„Dlatego i doznawałem przeszkód wiele, (by) przyjść do was; teraz zaś już nie miejsca mając w okolicach tych, pragnienie zaś mając (by) przyjść do was od wielu lat, gdy (może) pójdę do Hiszpanii; mam nadzieję bowiem przechodząc obejrzeć was i przez was zostać wyprawionym tam, jeśli wami najpierw po części nasycony zostanę teraz zaś idę do Jeruzalem służąc świętym. Znalazła upodobanie bowiem Macedonia i Achaja wspólnotę pewną uczynić sobie względem ubogich świętych, (tych) w Jeruzalem”. (Do Rzymian 15, 22 – 26)

Gdy Ammonici spostrzegli, że Dawid ich znienawidził, skierowali posłów, by najęli Aramejczyków z Bet-Rechobot i Aramejczyków z Soby: dwadzieścia tysięcy piechoty i około tysiąca ludzi od króla Maaki, ze szczepu zaś Tob dwanaście tysięcy ludzi. 7 Usłyszawszy o tym Dawid wyprawił Joaba wraz z całym wojskiem, ludźmi walecznymi. 8 Ammonici wystąpili i uszykowali się do bitwy u wejścia do bramy [miasta], natomiast Aramejczycy z Soby i z Rechobot oraz ludzie z Tob i Maaki stanęli osobno, w polu".

Jezus wie, co będzie, i kiedy, ale dozuje tą wiedzę swoim uczniom Łk 5, 35 „Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli”.

„Mam więc dumę w Pomazańcu Jezusie (co do tych) względem Boga; nie bowiem odważę się (o) czymś mówić, czego nie sprawił Pomazaniec przeze mnie ku posłuszeństwu pogan, słowem i czynem, przez moc znaków i cudów, przez moc Ducha [Boga]; tak że ja od Jeruzalem i kołem aż do Ilirii wypełnić dobrą nowinę Pomazańca, tak zaś uważając za szacowne, (by) głosić dobrą nowinę nie gdzie został wymieniony Pomazaniec, aby nie na cudzym fundamencie budowałbym, ale jak jest napisane: Którym nie zostało oznajmione o Nim, zobaczą, i którzy nie usłyszeli, zrozumieją”. (Do Rzymian 15, 17 – 21)

Potem umarł król Ammonitów,a syn jego Chanun został w jego miejsce królem. 2 Wtedy Dawid pomyślał sobie: Okażę życzliwość Chanunowi, synowi Nachasza, tak jak jego ojciec okazywał mi życzliwość. Dawid wysłał więc za pośrednictwem sług słowa pociechy z powodu [śmierci] ojca. Gdy słudzy Dawida przybyli do ziemi Ammonitów, 3 książęta ammoniccy odezwali się do Chanuna swojego pana: «Może sądzisz, że Dawid przez cześć dla twojego ojca przysłał do ciebie pocieszycieli? A może raczej Dawid wysłał sługi swoje do ciebie po to, aby miasto dokładnie poznać i aby je potem zburzyć?» 4 Chanun więc, pochwyciwszy sługi Dawida, ogolił im połowę brody, obciął im szaty do połowy, aż do pośladków i odesłał ich. 5 Oznajmiono o tym Dawidowi, a on wyprawił na ich spotkanie posłów, bo ci ludzie zostali bardzo znieważeni. Polecił im król: «Zostańcie w Jerychu, aż wam brody odrosną, a potem wrócicie»".

Pytania Jezusa wielokrotnie doprowadzają słuchaczy do refleksji i zobaczenia rzeczywistości trochę więcej, niż na końcu swojego nosa Łk 5, 34 „Jezus rzekł do nich: Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi?”

„Jestem przekonany zaś, bracia moi, i sam ja co do was, że i sami napełnieni jesteście dobrocią, wypełnieni całym poznaniem, mogący i jedni drugim kłaść do rozumu. Odważniej zaś napisałem wam po części, jako nadto przypominający wam z powodu łaski, danej mi przez Boga, ku być ja publicznym sługą Pomazańca Jezusa względem pogan, spełniającym święte obrzędy (co do) dobrej nowiny Boga, aby stałaby się ofiara pogan bardzo godną przyjęcia, uświęconą przez Ducha Świętego”. (Do Rzymian 15, 14 – 16)

”Siba odrzekł królowi: «Sługa twój spełni wszystko, co pan mój król rozkaże swojemu słudze». Meribbaal więc jadał przy stole Dawida, podobnie jak każdy syn królewski.
12 Meribbaal miał małego syna, któremu było na imię Mika. Wszyscy, którzy mieszkali u Siby, byli niewolnikami Meribbaala. 13 Meribbaal przebywał w Jerozolimie, gdyż jadał przy stole królewskim. A był on chromy na obydwie nogi”.

Ci, którzy spotykają Jezusa mają do Niego dużo pytań, i tak jest ciągle Łk 5, 33 „Wówczas oni rzekli do Niego: Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, tak samo uczniowie faryzeuszów: Twoi zaś jedzą i piją”.

„Dlatego dobierajcie jedni drugich, tak jak i Pomazaniec dobrał was, ku chwale Boga. Mówię bowiem, (że) Pomazaniec sługą stać się obrzezania dla prawdy Boga, ku umocnić obietnice ojców, zaś poganie za litość oddać chwałę Bogu; tak jak jest napisane: Przez to wyznawać będę cię wśród pogan, i imieniu Twemu będę śpiewać. I znowu mówi: Ucieszcie się, poganie, z ludem Jego. I znowu: Wielbicie, wszyscy poganie, Pana, i zacznijcie chwalić Go wszystkie ludy. I znowu Izajasz mówi: Będzie korzeń Jessego, i wstający, (aby) przewodzić poganom; na nim poganie oprą nadzieję. Zaś Bóg nadziei oby wypełnił was całą radością i pokojem podczas wierzyć, ku obfitować wy w nadziei przez moc Ducha Świętego”. (Do Rzymian 15, 7 – 13)