„Pozdrówcie Ampliata, umiłowanego mego w Panu. Pozdrówcie Urbana, współpracownika naszego w Pomazańcu, i Stachyra, umiłowanego mego. Pozdrówcie Apellesa, wypróbowanego w Pomazańcu. Pozdrówcie (tych) z (tych) Arystobula. Pozdrówcie Herodiona, krewnego mego. Pozdrówcie (tych) z (tych) Narcyza, będących w Panu. Pozdrówcie Tryfenę i Tryforę, trudzące się w Panu. Pozdrówcie Persydę umiłowaną, która wielce utrudziła się w Panu. Pozdrówcie Rufusa, wybranego w Panu, i matkę jego i moją. Pozdrówcie Asynkryta, Flegonta, Hermesa, Patrobę, Hermasa i (tych) razem z nimi braci. Pozdrówcie Filologa i Julię, Nereusza i siostrę jego, i Olimpasa, i (tych) razem z nimi wszystkich świętych. Pozdrówcie jedni drugich przez ukochanie święte. Pozdrawiają was (społeczności) wywołanych wszystkie Pomazańca”. (Do Rzymian 16, 8 – 16)

„Pozdrówcie Pryskę i Akwilę, współpracowników mych w Pomazańcu Jezusie, którzy za duszę mą swoją szyję podsunęli, którym nie ja jedyny dziękuję, ale i wszystkie (społeczności) wywołanych pogan, i (tę) w domu ich (społeczność) wywołanych. Pozdrówcie Epeneta, umiłowanego mego, który jest pierwociną Azji dla Pomazańca. Pozdrówcie Marię, która wielce utrudziła się dla was. Pozdrówcie Andronika i Juniasa, krewnych mych i współjeńców mych, kórzy są znaczni wśród wysłanników, którzy i przede mną stali się w Pomazańcu”. (Do Rzymian 16, 3 – 7)

„Polecam zaś wam Febę, siostrę naszą, będącą [i] sługą (społeczności) wywołanych, (tej) w Kenchrach, aby ją przyjęlibyście w Panu w sposób godny świętych, i stanęlibyście przy niej, w jakiej was potrzebowałaby sprawie, i bowiem ona opiekunką wielu stała się i mnie samego”. (Do Rzymian 16, 1 – 2)

„Zachęcam zaś was, [bracia,] poprzez Pana naszego, Jezusa Pomazańca, i poprzez miłość Ducha, (by) zacząć walczyć razem ze mną przez modlitwy za mnie do Boga, aby wyciągnięty zostałbym od nie ulegających w Judei i służba ma, (ta) względem Jeruzalem bardzo godną przyjęcia (dla) świętych stałaby się, aby w radości przyszedłszy do was poprzez wolę Boga, odpocząłbym razem z wami. Zaś Bóg pokoju z wszystkimi wami; amen”. (Do Rzymian 15, 30 – 33)

„Znaleźli upodobanie bowiem, i powinnymi są ich; jeśli bowiem (w) duchowych ich stali się wspólnikami poganie, są winni i w cielesnych spełnić społeczne dzieło dla nich. To więc wypełniwszy, i opieczętowawszy sobie (dla) nich owoc ten, odejdę przez was do Hiszpanii; wiem zaś, że przychodząc do was, w wypełnieniu błogosławieństwa Pomazańca przyjdę”. (Do Rzymian 15, 27 – 29)

„Dlatego i doznawałem przeszkód wiele, (by) przyjść do was; teraz zaś już nie miejsca mając w okolicach tych, pragnienie zaś mając (by) przyjść do was od wielu lat, gdy (może) pójdę do Hiszpanii; mam nadzieję bowiem przechodząc obejrzeć was i przez was zostać wyprawionym tam, jeśli wami najpierw po części nasycony zostanę teraz zaś idę do Jeruzalem służąc świętym. Znalazła upodobanie bowiem Macedonia i Achaja wspólnotę pewną uczynić sobie względem ubogich świętych, (tych) w Jeruzalem”. (Do Rzymian 15, 22 – 26)

„Mam więc dumę w Pomazańcu Jezusie (co do tych) względem Boga; nie bowiem odważę się (o) czymś mówić, czego nie sprawił Pomazaniec przeze mnie ku posłuszeństwu pogan, słowem i czynem, przez moc znaków i cudów, przez moc Ducha [Boga]; tak że ja od Jeruzalem i kołem aż do Ilirii wypełnić dobrą nowinę Pomazańca, tak zaś uważając za szacowne, (by) głosić dobrą nowinę nie gdzie został wymieniony Pomazaniec, aby nie na cudzym fundamencie budowałbym, ale jak jest napisane: Którym nie zostało oznajmione o Nim, zobaczą, i którzy nie usłyszeli, zrozumieją”. (Do Rzymian 15, 17 – 21)

„Jestem przekonany zaś, bracia moi, i sam ja co do was, że i sami napełnieni jesteście dobrocią, wypełnieni całym poznaniem, mogący i jedni drugim kłaść do rozumu. Odważniej zaś napisałem wam po części, jako nadto przypominający wam z powodu łaski, danej mi przez Boga, ku być ja publicznym sługą Pomazańca Jezusa względem pogan, spełniającym święte obrzędy (co do) dobrej nowiny Boga, aby stałaby się ofiara pogan bardzo godną przyjęcia, uświęconą przez Ducha Świętego”. (Do Rzymian 15, 14 – 16)

„Dlatego dobierajcie jedni drugich, tak jak i Pomazaniec dobrał was, ku chwale Boga. Mówię bowiem, (że) Pomazaniec sługą stać się obrzezania dla prawdy Boga, ku umocnić obietnice ojców, zaś poganie za litość oddać chwałę Bogu; tak jak jest napisane: Przez to wyznawać będę cię wśród pogan, i imieniu Twemu będę śpiewać. I znowu mówi: Ucieszcie się, poganie, z ludem Jego. I znowu: Wielbicie, wszyscy poganie, Pana, i zacznijcie chwalić Go wszystkie ludy. I znowu Izajasz mówi: Będzie korzeń Jessego, i wstający, (aby) przewodzić poganom; na nim poganie oprą nadzieję. Zaś Bóg nadziei oby wypełnił was całą radością i pokojem podczas wierzyć, ku obfitować wy w nadziei przez moc Ducha Świętego”. (Do Rzymian 15, 7 – 13)

„Jesteśmy winni zaś my, mocni, bezsilności niemocnych nosić, i nie sobie samym przypodobać się. Każdy (z) nas (temu) tuż obok niech przypodoba się ku dobru ze względu na budowanie; i bowiem Pomazaniec nie sobie samemu przypodobał się; ale tak jak jest napisane: Obelgi lżących cię spadły na mnie. Jakie bowiem wcześniej zostały napisane, ku naszej nauce zostały napisane, aby przez wytrwałość i przez zachętę Pism nadzieję mielibyśmy. Zaś Bóg wytrwałości i zachęty oby dał wam to samo myśleć wśród jedni drugich według Pomazańca Jezusa, aby jednomyślnie przez jedne usta oddawalibyście chwałę Bogu i Ojcu Pana naszego, Jezusa Pomazańca”. (Do Rzymian 15, 1 – 6)