„Ale kiedy zaproszony byłbyś, poszedłszy połóż się na ostatnim miejscu, aby kiedy przyjdzie (ten), (który zaprosił) cię, powie ci: Przyjacielu, postąp wyżej. Wtedy będzie ci chwała wobec wszystkich wpółleżących z tobą. Bo każdy wywyższający siebie uniżony zostanie i uniżający siebie wywyższony zostanie. Mówił zaś i temu (który zaprosił) go: Kiedy czyniłbyś obiad lub wieczerzę, nie wołaj przyjaciół twych ani braci twych ani krewnych twych ani sąsiadów bogatych; coby nie i oni w zamian zaprosili cię i stałoby się wyrównane ci”. (Według Łukasza 14, 10 – 12)

„I do nich rzekł: Kogo z was syn lub wół do studni wpadnie, i nie zaraz wyciągnie go w dzień szabatu? I nie mieli siły odpowiedzieć przeciw na to. Mówił zaś do zaproszonych przykład, zauważając, jak pierwsze leżanki wybierali sobie, mówiąc do nich: Kiedy zaproszony byłbyś przez kogoś na wesele, nie kładź się na pierwszej leżance, coby nie bardziej honorowany (od) ciebie był zaproszony przez niego; i przyszedłszy, (ten) ciebie i jego zapraszający powie ci: Daj temu miejsce, i wtedy zaczniesz ze wstydem ostatnie miejsce zajmować”. (Według Łukasza 14, 5 – 9)

„Oto zostawiany jest wam dom wasz. Mówię [zaś] wam, nie ujrzycie mnie, aż [przyjdzie, gdy] powiecie: Błogosławiony przychodzący w imię Pana. I stało się (gdy) (przyszedł) on do domu kogoś (z) przywódców faryzeuszów w szabat, (by) zjeść chleb, i oni byli pilnujący go. I oto człowiek jakiś był chory na wodną puchlinę przed nim. I odpowiadając Jezus rzekł do znawców Prawa i faryzeuszów mówiąc: Jest dozwolone w szabat uleczyć czy nie? Oni zaś byli cicho. I ująwszy uzdrowił go i zwolnił”. (Według Łukasza 13, 35 – 14, 4)

„W tej godzinie podeszli jacyś faryzeusze mówiąc mu: Wyjdź i wyrusz stąd, bo Herod chce cię zabić. I powiedział im: Wyruszywszy powiedzcie lisowi temu: Oto wyrzucam demony i leczeń dokonuję dzisiaj i jutro, i trzeciego kończę. Lecz trzeba, (mi) dzisiaj i jutro i (dnia) następnego iść, bo nie jest dopuszczalne prorok(owi) zginąć poza Jeruzalem. Jeruzalem, Jeruzalem, zabijające proroków i kamienujące wysłanych do niego, ilekroć chciałem zebrać dzieci twe, w taki sposób (jak) kura swoje gniazdo pod skrzydła, i nie chcieliście”. (Według Łukasza 13, 31 – 34)

„Wtedy zaczniecie mówić: Jedliśmy przed tobą i piliśmy, i na placach naszych nauczałeś. I powie mówiąc wam: Nie znam [was], skąd jesteście, odstąpcie ode mnie wszyscy sprawcy bezprawia. Tam będzie płacz i zgrzyt zębów, kiedy ujrzycie Abrahama i Izaaka i Jakuba i wszystkich proroków w królestwie Boga, was zaś wyrzucanych na zewnątrz. I przyjdą od wschodu i zachodu i od północy i południa i położeni zostaną (do stołu) w królestwie Boga. I oto są ostatni, którzy będą pierwsi, i są pierwsi, którzy będąa ostatni”. (Według Łukasza 13, 26 – 30)

„I przechodził przez miasta i wsie nauczając i podróż czyniąc ku Jerozolimie. Powiedział zaś ktoś mu: Panie, czy nieliczni (są) wybawiani? On zaś powiedział do nich: Walczcie (by) wejść przez wąskie drzwi, bo liczni, mówię wam, szukać będą, (by) wejść, i nie będą mieli siły. Od (kiedy) podniesie się pan domu i zamknie drzwi, i zaczniecie zewnątrz stawać i pukać (do) drzwi mówiąc: Panie, otwórz nam; i odpowiadając powie wam: Nie znam was, skąd jesteście”. (Według Łukasza 13, 22 – 25)

„Mówił więc: Do czego podobne jest królestwo Boga, i do czego przyrównam je? Podobne jest ziarnu gorczycy, które wziąwszy człowiek rzucił w ogrodzie swoim, i urosło i stało się drzewem, i ptaki nieba zagnieździły się w gałęziach jego. I znów powiedział: Do czego przyrównam królestwo Boga? Podobne jest zaczynowi, który wziąwszy kobieta schowała w mąki pszennej miary trzy, aż do (kiedy) zakwasiło się całe”. (Według Łukasza 13, 18 – 21)

„Odpowiedział zaś mu Pan i rzekł: Obłudnicy, każdy (z) was (w) szabat nie odwiązuje wołu jego lub osła od żłobu i wyprowadziwszy poi? Tej zaś, córką Abrahama będącej, którą związał Szatan oto dziesięć i osiem lat, nie należało uwolnioną zostać od więzów tych dniem szabatu? I to (gdy mówił) on, zawstydzeni byli wszyscy będący przeciwni mu, i cały tłum radował się ze wszystkich wspaniałości (dziejących się) przez niego)”. (Według Łukasza 13, 15 – 17)

„Był zaś nauczający w jednej (z) synagog w szabat. I oto kobieta ducha mająca słabości lat osiemnaście, i była zgięta i nie mogąca odgiąć się w ogóle. Zobaczywszy zaś ją Jezus przemówił i powiedział jej: Kobieto, uwolniona jesteś (od) słabości twej. I nałożył jej ręce. I od razu znowu wyprostowała się i chwaliła Boga. Odpowiadając zaś przełożony synagogi, oburzając się, że (w) szabat wyleczył Jezus, mówił tłumowi, że: Sześć dni są, w których należy pracować, w te więc przychodząc leczcie się i nie dniem szabatu”. (Według Łukasza 13, 10 – 14)

„Mówił zaś ten przykład: Figę miał ktoś zasadzoną w winnicy jego i przyszedł szukając owocu na niej i nie znalazł. Powiedział zaś do winogrodnika: Oto trzy lata, od (kiedy) przychodzę szukając owocu na fidze tej, i nie znajduję. Wytnij [więc] ją. Po co i ziemię zostawia bezczynną? On zaś odpowiadając mówi mu: Panie, pozostaw ją i ten rok, aż kiedy skopię wokół niej i rzucę nawóz. I (może) uczyni owoc w mającym przyjść jeśli zaś nie, wytniesz ją”. (Według Łukasza 13, 6 – 9)