Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2589)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Który bowiem zawstydziłby się mnie i moich słów w pokoleniu tym, cudzołożnym i grzesznym, i Syn Człowieka zawstydzi się go, kiedy przyjdzie w chwale Ojca jego ze zwiastunami świętymi. I mówił im: Amen mówię wam, że są niektórzy tu (ze) stojących, którzy nie skosztują śmierci, aż zobaczą królestwo Boga przybyłe w mocy. I po dniach sześciu bierze Jezus Piotra, i Jakuba, i Jana, i wprowadza ich na górę wysoką na osobności samych. I został przemieniony wobec nich”. (Według Marka 8, 38 – 9, 2)
„I przywoławszy do siebie tłum z uczniami jego powiedział im: Jeśli ktoś chce za mną towarzyszyć, niech się wyprze siebie i niech zabierze krzyż jego i niech towarzyszy im. Który bowiem chciałby duszę jego uratować, zgubi ją; który zaś zgubi duszę jego ze względu na mnie i Dobrą Nowinę, uratuje ją. Cóż bowiem pomaga człowiekowi zyskać świat cały, a (dozna straty) dusza jego? Co bowiem dałby człowiek w zamian za duszę jego?” (Według Marka 8, 34 – 37)
„I zaczął nauczać ich, że ma Syn Człowieka wiele wycierpieć i nie zostać zaakceptowanym przez starszych, i arcykapłanów, i uczonych w piśmie, i zostać zabitym, i po trzech dniach powstać. I (z) otwartością (to) słowo mówił. I wziąwszy na bok Piotr go, zaczął karcić go. On zaś zawróciwszy i zobaczywszy uczniów jego skarcił Piotra i mówi: Odejdź za mnie, szatanie, bo nie myślisz (o tych co) Boga, ale (o tych co) ludzi”. (Według Marka 8, 31 – 33)
„I wysłał go do domu jego, mówiąc: Żebyś nie do tej wsi wszedł. I wyszedł Jezus i uczniowie jego do wiosek (koło) Cezarei Filipa. I w drodze pytał uczniów jego mówiąc im: Kim (ja) mówią ludzie (jestem)? Oni zaś powiedzieli mu mówiąc, [że]: Janem Chrzcicielem, i inni Eliaszem, inni zaś, że jednym (z) proroków. I on spytał ich: Wy zaś kim (ja) powiadacie (jestem)? Odpowiadając Piotr mówi mu: Ty jesteś Pomazaniec. I upomniał ich, żeby nikomu (nie) mówili o nim”. (Według Marka 8, 26 – 30)
„I przychodzą do Betsaidy. I przynoszą mu ślepego i proszą go, żeby go dotknął. I chwyciwszy rękę ślepego wyprowadził go poza wieś, i plunąwszy w oczy jego, nałożywszy ręce (na) niego, pytał go: Czy coś widzisz? I popatrzywszy do góry mówił: Widzę ludzi, że jak drzewa widzę chodzących. Potem znowu nałożył ręce na oczy jego, i przejrzał, i powrócił (do zdrowia), i przypatrywał się jasno widząc wszystkiemu”. (Według Marka 8, 22 – 25)
„Oczy mając nie patrzycie i uszy mając nie słuchacie? I nie przypominacie sobie, kiedy pięć chlebów połamałem na pięć tysięcy, ile koszyków ułomków pełnych zebraliście? Mówią mu: Dwanaście. Kiedy siedem na cztery tysiące, ile koszów (pełnych) ułomków zebraliście? I mówią [mu]: Siedem. I mówił im: Jeszcze nie rozumiecie?” (Według Marka 8, 18 – 21)
„I zapomnieli wziąć chleby i jeśli nie jeden chleb, nie mieli ze sobą w łodzi. I przykazywał im mówiąc: Patrzajcie, strzeżcie się od zaczynu faryzeuszy i zaczynu Heroda. I rozważali (między) sobą, że: Chlebów nie mają. I poznawszy mówi im: Dlaczego rozważacie, że chlebów nie macie? Jeszcze nie zauważacie, ani pojmujecie? Skamieniałe macie serce wasze?” (Według Marka 8, 14 – 17)
„Byli zaś jakieś cztery tysiące. I oddalił ich. I zaraz wszedłszy do łodzi z uczniami jego przyszedł do działu Dalmanuty. I wyszli faryzeusze i zaczęli dociekać razem z nim, szukając od niego znaku z nieba, próbując go. I westchnąwszy duchem jego mówi: Dlaczego pokolenie to szuka znaku? Amen mówię wam, jeśli dany będzie pokoleniu temu znak! I opuściwszy ich, znowu (wsiadłszy) (odpłynął) naprzeciwko”. (Według Marka 8, 9 – 13)
„I pytał ich: Ile macie chlebów? Oni zaś powiedzieli: Siedem. I nakazuje tłumowi położyć się na ziemi. I wziąwszy siedem chlebów dzięki uczyniwszy połamał i dawał uczniom jego, żeby podawali, i podali tłumowi. I mieli rybek trochę; I pobłogosławiwszy je powiedział i te podawać. I zjedli i nasyceni zostali i zebrali obfitość ułomków siedem koszy”. (Według Marka 8, 5 – 8)
„W owych dniach, (gdy) znowu liczny tłum (był) i nie (mieli), co zjedliby, przywoławszy do siebie uczniów mówi im: Lituję się nad tłumem, bo już dni trzy pozostają przy mnie i nie mają, co zjedliby. I jeśli oddaliłbym ich poszczących do domu ich, osłabną na drodze. I niektórzy (z) nich z daleka przybyli. I odpowiedzieli mu uczniowie jego: Skąd tych będzie mógł ktoś tu nasycić chlebami na pustaci?” (Według Marka 8, 1 – 4)
