Kiedy człowiek nie załapuje wszystkiego za pierwszym razem, Bóg w swojej miłości szuka sposobu, by nie miał on wątpliwości, czego od niego pragnie. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 10, 13 – 16 „Zabijaj, Piotrze i jedz! - odezwał się do niego głos. O nie, Panie! Bo nigdy nie jadłem nic skażonego i nieczystego - odpowiedział Piotr. A głos znowu po raz drugi do niego: Nie nazywaj nieczystym tego, co Bóg oczyścił. Powtórzyło się to trzy razy i natychmiast wzięto ten przedmiot do nieba”.

Wielokrotnie Bóg przemawiał do człowieka zawsze dobierając sposób do możliwości tego, co człowiek mógł zrozumieć. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 10, 11 – 12 „Widzi niebo otwarte i jakiś spuszczający się przedmiot, podobny do wielkiego płótna czterema końcami opadającego ku ziemi. Były w nim wszelkie zwierzęta czworonożne, płazy naziemne i ptaki powietrzne”.

Bóg sam wybiera czas przychodzenia do człowieka. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 10, 10 „Odczuwał głód i chciał coś zjeść. Kiedy przygotowywano mu posiłek, wpadł w zachwycenie”.

Szczegóły dotyczące modlitwy Piotra, o dwunastej w południe naszego czasu, są dla nas istotne, abyśmy potrafili jak najwięcej zrozumieć z duchowych doświadczeń apostoła. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 10, 9 „Następnego dnia, gdy oni byli w drodze i zbliżali się do miasta, wszedł Piotr na dach, aby się pomodlić. Była mniej więcej szósta godzina”.

Od Korneliusza możemy się nauczyć, by nie lekceważyć duchowych doświadczeń. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 10, 7 – 8 „Kiedy znikł anioł, który z nim mówił, Korneliusz zawołał dwóch domowników i pobożnego żołnierza spośród swoich podwładnych. Opowiedział im wszystko i posłał ich do Jafy”.

Spotkanie z aniołem zawsze ma jakiś konkretny sens. To anioł posła i często nadaje misję, działając z polecenia Boga. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 10, 5 – 6 „A teraz poślij ludzi do Jafy i sprowadź niejakiego Szymona, zwanego Piotrem! Jest on gościem pewnego Szymona, garbarza, który ma dom nad morzem”.

Z historii Korneliusza dowiadujemy się, jak ważne duchowo są modlitwy, ofiary i jałmużny. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 10, 4 „On zaś wpatrując się w niego z lękiem zapytał: Co, panie? Odpowiedział mu: Modlitwy twoje i jałmużny stały się ofiarą, która przypomniała ciebie Bogu”.

Godzina, data, miejsce, bardzo uwiarygodniają konkretne duchowe doświadczenia. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 10, 3 „Około dziewiątej godziny dnia ujrzał wyraźnie w widzeniu anioła Pańskiego, który wszedł do niego i powiedział: Korneliuszu!”

Przedstawienie osoby Korneliusza jest dla nas ważne wobec późniejszej jego historii. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 10, 1 – 2 „W Cezarei mieszkał pewien człowiek imieniem Korneliusz, setnik z kohorty zwanej Italską, pobożny i bojący się Boga wraz z całym swym domem. Dawał on wielkie jałmużny ludowi i zawsze modlił się do Boga”.

Normalne życie apostołów pokazuje nam, że Bóg ceni tę normalność. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 9, 43 „Piotr zaś jeszcze przez dłuższy czas przebywał w Jafie u niejakiego Szymona, garbarza”.