„Zaś dzień zaczął chylić się. Podszedłszy zaś dwunastu powiedzieli mu: Oddal tłum, aby podążywszy do (tych) wokół wsi i pól (rozłożyli się) i znaleźli prowiant, bo tu w pustym miejscu jesteśmy. Powiedział zaś do nich: Dajcie im wy zjeść. Oni zaś powiedzieli: Nie jest nam więcej niż chlebów pięć i ryby dwie, chyba nie wyruszywszy my mamy kupić dla całego ludu tego pokarmy. (Było) zaś jakieś mężów pięć tysięcy. Powiedział zaś do uczniów jego: Ułóżcie ich grupami [jakieś] po pięćdziesiąt. I uczynił tak i ułożyli wszystkich”. (Według Łukasza 9, 12 – 15)

„On zaś odrzuciwszy płaszcz jego zerwawszy się przyszedł do Jezusa. I odpowiadając mu Jezus rzekł: Co tobie, chcesz, bym uczynił? Zaś ślepy powiedział mu: Rabbuni, żeby znowu zacząłbym widzieć. I Jezus powiedział mu: Odejdź, wiara twa uratowała cię. I zaraz znowu zaczął widzieć, i towarzyszył mu w drodze”. (Według Marka 10, 50 – 52)

„Jeszcze (gdy on) (mówił) tłumom, oto matka i bracia jego stanęli zewnątrz, szukając (by) jemu powiedzieć. [Powiedział zaś ktoś mu: Oto matka twa i bracia twoi zewnątrz stoją, szukając (by) tobie powiedzieć.] On zaś odpowiadając rzekł mówiącemu mu: Kto jest matka ma i (którzy) są bracia moi? I wyciągnąwszy rękę jego na uczniów jego powiedział: Oto matka ma i bracia moi. Kto bowiem będzie czynił wolę Ojca mego w niebiosach, ten moim bratem i siostrą i matką jest. W dniu tamtym wyszedłszy Jezus (z) domu usiadł obok morza. I zebrały się do niego tłumy liczne, tak że on w łódź wszedłszy (usiadł), i cały tłum na brzegu stanął”. (Według Mateusza 12, 46 – 13, 2)

„I rzekł Jezus: Na sąd ja na świat ten przyszedłem, aby nie widzący widzieli i widzący ślepymi stali się. Usłyszeli z faryzeuszów to, (ci) z nim będący, i powiedzieli mu: Czy i my ślepi jesteśmy? Powiedział im Jezus: Jeśli ślepymi bylibyście, nie mielibyście grzechu. Teraz zaś mówicie, że: Widzimy. Grzech wasz pozostaje. Amen, amen mówię wam, nie wchodzący przez bramę na dziedziniec owiec, ale wchodzący skądinąd, ów złodziejem jest i rozbójnikiem. Zaś wchodzący przez bramę pasterzem jest owiec”. (Według Jana 9, 39 – 10, 2)

„Usłyszał zaś Herod tetrarcha (te) stające się wszystkie, i był w niepewności z powodu (mówienia) przez niektórych, że Jan podniósł się z martwych, przez niektórych zaś, że Eliasz pojawił się, innych zaś, że prorok jakiś (z) dawnych powstał. Powiedział zaś Herod: Janowi ja ściąłem głowę. Kto zaś jest ten, o którym słyszę takie (rzeczy)? I szukał (by) zobaczyć go. I wróciwszy wysłannicy opowiedzieli mu, ile uczynili. I wziąwszy ze sobą ich usunął się na osobności do miasta zwanego Betsaida. Zaś tłumy dowiedziawszy się zaczęły towarzyszyć mu. I przyjąwszy ich mówił im o królestwie Boga i potrzebę mających uzdrowienia leczył”. (Według Łukasza 9, 7 – 11)

„I przychodzą do Jerycha. I (gdy wyruszał) on z Jerycha, i uczniowie jego, i tłum odpowiedni, syn Tymeusza, Bartymeusz, ślepy żebrak, siedział przy drodze. I usłyszawszy, że Jezus Nazarejczyk jest, zaczął krzyczeć i mówić: Synu Dawida, Jezusie, zlituj się (nade) mną. I karcili go liczni, żeby zamilkł. On zaś wiele bardziej krzyczał: Synu Dawida, zlituj się (nade) mną. I stanąwszy Jezus powiedział: Zawołajcie go. I wołają ślepego mówiąc mu: Ośmiel się, podnieś się, woła cię”. (Według Marka 10, 46 – 49)

„Królowa południa podniesie się na sądzie z pokoleniem tym i zasądzi je, bo przyszła z kresów ziemi usłyszeć mądrość Salomona, i oto więcej (od) Salomona tutaj. Kiedy zaś nieczysty duch wyjdzie z człowieka, przechodzi przez bezwodne miejsca, szukając wypoczynku, i nie znajduje. Wtedy mówi: Do domu mego zawrócę, skąd wyszedłem. I przyszedłszy znajduje niezajęty, zamieciony i przystrojony. Wtedy wyrusza i bierze ze sobą siedem innych duchów gorszych (od) niego i wszedłszy mieszkają tam. I stają się (czyny) ostatnie człowieka owego gorsze (od) pierwszych. Tak będzie i pokoleniu temu złemu”. (Według Mateusza 12, 42 – 45)

„Od wieku nie było usłyszane, że otworzył ktoś oczy ślepym urodzonego. Gdyby nie był ten od Boga, nie mógł(by) czynić nic. Odpowiedzieli i rzekli mu: W grzechach ty urodziłeś się cały, i ty nauczasz nas? I wyrzucili go na zewnątrz. Usłyszał Jezus, że wyrzucili go na zewnątrz, i znalazłszy go powiedział: Ty wierzysz w Syna Człowieka? Odpowiedział tamten i rzekł: I kto jest, Panie, aby uwierzyłem w niego? Rzekł mu Jezus: I ujrzałeś go i mówiący z tobą owym jest. On zaś rzekł: Wierzę, Panie. I pokłonił się mu”. (Według Jana 9, 32 – 38)

„Zwoławszy do siebie zaś dwunastu dał im moc i władzę nad wszystkimi demonami i choroby leczyć, i wysłał ich głosić królestwo Boga i leczyć [chorych]; i powiedział do nich: Niczego (nie) zabierajcie w drogę, ani laski, ani torby, ani chleba, ani srebra, ani [po] dwie tuniki mieć. I w który dom wejdziecie, tam pozostawajcie i stamtąd wychodźcie. I jacy(ś) jeśli nie przyjmą was, wychodząc z miasta owego, pył ze stóp waszych strząsajcie na świadectwo na nich. Wychodząc zaś przechodzili po wsiach głosząc dobrą nowinę i uzdrawiając wszędzie”. (Według Łukasza 9, 1 – 6)

„I usłyszawszy dziesięciu zaczęło oburzać się na Jakuba i Jana. I przywoławszy do siebie ich Jezus mówi im: Wiecie, że (ci) wydający się przewodzić narodom zapanowują (nad) nimi i wielcy ich okazują władzę (wobec nich). Nie tak zaś jest wśród was, ale który chciałby wielki stać się wśród was, będzie wasz sługa, i który chciałby u was być pierwszy, będzie wszystkich niewolnik. I bowiem Syn Człowieka nie przyszedł być obsłużonym, ale usłużyć i dać duszę jego (jako) okup za wielu”. (Według Marka 10, 41 – 45)