„Akisz mówił: «Gdzie byliście dzisiaj na wyprawie wojennej?» Dawid mówił: «W Negebie judzkim. W Negebie jerachmeelickim. W Negebie kenickim». 11 Dawid nie zostawiał przy życiu ani mężczyzny, ani kobiety, aby ich przyprowadzić do Gat. Twierdził: «Aby nie wydali nas i nie mówili: Dawid w ten sposób postępował, tak łupił nas przez cały czas pobytu w kraju filistyńskim». 12 Akisz wierzył Dawidowi, mówiąc: «Został znienawidzony przez swych rodaków; pozostanie więc moim sługą na zawsze».”

„Nie zostało napisane zaś z powodu niego samego, że policzone zostało mu, ale i z powodu nas, którym ma być liczone, wierzącym w (Tego), (który wskrzesił) Jezusa, Pana naszego, z martwych, który pozwolił się wydać z powodu występków naszych i został wskrzeszony z powodu uznania za sprawiedliwych nas”. (Do Rzymian 4, 23 - 25)

W genealogii Jezusa pojawiają się bardzo różni ludzie z nie do końca piękną historią. Dlatego Jezus jest pokazany, jako nowy Adam Łk 3, 23 b – 38 „Był, jak mniemano, synem Józefa, syna Helego, syna Mattata, syna Lewiego, syna Melchiego, syna Jannaja, syna Józefa, syna Matatiasza, syna Amosa, syna Nahuma, syna Chesliego, syna Naggaja, syna Maata, syna Matatiasza, syna Semei, syna Josecha, syna Jody, syna Jana, syna Resy, syna Zorobabela, syna Salatiela, syna Neriego, syna Melchiego, syna Addiego, syna Kosama, syna Elmadana, syna Hera, syna Jezusa, syna Eliezera, syna Jorima, syna Mattata, syna Lewiego, syna Symeona, syna Judy, syna Józefa, syna Jony, syna Eliakima, syna Meleasza, syna Menny, syna Mattata, syna Natana, syna Dawida, syna Jessego, syna Jobeda, syna Booza, syna Sali, syna Naassona, syna Aminadaba, syna Admina, syna Arniego, syna Esroma, syna Faresa, syna Judy, syna Jakuba, syna Izaaka, syna Abrahama, syna Tarego, syna Nachora, syna Serucha, syna Ragaua, syna Faleka, syna Ebera, syna Sali, syna Kainama, syna Arfaksada, syna Sema, syna Noego, syna Lamecha, syna Matusali, syna Enocha, syna Jareta, syna Maleleela, syna Kainama, syna Enosa, syna Seta, syna Adama, syna Bożego”.

„Dawid poprosił Akisza: «Jeżeli darzysz mnie życzliwością, wyznacz mi miejsce w jednym z miast kraju, abym się tam osiedlił. Na cóż bowiem sługa twój będzie pozostawał przy tobie w stolicy królestwa?» 6 Akisz więc oddał mu w tym dniu Siklag. Dlatego właśnie Siklag należy do królów judzkich aż do dnia dzisiejszego. 7 Okres czasu, który spędził Dawid w kraju filistyńskim, wynosił rok i cztery miesiące. 8 Dawid i jego ludzie wdzierali się do Geszurytów, Girzytów i Amalekitów; zamieszkiwali oni ten kraj od Telam w stronę Szur, aż do ziemi egipskiej. 9 Dawid uderzając na jakąś krainę, nie pozostawiał przy życiu ani mężczyzny, ani kobiety, zabierał trzodę, bydło, osły, wielbłądy, odzież, a potem dopiero wracał do Akisza”.

„Nie bowiem z powodu Prawa obietnica Abrahamowi lub nasieniu jego, (że) dziedziczącym on być świata, ale w powodu usprawiedliwienia wiary; jeśli bowiem (ci) z Prawa dziedziczącymi, jest uczynioną pustą wiara i udaremniona jest obietnica; bo Prawo gniew sprawia; gdzie zaś nie jest Prawo, ani przestępstwo. Dla tego z wiary, aby według łaski, ku być mocną (ta) obietnica (dla) całego nasienia, nie (temu) z Prawa jedynie, ale i (temu) z wiary Abrahama, (który jest ojcem wszystkich nas, tak jak jest napisane, że: Jako ojca wielu ludów położyłem cię) naprzeciw, któremu uwierzył, Boga, ożywiającego martwych i powołującego nie będące jako będące; on wbrew nadziei dla nadziei uwierzył ku stać się on ojcem wielu ludów według (tego) (co jest powiedziane): Tak będzie nasienie twe; i nie stawszy się bezsilnym (w) wierze, zrozumiał, (że) jego samego ciało [już] uczyniwszy się martwym, stuletni gdzieś będąc, i umartwienie łona Sary, względem zaś obietnicy Boga nie dał się rozłożyć niewiarą, ale dał się umocnić wiarą, dawszy chwałę Bogu i przekonany, że co obiecał, mocny jest i uczynić. Dlatego [i] policzone zostało mu ku usprawiedliwieniu”. (Do Rzymian 4, 13 - 22)

W żydowskim sposobie myślenia trzydziesty rok życia to szczególny moment dla mężczyzny Łk 3, 23 a „Sam zaś Jezus rozpoczynając swoją działalność miał lat około trzydziestu”.

„Dawid rozważał w swym sercu: Mogę wpaść któregoś dnia w ręce Saula. Lepiej będzie dla mnie, gdy się schronię do ziemi Filistynów. Wtedy Saul zaprzestanie ścigania mnie po całym kraju izraelskim, i w ten sposób ujdę z jego rąk. 2 Powstał więc Dawid i wraz z sześciuset ludźmi, którzy mu towarzyszyli, udał się do Akisza, syna Maoka, króla Gat. 3 Dawid przebywał przy Akiszu ze swymi ludźmi oraz ich rodzinami: Dawid z dwiema żonami, Achinoam z Jizreel i Abigail, [dawną] żoną Nabala z Karmelu. 4 Kiedy doniesiono Saulowi, że Dawid schronił się w Gat, przestał go ścigać”.

„Uszczęśliwienie więc to nad obrzezaniem czy i nad nieobrzezaniem? Mówimy bowiem: Policzona została Abrahamowi wiara ku usprawiedliwieniu. Jak więc policzona została? W obrzezaniu będącemu czy w nieobrzezaniu? Nie w obrzezaniu, ale w nieobrzezaniu; i znak otrzymał obrzezania: pieczęć usprawiedliwienia wiary, (tej) w nieobrzezaniu, ku być on ojcem wszystkich wierzących w obecności nieobrzezania, ku policzona zostać [i] im (jako) usprawiedliwienie, i ojcem obrzezania (dla tych) nie z obrzezania jedynie, ale i (dla tych) idących w szeregu śladami (tej) w nieobrzezaniu wiary ojca naszego, Abrahama”. (Do Rzymian 4, 9 - 12)

Misję Jezusa potwierdza sam Bóg Łk 3, 21 – 22 „Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”.

„Pan nagradza człowieka za sprawiedliwość i wierność: Pan dał mi ciebie w ręce, lecz ja nie podniosłem ich przeciw pomazańcowi Pańskiemu. 24 Dlatego, jak cenne mi było twoje życie, tak niech będzie cenne u Pana moje życie, niechaj On mię uwalnia od wszelkiego nieszczęścia». 25 I mówił Saul do Dawida: «Bądź błogosławiony, synu mój, Dawidzie: na pewno to, co czynisz, wykonasz z powodzeniem». I udał się Dawid w swoją drogę, a Saul powrócił do siebie”.