„I przychodzą znowu do Jerozolimy. I w świątyni (gdy chodzi) on, przychodzą do niego arcykapłani i uczeni w piśmie i starsi. I mówili mu: Jaką władzą to czynisz? Lub kto ci dał władzę tę, aby to czyniłeś? Zaś Jezus powiedział im: Zapytam was jedno słowo i odpowiedzcie mi, a powiem wam, jaką władzą to czynię. Chrzest Jana z nieba był czy z ludzi? Odpowiedzcie mi. I rozważali do siebie mówiąc: Jeżeli powiedzielibyśmy: Z nieba, powie: Dla czego [więc] nie uwierzyliście mu? Ale powiedzielibyśmy: Z ludzi? Bali się tłumu, wszyscy bowiem mieli Jana, istotnie że prorokiem był. I odpowiadając Jezusowi mówią: Nie wiemy. I Jezus mówi im: Ani ja mówię wam, jaką władzą to czynię”. (Według Marka 11, 27 – 33)

„I przechodząc rano zobaczyli (tę) figę uschniętą od korzeni. I przypomniawszy (sobie) Piotr mówi mu: Rabbi, oto figa, którą przekląłeś, uschła. I odpowiadając Jezus mówi im: Miejcie wiarę (w) Boga. Amen mówię wam, że który powie górze tej: Podnieś się i rzuć się w morze, i nie zawaha się w sercu jego, ale będzie wierzył, że co mówi, staje się, będzie mu. Dla tego mówię wam, wszystko, (o) co modlicie się i prosicie, wierzcie, że otrzymaliście, i będzie wam. I kiedy stoicie modląc się, odpuszczajcie, jeśli coś macie przeciw komuś, aby i ojciec wasz (ten) w niebiosach, odpuścił wam występki wasze”. (Według Marka 11, 20 – 25)

„I przychodzą do Jerozolimy. I wszedłszy do świątyni zaczął wyrzucać sprzedających i kupujących w świątyni, i stoły wymieniaczy i ławy sprzedających gołębie poprzewracał. I nie dopuszczał, żeby ktoś przeniósł rzecz przez świątynię. I nauczał, i mówił im: (Czyż) nie jest napisane, że: Dom mój domem modlitwy będzie nazwany wszystkim narodom? Wy zaś uczyniliście go jaskinią rozbójników. I usłyszeli arcykapłani i uczeni w piśmie, i szukali jak go zgubić; bali się bowiem go, cały bowiem tłum zdumiewał się nauką jego. I kiedy wieczornie stało się wychodzili na zewnątrz miasta”. (Według Marka 11, 15 – 19)

„I wszedł do Jerozolimy do świątyni i oglądnąwszy wszystko, wieczoru już (gdy była) godzina, wyszedł do Betanii z dwunastoma. I nazajutrz, (gdy wyszli) oni z Betanii, zgłodniał. I zobaczywszy figę z daleka, mającą liście, przyszedł, czy mianowicie coś znajdzie na niej, i przyszedłszy do niej, nic (nie) znalazł, jeśli nie liście. Bowiem pora nie była fig. I odpowiadając rzekł jej: Już nie na wiek z ciebie nikt owocu oby zjadł. I słuchali uczniowie jego”. (Według Marka 11, 11 – 14)

„I jacyś (z) tam stojących mówili im: Co czynicie odwiązując oślę? Oni zaś powiedzieli im, jako powiedział Jezus. I dopuścili im. I przyprowadzają oślę do Jezusa, i narzucają mu płaszcze ich, i usiadł na nim. I liczni płaszcze ich zaczęli słać na drodze, inni zaś obrzynki, ściąwszy z pól. I poprzedzający i towarzyszący krzyczeli, Hosanna! Błogosławiony przychodzący w imię Pana. Błogosławione przychodzące królestwo ojca naszego Dawida. Hosanna na wysokościach”. (Według Marka 11, 5 – 10)

„I kiedy zbliżają się do Jerozolimy do Betfage i Betanii ku Górze Oliwek, wysyła dwóch uczniów jego i mówi im: Odejdźcie do wsi naprzeciw was, i zaraz wchodząc do niej znajdziecie oślę uwiązane, na którym nikt jeszcze (z) ludzi (nie) usiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie. I gdyby ktoś wam powiedział: Dlaczego czynicie to? Powiedzcie: Pan jego potrzebę ma, i zaraz go wysyła znowu tu. I odeszli, i znaleźli oślę uwiązane do podwoi zewnątrz na ulicy, i odwiązują je”. (Według Marka 11, 1 – 4)

„On zaś odrzuciwszy płaszcz jego zerwawszy się przyszedł do Jezusa. I odpowiadając mu Jezus rzekł: Co tobie, chcesz, bym uczynił? Zaś ślepy powiedział mu: Rabbuni, żeby znowu zacząłbym widzieć. I Jezus powiedział mu: Odejdź, wiara twa uratowała cię. I zaraz znowu zaczął widzieć, i towarzyszył mu w drodze”. (Według Marka 10, 50 – 52)

„I przychodzą do Jerycha. I (gdy wyruszał) on z Jerycha, i uczniowie jego, i tłum odpowiedni, syn Tymeusza, Bartymeusz, ślepy żebrak, siedział przy drodze. I usłyszawszy, że Jezus Nazarejczyk jest, zaczął krzyczeć i mówić: Synu Dawida, Jezusie, zlituj się (nade) mną. I karcili go liczni, żeby zamilkł. On zaś wiele bardziej krzyczał: Synu Dawida, zlituj się (nade) mną. I stanąwszy Jezus powiedział: Zawołajcie go. I wołają ślepego mówiąc mu: Ośmiel się, podnieś się, woła cię”. (Według Marka 10, 46 – 49)

„I usłyszawszy dziesięciu zaczęło oburzać się na Jakuba i Jana. I przywoławszy do siebie ich Jezus mówi im: Wiecie, że (ci) wydający się przewodzić narodom zapanowują (nad) nimi i wielcy ich okazują władzę (wobec nich). Nie tak zaś jest wśród was, ale który chciałby wielki stać się wśród was, będzie wasz sługa, i który chciałby u was być pierwszy, będzie wszystkich niewolnik. I bowiem Syn Człowieka nie przyszedł być obsłużonym, ale usłużyć i dać duszę jego (jako) okup za wielu”. (Według Marka 10, 41 – 45)

„I przystępują do niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, mówiąc mu: Nauczycielu, chcemy, aby co poprosimy cię, uczyniłbyś nam. On zaś powiedział im: Co chcecie bym uczynił wam? Oni zaś powiedzieli mu: Daj nam, żeby jeden (z) twej prawej i jeden z lewej usiedlibyśmy w chwale twej. Zaś Jezus powiedział im: Nie wiecie, co prosicie. Możecie wypić kielich, który ja piję, lub chrztem, którym ja daję się chrzcić, zostać ochrzczeni? Oni zaś powiedzieli mu: Możemy. Zaś Jezus powiedział im: Kielich, który ja piję, wypijecie, i chrztem, którym ja daję się chrzcić, będziecie ochrzczeni, zaś usiąść z prawej mej lub z lewej nie jest moje dać, ale którym jest przygotowane”. (Według Marka 10, 35 – 40)