Bóg przychodzi zawsze w najlepszym dla człowieka momencie Łk 1, 25 „Tak uczynił mi Pan – mówiła – wówczas, kiedy wejrzał łaskawie i zdjął ze mnie hańbę w oczach ludzi”.

„Kiedy Izraelici spostrzegli, że są w niebezpieczeństwie, jako że gromada podeszła już blisko, pochowali się w jaskiniach, rozpadlinach, skałach, dołach i cysternach. 7 Hebrajczycy tymczasem przeprawili się przez Jordan do ziemi Gada i Gileadu. Ponieważ Saul był w Gilgal, odchodził od niego cały naród strwożony. 8 Siedem dni czekał, stosownie do terminu podanego przez Samuela. Samuel nie przychodził jednak do Gilgal, dlatego odchodził lud od Saula. 9 Wtedy Saul rzekł: «Przygotujcie mi całopalenie i ofiarę biesiadną». I złożył całopalenie. 10 Zaledwie skończył składać całopalenie, przybył właśnie Samuel. Saul wyszedł naprzeciw niego, aby go pozdrowić. 11 Rzekł Samuel: «Cóż uczyniłeś?» Odpowiedział Saul: «Ponieważ widziałem, że lud ode mnie odchodzi, a ty nie przybywasz w oznaczonym czasie, gdy tymczasem Filistyni gromadzą się w Mikmas, 12 wtedy sobie powiedziałem: Filistyni zstąpią do mnie do Gilgal, a ja nie zjednałem sobie Pana! Przezwyciężyłem się więc i złożyłem całopalenie». 13 I rzekł Samuel do Saula: «Popełniłeś błąd. Gdybyś zachował przykazanie Pana, Boga twego, które ci nałożył, niechybnie umocniłby Pan twoje panowanie nad Izraelem na wieki”.

Kiedy Bóg zapowiada obietnicę, to prawdziwie je wypełnia Łk 1, 24 „Potem żona jego, Elżbieta, poczęła i pozostawała w ukryciu przez pięć miesięcy”.

„Saul miał... lat, gdy został królem, a dwa lata panował nad Izraelem. 2 Saul wybrał sobie trzy tysiące ludzi z Izraelitów. Dwa tysiące pozostało przy Saulu w Mikmas i na wzgórzu Betel, tysiąc zaś przy Jonatanie w Gibea Beniamina, a resztę wojska rozpuścił do domów. 3 Jonatan pobił załogę filistyńską, która była w Geba. Usłyszeli to Filistyni. Saul oznajmił o tym głosem trąby w całym kraju, mówiąc: «Niech usłyszą o tym Hebrajczycy!» 4 Wszyscy Izraelici usłyszeli to, co mówiono: Saul pobił załogę filistyńską, a Izrael z tego powodu znienawidzony został przez Filistynów. Zwołano lud, aby wyruszył za Saulem do Gilgal. 5 Również i Filistyni zgromadzili się do walki przeciw Izraelowi: trzy tysiące rydwanów i sześć tysięcy konnicy, piechoty zaś było tak wiele, jak piasku nad brzegiem morza. Przybywszy rozłożyli obóz w Mikmas, po wschodniej stronie Bet-Awen”.

Czasami przyjście Boga do życia człowieka powoduje „paraliż” Łk 1, 21 – 23 „Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku. Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić, i zrozumieli, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał niemy. A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu”.

„(Gdy staliśmy się) zaś my w Jerozolimie, z radością przyjęli nas bracia. (Tego) zaś przychodzącego wchodził Paweł razem z nami do Jakuba. Wszyscy także przybyli starsi. I pozdrowiwszy ich, wyjaśniał po jedynczo każde, co uczynił Bóg wśród pogan przez służbę jego. (Ci) zaś usłyszawszy oddawali chwałę Bogu. Powiedzieli także mu: Oglądasz, bracie, jak wielkie dziesiątki tysięcy są wśród Judejczyków (z tych) (którzy uwierzyli), i wszyscy fanatykami Prawa są. Pouczeni zostali zaś o tobie, że odstępstwa nauczasz od Mojżesza (tych) u pogan wszystkich Judejczyków, mówiąc, by nie obrzezywać oni dzieci i nie (według) zwyczajów postępować”. (Dokonania wysłanników 21, 17 – 21) 

„Nie porzuci bowiem Pan ludu swojego, postanowił was bowiem uczynić ludem swoim przez wzgląd na swe wielkie imię. 23 Jeśli o mnie chodzi, niech to będzie ode mnie dalekie, bym zgrzeszył przeciw Panu, przestając się za was modlić: będę wam pokazywał drogę dobrą i prostą. 24 Bójcie się jedynie Pana, służcie Mu w prawdzie z całego serca: spójrzcie, jak wiele wam wyświadczył. 25 Lecz gdybyście trwali w przewrotności, zginiecie tak wy, jak i wasz król».”

Pomimo, że Zachariasz nienajlepiej wypada na spotkaniu z aniołem, dla Boga to nie przeszkadza, żeby przeprowadzać swój plan Łk 1, 20 „A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie”.

„(Ponieważ) nie (ulegał) zaś on, uspokoiliśmy się powiedziawszy: Pana wola niech się staje. Po zaś dniach tych przygotowawszy się wchodziliśmy do Jerozolimy. Przyszli razem zaś i (z) uczniów z Cezarei razem z nami, poprowadziwszy, u którego zostalibyśmy ugoszczeni, (u) Mnazona pewnego, Cypryjczyka, dawnego ucznia”. (Dokonania wysłanników 21, 14 – 16)

„Czy to nie teraz są żniwa pszeniczne? Zawołam do Pana, a ześle grzmoty i deszcz, abyście poznali i zobaczyli, że wielkie jest wasze wykroczenie, którego dopuściliście się wobec Pana domagając się króla dla siebie». 18 Samuel wołał więc do Pana, a Pan zesłał grzmoty i deszcz w tym samym dniu. Cały naród bardzo się przeląkł tak Pana, jak i Samuela. 19 Mówił cały naród do Samuela: «Módl się do Pana, Boga twego, za swymi sługami, abyśmy nie zginęli. Dodaliśmy bowiem do wszystkich naszych win to, że żądaliśmy dla siebie króla». 20 Na to Samuel dał ludowi odpowiedź: «Nie bójcie się! Wprawdzie dopuściliście się wielkiego grzechu, nie opuszczajcie jednak Pana, lecz służcie Mu z całego serca! 21 Nie odstępujcie od Niego, idąc za marnością, za tym, co nie pomoże i nie ocali, dlatego że jest marnością”.