„I kiedy stała się (ta) godzina, położył się i wysłannicy z nim. I powiedział do nich: Pragnieniem zapragnąłem tę Paschę zjeść z wami, zanim ja cierpieć (zacznę). Mówię bowiem wam, że nie będę jeść jej, aż do kiedy zostanie wypełniona w królestwie Boga. I przyjąwszy kielich dzięki uczyniwszy powiedział: Weźcie to i rozdzielcie między siebie. Mówię bowiem wam, [że] nie będę pił od teraz z plonu winnicy, aż (kiedy) królestwo Boga przyjdzie”. (Według Łukasza 22, 14 – 18)

„Przyszedł zaś dzień Przaśników, [w] którym należało ofiarowywać Paschę. I wysłał Piotra i Jana rzekłszy: Wyruszywszy przygotujcie nam Paschę, aby zjedliśmy. Oni zaś powiedzieli mu: Gdzie chcesz byśmy przygotowali? On zaś powiedział im: Oto (gdy wejdziecie) wy do miasta, wyjdzie na spotkanie wam człowiek dzban wody niosący; pójdźcie za nim do domu, do którego wchodzi. I powiecie panu domu (tego) domu: Mówi ci nauczyciel: Gdzie jest kwatera, gdzie Paschę z uczniami mymi zjadłbym? I ów wam pokaże piętro wielkie usłane. Tam przygotujcie. Odszedłszy zaś, znaleźli jako rzekł im i przygotowali Paschę”. (Według Łukasza 22, 7 – 13)

„Zbliżało się zaś święto Przaśników nazywane Paschą. I szukali arcykapłani i uczeni w piśmie, jak zgładziliby go, bali się bowiem ludu. Wszedł zaś Szatan w Judę zwanego Iskariotą, będącego z liczby dwunastu. I odszedłszy rozmawiał z arcykapłanami i komendantami, jak im wydałby go. I uradowali się i ułożyli się mu srebro dać. I zgodził się, i szukał dobrej pory, (by) wydać go z dala od tłumu im”. (Według Łukasza 22, 1 – 6)

„Uważajcie zaś na siebie, coby nie ociężałe stały się wasze serca w rauszu i pijaństwie i troskach życiowych, i nastałby na was nagły dzień ów jak pułapka. Przyjdzie bowiem na wszystkich siedzących na obliczu całej ziemi. Trwajcie bez snu zaś, w każdej porze prosząc, aby nabraliście sił (by) wymknąć się z tego wszystkiego mającego stać się, i (by stanąć) przed Synem Człowieka. Był zaś dniami w świątyni nauczający, zaś nocami wychodząc nocował na górze zwanej Oliwek. I cały lud szedł o brzasku do niego w świątyni słuchać go”. (Według Łukasza 21, 34 – 38)

„I powiedział przykład im: Zobaczcie figę i wszystkie drzewa. Kiedy zaczną pączkować już, patrząc z siebie poznajecie, że już blisko lato jest. Tak i wy, kiedy zobaczycie to stające się, poznawajcie, że blisko jest królestwo Boga. Amen mówię wam, że nie przeminie pokolenie to, aż wszystko stanie się. Niebo i ziemia przeminą, zaś słowa me nie przeminą”. (Według Łukasza 21, 29 – 33)

„I będą znaki na słońcu i księżycu i gwiazdach, i na ziemi przygniecenie (strachem) narodów w bezradności (od) szumu morza i nawałnicy; (kiedy mdleją) ludzie ze strachu i oczekiwania (rzeczy) przychodzących na świat zamieszkały, bowiem moce niebios zostaną zachwiane. I wtedy zobaczą Syna Człowieka przychodzącego w chmurze z mocą i chwałą wielką. (Gdy zaczną) zaś te stawać się, odegnijcie się i podnieście głowy wasze, ponieważ zbliża się wykupienie wasze”. (Według Łukasza 21, 25 – 28)

„Kiedy zaś zobaczycie otoczone przez obozy Jeruzalem, wtedy wiedzcie, że zbliżyło się spustoszenie jej. Wtedy (ci) w Judei niech uciekają w góry, a (ci) w środku jej niech opuszczają kraj, i (ci) na wsiach nie niech wchodzą do niej, bo dniami ukarania są, (by wypełniło się) wszystko, (co) napisane. Biada w łonie mającym i karmiącym piersią w owe dni. Będzie bowiem przymus wielki na ziemi i gniew ludowi temu, i padną (pod) ostrzem miecza i zabrani będą do niewoli do narodów wszystkich. I Jeruzalem będzie deptane przez narody, aż do (kiedy) wypełnią się pory narodów”. (Według Łukasza 21, 20 – 24)

„Przed zaś tymi wszystkimi narzucą na was ręce ich i prześladować będą wydając do synagog i strażnic, odprowadzanych przed królów i gubernatorów ze względu na imię me. Wyjdzie wam na świadectwo. Połóżcie więc w sercach waszych nie troszczyć się naprzód, (jak) bronić się, ja bowiem dam wam usta i mądrość, której nie będą mogli przeciwstawić się lub odpowiedzieć wszyscy przeciwni wam. Wydawani będziecie zaś i przez rodziców i braci, i krewnych i przyjaciół, i uśmiercą (spośród) was, i będziecie nienawidzeni przez wszystkich z powodu imienia mego. I włos z głowy waszej nie zginie. W wytrwałości waszej zyskacie życie wasze”. (Według Łukasza 21, 12 – 19)

„I jacyś (gdy mówili) o świątyni, że kamieniami pięknymi i wotami jest przystrojona, rzekł: To, co oglądacie, przyjdą dni, w których nie pozostawiony zostanie kamień na kamieniu, który nie zostanie obalony. Zapytali zaś go mówiąc: Nauczycielu, kiedy więc to będzie, i co znakiem, kiedy miałoby to stać się? On zaś powiedział: Strzeżcie się, (by) nie zostaliście zwiedzeni. Liczni bowiem przyjdą w imię me mówiąc: Ja jestem. I: Pora się zbliżyła. Nie podążajcie za nimi. Kiedy zaś usłyszycie (o) wojnach i przewrotach, nie wpadajcie w panikę. Ma bowiem to stać się najpierw, ale nie zaraz koniec. Wtedy mówił im: Podniesie się naród na naród i królestwo na królestwo, trzęsienia wielkie i po miejscach głody i zarazy będą, rzeczy postrach budzące i z nieba znaki wielkie będą”. (Według Łukasza 21, 5 – 11)

„Popatrzywszy zaś zobaczył rzucających do skarbony dary ich, bogatych. Zobaczył zaś pewną wdowę ubogą rzucającą tam pieniążki dwa, i powiedział: Prawdziwie mówię wam, że wdowa ta biedna więcej (od) wszystkich rzuciła. Wszyscy bowiem ci ze zbywającego im rzucili do darów, ta zaś z braku jej całe środki na życie, które miała, rzuciła”. (Według Łukasza 21, 1 – 4)