„Żaden (to) swoje niech szuka, ale (to) drugiego. Wszystko w jatce sprzedawane jedzcie, nic (nie) osądzając z powodu sumienia, Pana bo ziemia i wypełnienie jej. Jeśli ktoś zaprasza was (z) niewierzących i chcecie iść, wszystko podawane wam jedzcie, nic (nie) osądzając z powodu sumienia”. (Do Koryntian I 10, 24 – 27)

„Nie możecie kielicha Pana pić i kielicha demonów; nie możecie (w) stole Pana uczestniczyć i (w) stole demonów. Czy pobudzamy do zazdrości Pana? Czy silniejsi (od) Niego jesteśmy? Wszystko wolno, ale nie wszystko jest pożyteczne. Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje”. (Do Koryntian I 10, 21 – 23)

„Bo jednym chlebem, jednym ciałem wielu jesteśmy, bo wszyscy z (tego) jednego chleba uczestniczymy. Patrzcie (na) Izraela według ciała, czyż nie jedzący ofiary wspólnikami ołtarza są? Co więc mówię? Że ofiarowane wizerunkom czymś jest? Lub że wizerunek czymś jest? Ale że co zabijają na ofiarę, demonom i nie Bogu [zabijają na ofiarę]; nie chcę zaś wy wspólnikami demonów stawać się”. (Do Koryntian I 10, 17 – 20)

„Przeto, umiłowani moi, uciekajcie od bałwochwalstwa. Jak rozsądnym mówię, osądźcie wy, co mówię. Kielich wysławiania, który wysławiamy, czyż nie wspólnotą jest krwi Pomazańca? Chleb, który łamiemy, czyż nie wspólnotą ciała Pomazańca jest?” (Do Koryntian I 10, 14 – 16)

„To zaś dla wzoru przypadło im, napisane zostało zaś do włożenia do rozumu, ku którym końce wieków przyszły. Tak że uważający, (że) stać, niech patrzy, aby nie padł. Doświadczenie was nie wzięło, chyba że ludzkie; wierny zaś Bóg, który nie pozwoli wy zostać doświadczeni ponad co możecie, ale uczyni razem z (tym) doświadczeniem i wyjście, (by) móc wytrzymać”. (Do Koryntian I 10, 11 – 13)

„I nie popełniajmy nierządu, jak niektórzy (z) nich popełnili nierząd i padły jednego dnia dwadzieścia trzy tysiące. I nie wystawiajmy na doświadczenie Pomazańca, jak niektórzy (z) nich doświadczyli, i przez węże byli gubieni. I nie narzekajcie, tak jak niektórzy (z) nich zaczęli narzekać i zostali zgubieni przez gubiciela”. (Do Koryntian I 10, 8 – 10)

„Ale nie w większości ich nabrał upodobania Bóg, usłani zostali bowiem w pustyni. Te zaś wzorami naszymi stały się ku nie być my pożądającymi (rzeczy) złych, jak i oni zaczęli pożądać. I nie bałwochwalcami stawajcie się, jak niektórzy (z) nich; jak właśnie jest napisane: Usiadł lud (by) zjeść i wypić i wstali bawić się”. (Do Koryntian I 10, 5 – 7)

„Nie chcę bowiem wy nie wiedzieć, bracia, że ojcowie nasi wszyscy pod chmurą byli i wszyscy przez morze przeszli, i wszyscy za Mojżeszem zostali zanurzeni w chmurze i w morzu, i wszyscy tę samą duchową potrawę zjedli, i wszyscy ten sam duchowy wypili napój; pili bowiem z duchowej towarzyszącej skały; (tą) skałą zaś był Pomazaniec”. (Do Koryntian I 10, 1 – 4)

„Nie wiecie, że na stadionie biegnący wszyscy biegną, jeden zaś bierze nagrodę? Tak biegnijcie, aby złapaliście. Każdy zaś walczący wszystko wytrzymuje: tamci więc, aby zniszczalny wieniec wzięli, my zaś niezniszczalny. Ja zatem tak biegnę, jak nie niejasno, tak uderzam pięściami, jak nie powietrze bijący; ale podbijam me ciało i traktuję jak niewolnika, aby nie jakoś, innym ogłosiwszy, sam niewypróbowany stałbym się”. (Do Koryntian I 9, 24 – 27)

„Wolny bowiem będąc od wszystkich, (dla) wszystkich siebie samego uczyniłem niewolnikiem, aby coraz liczniejszych pozyskałbym: i stałem się (dla) Judejczyków jak Judejczyk, aby Judejczyków pozyskałbym; (dla tych) pod Prawem jak pod Prawem, nie będąc sam pod Prawem, aby (tych) pod Prawem pozyskałbym; (dla) nie mających Prawa jak nie mający Prawa, nie będąc nie mającym Prawa Boga, ale zgodnym z Prawem Pomazańca, aby pozyskałbym nie mających Prawa; stałem się (dla) nie mających siły nie mającym siły, aby nie mających siły pozyskałbym; (dla) wszystkich stałem się wszystkim, aby w ogóle jakichś zbawiłbym. Wszystko zaś czynię dla dobrej nowiny, aby współuczestnikiem jej stałbym się”. (Do Koryntian I 9, 19 – 23)