„Kiedy zaś zobaczycie obrzydliwość spustoszenia nastałą, gdzie nie trzeba, odczytujący niech rozumie, wtedy (ci) w Judei niech uciekają w góry; (ten) [zaś] na tarasie nie niech schodzi ani niech wchodzi zabrać coś z domu jego. I ten w polu nie niech zawraca w tył zabrać płaszcz jego. Biada zaś w łonie mającym i karmiącym piersią w owe dni. Módlcie się zaś, żeby nie stało się zimą. Będą bowiem dni owe uciskiem, jaki nie stał się taki od początku stworzenia, które stworzył Bóg, aż do teraz, i nie stanie się”. (Według Marka 13, 14 – 19)

„I do wszystkich narodów najpierw ma być głoszona dobra nowina. I kiedy prowadzić będą was wydający, nie martwcie się naprzód, co powiecie, ale co zostanie dane wam w ową godzinę, to mówcie, nie bowiem jesteście wy mówiącymi, ale Duch Święty. I wyda brat brata na śmierć, i ojciec dziecko, i powstaną dzieci przeciw rodzicom, i uśmiercą ich. I będziecie nienawidzeni przez wszystkich z powodu imienia mego. Zaś wytrwały do końca, ten będzie uratowany”. (Według Marka 13, 10 – 13)

„Liczni przyjdą w imię me mówiąc: Ja jestem, i wielu zwiodą. Kiedy zaś usłyszycie (o) wojnach i słuchach (o) wojnach, nie dawajcie się zastraszyć. Ma stać się, ale jeszcze nie koniec. Podniesie się bowiem naród na naród i królestwo na królestwo, będą trzęsienia po miejscach, będą głody; początek bólów porodu to. Strzeżcie zaś wy siebie. Wydawać będą was do trybunałów i do synagog, będziecie bici, i (przed) namiestników i królów będziecie stawiani ze względu na mnie, na świadectwo im”. (Według Marka 13, 6 – 9)

„I (gdy wychodził) on ze świątyni, mówi mu jeden (z) uczniów jego: Nauczycielu, spójrz jakie kamienie i jakie budowle. I Jezus powiedział mu: Widzisz te wielkie budowle? Nie będzie pozostawiony tu kamień na kamieniu, który nie zostałby obalony. I (gdy siedział) on na Górze Oliwek naprzeciwko świątyni, pytał go na osobności Piotr, i Jakub, i Jan, i Andrzej: Powiedz nam, kiedy to będzie i co znakiem, kiedy miałoby to spełnić się wszystko. Zaś Jezus zaczął mówić im: Patrzcie, by nie ktoś was zwiódł”. (Według Marka 13, 1 – 5)

„I siadłszy naprzeciwko skarbony oglądał, jak tłum rzuca miedź do skarbony. I liczni bogaci rzucali wiele. I przyszedłszy jedna wdowa biedna rzuciła pieniążki dwa, to jest ćwierć asa. I przywoławszy do siebie uczniów jego powiedział im: Amen mówię wam, że wdowa ta biedna więcej (od) wszystkich rzuciła rzucających do skarbony. Wszyscy bowiem ze zbywającego im rzucili, ta zaś z braku jej wszystko ile miała rzuciła, całe środki na życie jej”. (Według Marka 12, 41 – 44)

„I odpowiadając Jezus mówił, nauczając w świątyni: Jak mówią uczeni w piśmie, że Pomazaniec synem Dawida jest? Sam Dawid powiedział w Duchu Świętym: Rzekł Pan Panu memu: Siedź po prawicy mej, aż położę wrogów twych popod stopy twe. Sam Dawid nazywa go Panem, i skąd jego jest synem? I liczny tłum słuchał go z przyjemnością. I w nauce jego mówił: Strzeżcie się przed uczonymi w piśmie chcącymi w (długich) szatach chadzać, i pozdrowień na rynkach, i pierwszych siedzeń w synagogach, i pierwszych leżanek na wieczerzach. Objadający domy wdów i dla pozoru długo modlących się, ci otrzymają wiele większy wyrok”. (Według Marka 12, 35 – 40)

„Drugie to: Będziesz miłował bliźniego twego, jak siebie. Większe (od) tych inne przykazanie nie jest. I powiedział mu uczony w piśmie: Dobrze, nauczycielu, w prawdzie powiedziałeś, że jeden jest i nie jest inny oprócz niego. I miłować go z całego serca, i z całego zrozumienia, i z całej siły, i miłować bliźniego jak siebie, wiele więcej jest (od) wszystkich całopaleń i ofiar. I Jezus zobaczywszy [go], że rozumnie odpowiedział, rzekł mu: Nie daleko jesteś od królestwa Boga. I nikt już nie odważał się go spytać”. (Według Marka 12, 31 – 34)

„O zaś martwych, że podnoszą się, nie odczytaliście w księdze Mojżesza, o jeżynie, jak powiedział mu Bóg, mówiąc: Ja Bóg Abrahama i Bóg Izaaka i Bóg Jakuba? Nie jest Bóg martwych, ale żyjących. Wiele błąkacie się. I podszedłszy jeden (z) uczonych w piśmie wysłuchawszy ich dociekających razem, zobaczywszy, że dobrze odpowiedział im, zapytał go: Jakie jest przykazanie pierwsze (ze) wszystkich? Odpowiedział Jezus, że: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz Pan jeden jest, i będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca twego, i z całej duszy twej, i z całej myśli twej, i z całej siły twej”. (Według Marka 12, 26 – 30)

„Siedmiu braci było; i pierwszy wziął żonę, i umierając nie wydał potomstwa. I drugi wziął ją, i umarł, nie pozostawiwszy potomstwa. I trzeci tak samo. I siedmiu nie wydali potomstwa. Na końcu wszystkich i kobieta umarła. W (zmartwych) powstaniu, [kiedy powstaną,] kogo (z) nich będzie żoną? Bowiem siedmiu (miało) ją (jako) żonę. Rzekł im Jezus: (Czyż) nie przez to błąkacie się nie znając pism ani mocy Boga? Kiedy bowiem z martwych powstaną, ani poślubiają, ani są poślubiane, ale są jak zwiastunowie w niebiosach”. (Według Marka 12, 20 – 25)

„Oni zaś przynieśli. I mówi im: Czyj obraz ten i napis? Oni zaś powiedzieli mu: Cezara. Zaś Jezus powiedział im: Co Cezara oddajcie Cezarowi, a co Boga Bogu! I zadziwiali się nim. I przychodzą saduceusze do niego, którzy mówią (że) (zmartwych) powstania nie (ma), i pytali go mówiąc: Nauczycielu, Mojżesz napisał nam, że gdyby czyjś brat umarł i pozostawił żonę, i nie wydał dziecka, aby wziął brat jego żonę i wzbudził potomstwo bratu jego”. (Według Marka 12, 16 – 19)