ojca mego, te świadczą o mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich”. (Według Jana 10, 19 – 26)

„(W) czym bowiem pomaga sobie człowiek, zyskawszy świat cały, siebie zaś zgubiwszy czy doznawszy straty? Który bowiem zawstydziłby się mnie i moich słów, tego Syn Człowieka zawstydzi się, kiedy przyjdzie w chwale jego i Ojca i świętych zwiastunów. Mówię zaś wam prawdziwie, są niektórzy (z) (tutaj) stojących, którzy nie skosztują śmierci, aż zobaczą królestwo Boga. Stało się zaś po słowach tych jakieś dni osiem, [i] wziąwszy ze sobą Piotra, i Jana, i Jakuba wszedł na górę pomodlić się”. (Według Łukasza 9, 25 – 28)

„I wszedł do Jerozolimy do świątyni i oglądnąwszy wszystko, wieczoru już (gdy była) godzina, wyszedł do Betanii z dwunastoma. I nazajutrz, (gdy wyszli) oni z Betanii, zgłodniał. I zobaczywszy figę z daleka, mającą liście, przyszedł, czy mianowicie coś znajdzie na niej, i przyszedłszy do niej, nic (nie) znalazł, jeśli nie liście. Bowiem pora nie była fig. I odpowiadając rzekł jej: Już nie na wiek z ciebie nikt owocu oby zjadł. I słuchali uczniowie jego”. (Według Marka 11, 11 – 14)