Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2594)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Już zaś i siekiera do korzenia drzew jest położona. Każde więc drzewo nie czyniące dobrego owocu jest wycinane i w ogień rzucane jest. I pytały go tłumy mówiąc: Co więc mamy uczynić? Odpowiadając zaś mówił im: Mający dwie tuniki niech przekaże nie mającemu i mający pokarmy podobnie niech czyni”. (Według Łukasza 3, 9 – 11)
„I ujrzy każde ciało wybawienie (od) Boga. Mówił więc wychodzącym tłumom, (by) zanurzonymi być przez niego: Płody żmij, kto pokazał wam, (jak) uciec od mającego przyjść gniewu? Uczyńcie więc owoce godne zmiany myślenia. I nie zacznijcie mówić w sobie: Ojca mamy Abrahama, mówię bowiem wam, że może i Bóg z kamieni tych podnieść dzieci Abrahamowi”. (Według Łukasza 3, 6 – 8)
„I przyszedł do całej okolicy Jordanu głosząc chrzest zmiany myślenia na odpuszczenie grzechów, jak zostało napisane w księdze słów Izajasza proroka: Głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana, proste czyńcie ścieżki jego. Każdy wąwóz zostanie wypełniony i każda góra i wzgórze zostanie zniżona. I będą wypaczone prostą (drogą) i nierówne drogami gładkimi”. (Według Łukasza 3, 3 – 5)
„I Jezus posuwał się [w] mądrości, i dojrzałości, i łasce u Boga i ludzi. W roku zaś piętnastym władania Tyberiusza Cezara, (za) będącego namiestnikiem Poncjusza Piłata Judei, i tetrarchą będącego Galilei Heroda, Filipa zaś, brata jego, tetrarchą będącego Iturei i Trachonitis krainy, i Lizaniasza Abileny tetrarchą będącego, za arcykapłana Annasza i Kajfasza, stało się słowo Boga do Jana, Zachariasza syna na pustkowiu”. (Według Łukasza 2, 52 – 3, 2)
„I zobaczywszy go zdumieli się, i rzekła do niego matka jego: Dziecko, czemu uczyniłeś nam tak? Oto ojciec twój i ja bolejąc szukaliśmy cię. I rzekł do nich: Cóż, że szukaliście mnie? Nie wiedzieliście, że w tych Ojca mego trzeba być mi? I oni nie zrozumieli słowa, które powiedział im. I zeszedł z nimi i przyszedł do Nazaretu i był podporządkowany im. I matka jego strzegła wszystkie te rzeczy w sercu jej”. (Według Łukasza 2, 48 – 51)
„Uważając zaś, (że) on (był) w gromadzie, przeszli dnia drogę i poszukiwali go wśród krewnych i znajomych. I nie znalazłszy wrócili do Jeruzalem poszukując go. I stało się po dniach trzech znaleźli go w świątyni siedzącego w środku nauczycieli i słuchającego ich i pytającego ich. Zdumiewali się zaś wszyscy słuchający go ze zrozumienia i odpowiedzi jego”. (Według Łukasza 2, 44 – 47)
„I jak spełnili wszystko, (co) według Prawa Pana, wrócili do Galilei, do miasta ich Nazaretu. Zaś dziecko wzrastało i umacniało się, wypełniając się mądrością, a łaska Boga była na nim. I chodzili rodzice jego co rok do Jeruzalem dla święta Paschy. I kiedy stał się lat dwunastu, (gdy wchodzili) (oni) według zwyczaju święta i (gdy wypełnili) dni, (gdy) (wracali) oni, pozostał Jezus chłopiec w Jeruzalem, i nie wiedzieli rodzice jego”. (Według Łukasza 2, 39 – 43)
„I była Anna prorokini, córka Manuela, z plemienia Asera; ta podeszła w dniach licznych, przeżywszy z mężem lat siedem od dziewictwa jej, i ona wdowa aż do lat osiemdziesięciu czterech, która nie odstępowała od świątyni, postami i błaganiami służącą nocą i dniem. I tej godziny stanąwszy obok dziękowała Bogu i mówiła o nim wszystkim oczekującym wykupienia Jeruzalem”. (Według Łukasza 2, 36 – 38)
„I był ojciec jego i matka dziwiący się z wypowiedzianych o nim. I pobłogosławił ich Symeon i powiedział do Mariam, matki jego: Oto ten leży na upadek i powstanie licznych w Izraelu i na znak zanegowany (i twą [zaś] samą duszę przejdzie miecz), żeby odsłonięte zostały z licznych serc zamysły”. (Według Łukasza 2, 33 – 35)
„I przyszedł w Duchu do świątyni. I (gdy) (wprowadzali) rodzice dziecko, Jezusa, (by) uczynić według (zwyczaju) Prawa z nim, i on przyjął je w ramiona i pobłogosławił Boga i powiedział: Teraz uwalniasz sługę twego, Władco, według słowa twego w pokoju. Bo zobaczyły oczy me wybawienie twe, które przygotowałeś wobec oblicza wszystkich ludów, światło ku objawieniu (dla) narodów i chwałę ludu twego Izraela”. (Według Łukasza 2, 27 – 32)
