Zadziwienie jest elementem przychodzenia Boga do nas, i jest jednym ze znaków, po którym możemy Go rozpoznać Łk 2, 18 „A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali”.

„Jonatan rzekł do niego: «Jutro nów księżyca. Zwrócisz na siebie uwagę, bo miejsce po tobie będzie puste. 19 Do trzeciego dnia odejdziesz daleko. Udasz się na miejsce, gdzie się ukrywałeś w dniu podobnej sprawy i zatrzymasz się koło kamienia wskazującego drogę. 20 Ja wypuszczę w jego stronę trzy strzały, jakbym celował w tym kierunku. 21 Potem poślę chłopca, dając mu rozkaz: Idź, znajdź strzały! Gdy powiem chłopcu: Oto strzały są bliżej niż stoisz, zabierz je - wracaj, wiedz, że możesz być spokojny, nic się nie dzieje złego, na życie Pana! 22 Gdybym jednak powiedział do młodzieńca: Oto strzały są trochę dalej niż stoisz - uchodź, gdyż sam Pan cię dalej posyła. 23 Przyrzeczenie zaś, które złożyliśmy ja i ty, jest takie: Oto Pan między mną a tobą na wieki». 24 I ukrył się Dawid na polu. Kiedy nastał nów księżyca, zasiadł król do uczty, by się posilić”.

„Gwałtownie zaś (gdy gnani byliśmy przez wichurę) my, (tego) następnie wyrzucenie czynili sobie. I trzeciego własnoręczni sprzęt statku rzucili. Ani (nie) zaś słońce, ani (nie) gwiazdy (gdy pokazywały się) przez liczniejsze dni, wichura także nie mała (gdy leżała na), w końcu zdejmowana była nadzieja cała, (by) zbawiać się my”. (Dokonania wysłanników 27, 18 – 20)

Doświadczenie Boga bardzo często prowadzi do pragnienia dzielenia się Nim ze wszystkimi Łk 2, 17 „Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu”.

„Niech Pan to uczyni Jonatanowi i tamto dorzuci, jeśli w wypadku, gdy mojemu ojcu spodoba się wyrządzić ci krzywdę, nie zawiadomię cię bezpośrednio i nie odprawię tak, abyś mógł odejść spokojnie. A Pan niech będzie z tobą, tak jak był [przedtem] z moim ojcem. 14 A jeżeli jeszcze będę żył, chyba okażesz mi miłosierdzie [w imię] Pańskie? A gdy umrę, 15 nie odbieraj życzliwości twojej mojemu domowi na wieki, nawet wtedy, gdy Pan usunie wszystkich wrogów Dawida z powierzchni ziemi. 16 I zawarł Jonatan przymierze z domem Dawida, by Pan dokonał odwetu na wrogach Dawida». 17 Jeszcze raz zaprzysiągł Jonatan Dawida w imię wielkiej miłości ku niemu, kochał go bowiem jak samego siebie”.

„(Gdy lekko zawiał) zaś wiatr południowy, (uważając) postanowienia (aby) trzymać się silnie, podniósłszy bliżej żeglowali wzdłuż Krety. Po nie wielkim zaś rzucił się z niej wiatr huraganowy, nazywany Eurakilonem. (Gdy wspólnie porwany został) zaś statek i nie (mógł) stawiać czoła wiatrowi, oddawszy się, byliśmy niesieni. (Pod) wysepkę zaś pewną podbiegłszy, nazywaną Kauda, okazaliśmy siłę, (by) z trudem panującymi stać się (nad) łodzią, którą podniósłszy, domaganiami posługiwano się, podpasując statek. Bojąc się także, aby nie na Syrtę wypadli, zsunąwszy naczynie, tak byli niesieni”. (Dokonania wysłanników 27, 13 – 17)

Gdy coś pochodzi od Boga, jest potwierdzone konkretnym owocem Łk 2, 16 „Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie”.

„Gdyby ojciec twój spostrzegł się co do mnie, odpowiesz: Bardzo mię prosił Dawid, aby mógł pospieszyć do swojego miasta, Betlejem, gdyż cała rodzina w tych dniach składa ofiarę doroczną. 7 Jeżeli odpowie: Dobrze, wtedy sługa twój będzie spokojny, jeżeli się rozgniewa, wiedz, że postanowił sobie coś złego. 8 Ale ty bądź łaskaw dla sługi swojego. Wszak ty doprowadziłeś sługę swego do przymierza ze sobą w imię Pańskie. Jeśli ja zawiniłem, to mnie zabij, a do ojca twego po cóż mnie masz prowadzić?» 9 I odrzekł Jonatan: «Żadną miarą! Gdybym się rzeczywiście dowiedział, że mój ojciec postanowił wyrządzić co krzywdę, czyżbym cię o tym nie powiadomił?» 10 I rzekł Dawid do Jonatana: «Kto mi da znać o tym, że ojciec dał ci surową odpowiedź?» 11 Odrzekł Jonatan Dawidowi: «Chodź, wyjdziemy w pole». Kiedy obaj wyszli w pole, 12 rzekł Jonatan do Dawida: «Pan, Bóg Izraela, [jest świadkiem], że wybadam ojca mego jutro albo pojutrze o tym czasie, czy jest dobrze usposobiony do Dawida, czy nie. Wtedy poślę do ciebie, by bezpośrednio cię zawiadomić”.

„Zaś setnik sternikowi i właścicielowi okrętu bardziej ulegał niż (tym) przez Pawła mówionym. Niedogodną zaś przystań (ponieważ była) do zimowania, większość położyła postanowienie, (by) wypłynąć stamtąd, że jakoś będą mogli, przyszedłszy do Feniksu, przezimować, przystani Krety, patrzącej na południowy zachód i na północny zachód”. (Dokonania wysłanników 27, 11 – 12)

Kiedy Bóg prawdziwie wkracza w życie człowieka, ten nie może pozostać na tym samym miejscu Łk 2, 15 „Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił”.