To, czego możemy się nauczyć od Maryi to prostolinijne zadawanie pytań wobec sytuacji, których Ona nie rozumie Łk 2, 48 „Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”.

„Jest objawiany bowiem gniew Boga z nieba przeciwko każdej bezbożności i niesprawiedliwości ludzi, (tych) prawdę w niesprawiedliwości zatrzymujących, dlatego że poznawalne Boga widoczne jest wśród nich; Bóg bowiem im uczynił widocznym. Bo niewidzialne Jego, od stworzenia świata w czynach zauważane, są oglądane: wieczna Jego moc i boskość, ku być oni niemożliwi do obronienia; dlatego że poznawszy Boga nie jako Bogu oddali chwałę lub podziękowali, ale stali się czczymi w rozważaniach ich i zostało pogrążone w ciemności nierozumne ich serce. Zapewniając, (że) być mądrzy, dali się uczynić głupimi, i zmienili chwałę niezniszczalnego Boga na upodobnienie obrazu (do) zniszczalnego człowieka, i fruwających, i czworonogów, i pełzających”. (Do Rzymian 1, 18 - 23)

„Tymczasem umarł Samuel. Wszyscy Izraelici zebrali się, by go opłakiwać, i pochowali go w jego posiadłości w Rama. Dawid zaś wyruszył i udał się na pustynię Paran. 2 Żył w Maon pewien człowiek, który miał posiadłość w Karmelu. Był to człowiek bardzo bogaty: miał trzy tysiące owiec i tysiąc kóz. Zajęty był właśnie strzyżeniem owiec w Karmelu. 3 Człowiek ten nazywał się Nabal, a jego żona Abigail. Była to kobieta mądra i piękna, mąż natomiast był okrutny i występny; był Kalebitą. 4 Kiedy Dawid posłyszał na pustyni, że Nabal strzyże swe owce, 5 wysłał do niego dziesięciu młodzieńców, mówiąc im: «Idźcie do Karmelu, udając się do Nabala; pozdrowicie go ode mnie”.

Dwunastoletni Jezus wprawia w podziw znawców Pisma, przez to także bardzo dużo mówi Łk 2, 47 „Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami”.

„Nie bowiem wstydzę się z powodu dobrej nowiny, mocą bowiem Boga jest ku zbawieniu każdemu wierzącemu, Judejczykowi najpierw i Hellenowi; usprawiedliwienie bowiem Boga w niej jest objawiane z wiary ku wierze, jak jest napisane: Zaś sprawiedliwy z wiary żyć będzie”. (Do Rzymian 1, 16 - 17)

„Przecież jeżeli kto spotka swego wroga, czy pozwoli na to, by spokojnie dalej szedł drogą? Niech cię Pan nagrodzi szczęściem za to, coś mi dziś uczynił. 21 Teraz już wiem, że na pewno będziesz królem i że w twojej ręce utrwali się królowanie nad Izraelem. 22 Przysięgnij mi więc wobec Pana, że nie wyniszczysz mego potomstwa po mnie, że nie wytracisz też mego imienia z rodu mego ojca». 23 I Dawid złożył przysięgę Saulowi. Saul powrócił do swego domu, a Dawid i jego ludzie weszli na górę na miejsce niedostępne”.

Trzy dni to liczba symboliczna w Biblii – odnosi się do ważności tego co się dzieje Łk 2, 46 „Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania”.

„Pragnę bowiem zobaczyć was, aby jakiś przekazałbym dar wam duchowy ku zostać utwierdzeni wy, to zaś jest, (by) zostać razem zachęceni wśród was przez (tę) wśród jedni drugich wiarę waszą i moją. Nie chcę zaś, (by) wy nie wiedzieć, bracia, że wielokroć postanowiłem sobie przyjść do was, i zostałem powstrzymany aż do dotychczas, aby jakiś owoc powziąłbym i wśród was, jak i wśród pozostałych ludów. Hellenom i barbarzyńcom, mądrym i bezmyślnym powinny jestem; tak (to) we mnie ochocze, (by) i wam w Rzymie ogłosić dobrą nowinę”. (Do Rzymian 1, 11 - 15)

„Według tego, jak głosi starożytne przysłowie: "Od złych zło pochodzi", ręka moja nie zwróci się przeciw tobie. 15 Za kim to wyruszył król izraelski? Za kim ty gonisz? Za zdechłym psem, za jedną pchłą? 16 Pan więc niech będzie rozjemcą, niech rozsądzi między mną i tobą, niech wejrzy i poprowadzi moją sprawę, niech obroni mnie przed twoją ręką!» 17 Kiedy Dawid przestał tak mówić do Saula, Saul zawołał: «Czy to twój głos, synu mój, Dawidzie?» I zaczął Saul głośno płakać. 18 Mówił do Dawida: «Tyś sprawiedliwszy ode mnie, gdyż odpłaciłeś mi dobrem, podczas gdy ja odpłaciłem ci złem. 19 Dziś dałeś mi dowód, że mi dobro świadczyłeś, kiedy bowiem Pan wydał mię w twoje ręce, ty mnie nie zabiłeś”.

Józef z Maryją, wobec trudnych sytuacji, kierują się przede wszystkim rozsądkiem Łk 2, 45 „Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go”.