„Patrzcie zaś, aby nie jakoś swoboda wasza ta potknięciem się (nie) stała dla nie mających siły. Jeśli bowiem ktoś ujrzałby cię mającego poznanie, w miejscu wizerunków leżącego, czyż nie sumienie jego, nie mającym siły będącego, zostanie zbudowane do ofiarowanych wizerunkom jedzenia? Jest gubiony bowiem (ten) będący bez siły przez twoje poznanie, brat, dla którego Pomazaniec umarł. Tak zaś grzesząc względem braci i raniąc ich sumienie będące bez siły, względem Pomazańca grzeszycie. Przeto jeśli potrawa uraża brata mego, nie zjem mięsa na wiek, aby nie brata mego uraziłbym”. (Do Koryntian I 8, 9 – 13)