Słowa Jezusa budziły nadzieję, i tak jest do dziś Łk 5, 15 „Lecz tym szerzej rozchodziła się Jego sława, a liczne tłumy zbierały się, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych niedomagań”.

„Powiesz więc: Odłamane zostały gałęzie, aby ja zostałbym wszczepiony. Pięknie; (z powodu) niewiary zostały odłamane, ty zaś (z powodu) wiary stanąłeś. Nie wysoko myśl, ale bój się; jeśli bowiem Bóg (tych) według natury gałęzi nie oszczędził, [nie jakoś] ani ciebie oszczędzi. Zobacz więc łagodność i srogość Boga; dla (tych) (którzy spadli) srogość, dla zaś ciebie łagodność Boga, jeśli utrzymasz się w łagodności, gdyż i ty zostałbyś wycięty”. (Do Rzymian 11, 19 – 22)

„[Filistyni] pozostawili tam nawet swoje bożki, a Dawid i jego ludzie zabrali je. 22 I znowu wyruszyli Filistyni i rozciągnęli się na dolinie Refaim. 23 Dawid radził się Pana, a On mu odpowiedział: «Nie dokonuj natarcia czołowego, lecz obejdź ich z tyłu i dokonasz natarcia od strony drzew balsamowych. 24 Kiedy zaś posłyszysz odgłosy kroków wśród wierzchołków drzew balsamowych, wtedy się pośpiesz; wtedy bowiem Pan wyjdzie przed tobą, by rozbić wojsko Filistynów». 25 Dawid postąpił tak, jak mu polecił Pan, i pokonał Filistynów od Gibeonu aż do Gezer”.

Jezus po cudzie, którego dokonuje wobec człowieka wcale nie musi wysyłać z ofiarą do kapłanów, a jednak to robi – prosząc o świadectwo Łk 5, 14 „A On mu przykazał, żeby nikomu nie mówił: Ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż ofiarę za swe oczyszczenie, jak przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”.

„Wam zaś mówię, poganom. Na ile więc jestem ja pogan wysłannikiem, służbę mą otaczam chwałą, oby jakoś pobudziłbym do zazdrości me ciało i zbawiłbym niektórych z nich. Jeśli bowiem odrzucenie ich pojednaniem świata, czym dobranie, jeśli nie życiem z martwych? Jeśli zaś pierwocina święta, i ciasto; i jeśli korzeń święty, i gałęzie. Jeśli zaś niektóre (z) gałęzi zostały odłamane, ty zaś, z dzikiego drzewa oliwnego będąc, zostałeś wszczepiony wśród nich i współuczestnikiem korzenia tłustości drzewa oliwnego stałeś się, nie chełp się z poniżeniem (tych) gałęzi; jeśli zaś chełpisz się z poniżeniem, nie ty korzeń niesiesz, ale korzeń ciebie”. (Do Rzymian 11, 13 – 18)

„Filistyni usłyszawszy, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby pochwycić Dawida. Gdy się Dawid o tym dowiedział, schronił się do twierdzy. 18 Filistyni przybywszy rozciągnęli się w dolinie Refaim. 19 Wtedy Dawid radził się Pana: «Czy mam pójść na Filistynów i czy oddasz ich w moje ręce?» A Pan odrzekł Dawidowi: «Idź! Z pewnością oddam Filistynów w twoje ręce». 20 Dawid wyruszył do Baal-Perasim i tam ich pokonał. Wtedy rzekł Dawid: «Jak rwąca woda Pan rozbił wrogów mych przede mną». Dlatego nazwano to miejsce Baal-Perasim”.

Jezusowe uzdrowienie nie zakończyło się dwa tysiące lat temu, ponieważ Jego Słowo jest stale, w czasie teraźniejszym . To Jego „dziś” może być moim i twoim „dziś” Łk 5, 13 „Jezus wyciągnął rękę i dotknął go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony. I natychmiast trąd z niego ustąpił”.

„I Dawid mówi: Niech stanie się stół ich za pułapkę i za sidło, i za obrazę, i za oddanie w zamian im, niech zostaną pogrążone w ciemności oczy ich, (by) nie widzieć, i grzbiet ich przez cały równocześnie zegnij. Mówię więc, czy potknęli się, aby padliby? Nie może stać się; ale (z powodu) ich występku zbawienie dla pogan, ku pobudzić do zazdrości ich. Jeśli zaś występek ich bogactwem świata i poniżenie ich bogactwem pogan, jak wielce bardziej wypełnienie ich”. (Do Rzymian 11, 9 – 12)

„Dawid w tym dniu powiedział: «Ktokolwiek pokona Jebusytów, zdobywając przejście podziemne, oraz ślepych i kulawych nienawistnych dla duszy Dawida... [ten będzie wodzem]». Stąd pochodzi powiedzenie: «Ślepiec i kulawy nie wejdą do wnętrza domu». 9 Dawid zamieszkał w twierdzy, którą nazwał Miastem Dawidowym. Zbudował potem mur dokoła: od Millo do wnętrza. 10 Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan, Bóg Zastępów, był z nim. 11 Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida z drzewem cedrowym, cieślami i murarzami, aby zbudowali Dawidowi pałac. 12 Wtedy Dawid uznał, że Pan potwierdził go królem nad Izraelem i że jego władzę królewską wywyższył ze względu na lud swój - Izraela. 13 Po przybyciu z Hebronu Dawid wziął sobie jeszcze nałożnicę i żony z Jerozolimy. Urodzili się Dawidowi jeszcze synowie i córki. 14 Oto imiona tych, którzy urodzili się w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan, Salomon, 15 Jibchar, Eliszua, Nefeg, Jafija, 16 Eliszama, Eliada i Elifelet”.

W największych cierpieniach i największym przekleństwie Jezus pomaga człowiekowi, gdy ten pada przed Nim na twarz, i nie rozkazuje, ale ufnie prosząc, wyczekuje odpowiedzi Łk 5, 12 „Gdy przebywał w jednym z miast, zjawił się człowiek cały pokryty trądem. Gdy ujrzał Jezusa, upadł na twarz i prosił Go: Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić”.