„Zachęcam więc was ja, więzień w Panu, (by) w sposób godny postępować powołania, którym zostaliście powołani, z całą uniżonością serca i delikatnością, z wielkodusznością, znosząc jedni drugich w miłości”. (Do Efezjan 4, 1 – 2)

 „Komu zaś przyrównam ludzi pokolenia tego i komu są podobni? Podobni są dzieciom na rynku siedzącym i przemawiającym do innych…”. (Według Łukasza 7, 31 – 32 a)

„…i powiedział: Młodzieńcze, tobie mówię, podnieś się. I usiadł martwy i zaczął mówić, i dał go matce jego”. (Według Łukasza 7, 14 b – 15)

„I zeszedł z nimi i przyszedł do Nazaretu i był podporządkowany im. I Jezus posuwał się [w] mądrości, i dojrzałości, i łasce u Boga i ludzi”. (Według Łukasza 2, 51 a. 52)

„Nie bowiem jest drzewo dobre czyniące owoc zepsuty, ani znów drzewo zepsute czyniące owoc dobry”. (Według Łukasza 6, 43)

„Jezus więc zobaczywszy matkę i ucznia obok stojącego, którego miłował, mówi matce: Kobieto, oto syn twój. Potem mówi uczniowi: Oto matka twa. I od owej godziny wziął uczeń ją do (siebie)”. (Według Jana 19, 26 – 27)

„Nie bowiem wysłał Bóg Syna na świat, aby osądził świat, ale aby wybawiony został świat przez niego”. (Według Jana 3, 17)

„…darowawszy nam wszystkie występki, starłszy (ten) na nas rękopis (na rzecz) postanowień, który był przeciwny nam, i go usunął ze środka, przybiwszy gwoździem go (do) krzyża”. (Do Kolosa 2, 13 b – 14)

„Oni zaś napełnili się bezmyślnością i rozmawiali (między) sobą, co mogliby uczynić Jezusowi”. (Według Łukasza 6, 11)

„I odpowiadając do nich rzekł Jezus: Ani to przeczytaliście, co uczynił Dawid, kiedy zgłodniał on i ci z nim [będący]?” (Według Łukasza 6, 3)