Spotkanie z Jezusem rodzi wdzięczność Łk 5, 29 „Potem Lewi wyprawił dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu; a była spora liczba celników oraz innych, którzy zasiadali z nimi do stołu”.

„Jest napisane bowiem: Żyję ja, mówi Pan, że (dla) mnie zegnie wszystko kolano. I każdy język wyzna Bogu. Zatem [więc] każdy (z) nas o sobie samym słowo da [Bogu]. Już nie więc jedni drugich sądźmy; ale to osądźcie raczej, (by) nie kłaść potknięcia się bratu lub obrazy. Wiem i jestem przekonany w Panu, Jezusie, że nic pospolitym z powodu siebie samego; jeśli nie (dla) liczącego sobie, (że) coś pospolitym być, dla niego pospolitym”. (Do Rzymian 14, 11 – 14)

Kiedy Aramejczycy z Damaszku przybyli na odsiecz królowi Soby, Hadadezerowi, Dawid pobił dwadzieścia dwa tysiące ludzi spośród Aramejczyków. 6 Potem umieścił Dawid załogi w Aramie damasceńskim, Aramejczycy zaś stali się niewolnikami Dawida, płacącymi daninę. Tak Pan udzielał Dawidowi pomocy we wszystkim, co ten zamierzył. 7 Dawid zabrał też złote uzbrojenie, jakie mieli słudzy Hadadezera, i przeniósł je do Jerozolimy. 8 A z miast Hadadezera, Tebach i Berotaj, zabrał król Dawid również wielką ilość brązu".

Na Słowa Jezusa człowiek jest w stanie zrobić rzeczy, których nigdy nie robił Łk 5, 28 „On zostawił wszystko, wstał i chodził za Nim”.

„Ten [bowiem sądzi dzień obok dnia, ten zaś sądzi każdy dzień; każdy we własnej myśli niech się dopełnia. Myślący (o) dniu dla Pana myśli; i jedzący (dla) Pana je, dziękuję bowiem Bogu; i nie jedzący (dla) Pana nie je, i dziękuje Bogu. Nikt bowiem (z) nas dla siebie samego (nie) żyje, i nikt dla siebie samego (nie) umiera; jeśli bowiem żyjemy, (dla) Pana żyjemy, jeśli umieramy, (dla) Pana umieramy. Jeśli więc żyjemy, jeśli także umieramy, Pana jesteśmy. Na to bowiem Pomazaniec umarł i ożył, aby i (nad) martwymi i (nad) żyjącymi zapanowałby. Ty zaś dlaczego sądzisz brata twego? Lub i ty dlaczego masz za nic brata twego? Wszyscy bowiem staniemy przy trybunie Boga”. (Do Rzymian 14, 5 – 10)

Po tych wydarzeniach Dawid pobił Filistynów i zmusił ich do uległości. Odebrał też z rąk Filistynów Gat. 2 Potem pobił Moabitów i zmierzył ich sznurem, rozkazawszy im położyć się na ziemi. Wymierzył dwa sznury tych, co mieli być zabici, a długość jednego sznura dla tych, którzy mieli pozostać przy życiu. Tak Moabici stali się niewolnikami Dawida płacącymi daninę. 3 Dawid pobił też Hadazera, syna Rechoba, króla Soby, kiedy ten wyprawił się, aby przywrócić swą władzę nad Rzeką. 4 Wziął mu też Dawid tysiąc siedemset konnicy i dwadzieścia tysięcy piechoty. Poprzecinał ścięgna skokowe wszystkich koni zaprzęgowych, zostawiając z nich tylko sto zaprzęgów".

Jezus na kolejnych kartach Ewangelii, krok po kroku, udowadnia, że nie ma względu na osobę Łk 5, 27 „Potem wyszedł i zobaczył celnika, imieniem Lewi, siedzącego w komorze celnej. Rzekł do niego: Pójdź za Mną!”

„Zaś będącego bez siły (we) wierze dobierajcie, nie ku rozróżnianiom rozważań. Ten wierzy, (że) zjeść wszystko, (ten) zaś będący bez siły jarzyny je. Jedzący nie jedzącego nie niech ma za nic, zaś nie jedzący jedzącego nie niech sądzi, Bóg bowiem go dobrał. Ty kim jesteś, sądząc cudzego domownika? Własnemu panu trwa lub pada; zostanie postawiony zaś, jest mocny bowiem Pan postawić go”. (Do Rzymian 14, 1 – 4)

Tyś bowiem, o Panie Zastępów, Boże Izraela, objawił swemu słudze, mówiąc: Zbuduję ci dom. Stąd to sługa Twój ośmiela się zwrócić do Ciebie z tą modlitwą. 28 Teraz Ty, o Panie mój, Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście, 29 racz teraz pobłogosławić dom swojego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, boś Ty, mój Panie, Boże, to powiedział, a dzięki Twojemu błogosławieństwu dom Twojego sługi będzie błogosławiony na wieki»".

Znaki działania Boga sprawiają, że ludzie doświadczają Jego mocy Łk 5, 26 „Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj”.