„Jak więc powiedział im: Ja jestem, odeszli do tyłu i upadli na ziemię. Znów więc spytał ich: Kogo szukacie? Oni zaś powiedzieli: Jezusa Nazarejczyka. Odpowiedział Jezus: Powiedziałem wam, że ja jestem. Jeśli więc mnie szukacie, dopuśćcie tym odejść. Aby wypełniło się słowo, które powiedział, że: Których dałeś mi, nie zgubiłem z nich nikogo. Szymon więc Piotr mając miecz wyciągnął go i uderzył arcykapłana sługę i odciął jego ucho prawe. Było zaś imię słudze Malchos. Powiedział więc Jezus Piotrowi: Wrzuć miecz do pochwy. Kielicha, który dał mi Ojciec, nie mam pić go?” (Według Jana 18, 6 – 11)

Walka duchowa zaczyna się wcześniej, zanim przyjdzie grzech – tego uczy Jezus Mk 3, 27 „Nie, nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi

„Wtedy będziecie szukali Pana, Boga waszego, i znajdziecie Go, jeżeli będziecie do Niego dążyli z całego serca i z całej duszy. 30 W swym utrapieniu, gdy wszystko to was spotka, w ostatnich dniach nawrócicie się do Pana, Boga swego, i będziecie słuchać Jego głosu. 31 Gdyż Bogiem miłosiernym jest Pan, Bóg wasz, nie opuści was, nie zgładzi i nie zapomni o przymierzu, które poprzysiągł waszym przodkom. 32 Zapytaj no dawnych czasów, które były przed tobą, zaczynając od dnia, w którym Bóg stworzył człowieka na ziemi, [zapytaj] od jednego krańca niebios do drugiego, czy nastąpiło tak wielkie wydarzenie jak to lub czy słyszano od czymś podobnym? 33 Czy słyszał jakiś naród głos Boży z ognia, jak ty słyszałeś, i pozostał żywy?”

„Lub jaka kobieta drachm mająca dziesięć, jeśli zgubiła drachmę jedną, czy nie zapala lampki i zamiata dom i szuka starannie, aż (kiedy) znajdzie? I znalazłszy zwołuje przyjaciółki i sąsiadki mówiąc: Radujcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam. Tak, mówię wam, staje się radość (wśród) zwiastunów Boga z jednego grzesznika zmieniającego myślenie”. (Według Łukasza 15, 8 – 10)

Jezus tłumacząc - pokazuje zasady walki duchowej Mk 3, 26 „Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i wewnętrznie jest skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim”.

Księga Powtórzonego Prawa 4, 24 – 28 „Bo Pan, Bóg wasz, jest ogniem trawiącym. On jest Bogiem zazdrosnym. 25 Gdy wydacie na świat synów i wnuków i dożyjecie starości w tym kraju, a sprzeniewierzycie się i uczynicie sobie posągi, podobiznę czegokolwiek, czyniąc to, co jest złe w oczach Pana, waszego Boga, drażniąc Go: 26 biorę dziś niebo i ziemię przeciwko wam na świadków, że prędko zostaniecie wytraceni z powierzchni ziemi, do której idziecie przez Jordan, aby ją posiąść. Niedługo bawić będziecie na niej, gdyż na pewno zostaniecie wytępieni. 27 Rozproszy was Pan między narodami i mało z was zostanie wśród obcych ludów, dokąd was Pan uprowadzi do niewoli. 28 Będziecie tam służyli bogom obcym: dziełom rąk ludzkich z drzewa i z kamienia, które nie widzą, nie słyszą, nie jedzą i nie czują”.

„Podobne bowiem jest królestwo niebios człowiekowi panu domu, który wyszedł zaraz rano wynająć pracowników do winnicy jego. Zgodziwszy się zaś z pracownikami za denara dzień, wysłał ich do winnicy jego. I wyszedłszy koło trzeciej godziny zobaczył innych stojących na rynku bezczynnych. I tym powiedział: Odejdźcie i wy do winnicy, i co będzie sprawiedliwe, dam wam. Oni zaś odeszli. Znowu [zaś] wyszedłszy koło szóstej i dziewiątej godziny uczynił tak samo”. (Według Mateusza 20, 1 – 5)

Logika wypowiedzi Jezusa pomaga wiele zrozumieć Mk 3, 24 – 25 „Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać”.

„Gdy podniesiesz oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy, i wszystkie zastępy niebios, obyś nie pozwolił się zwieść, nie oddawał im pokłonu i nie służył, bo Pan, Bóg twój, przydzielił je wszystkim narodom pod niebem. 20 A was Pan wybrał sobie, wyprowadził was z pieca do topienia żelaza, z Egiptu, abyście się stali Jego ludem, Jego własnością, jak dziś jesteście. 21 Z waszego powodu rozgniewał się na mnie Pan i przysiągł, że nie przejdę Jordanu, nie wejdę do pięknej ziemi, którą wam daje Pan, Bóg wasz, w posiadanie. 22 Ja bowiem umrę w tej ziemi, nie przejdę Jordanu, lecz wy go przejdziecie i posiądziecie tę piękną ziemię. 23 Strzeżcie się, byście nie zapomnieli przymierza Pana, Boga waszego, które zawarł z wami, i nie uczynili sobie wyobrażenia w rzeźbie tego wszystkiego, co wam zabronił Pan, Bóg wasz”.

„To powiedziawszy Jezus wyszedł z uczniami jego poza zimowy strumień Cedronu, gdzie był ogród, do którego wszedł on i uczniowie jego. Znał zaś i Juda wydający go (to) miejsce, bo wielekroć zbierał się Jezus tam z uczniami jego. Zatem Juda wziąwszy kohortę i od arcykapłanów i od faryzeuszów pachołków, przychodzi tam z pochodniami i latarniami, i bronią. Jezus więc, wiedząc wszystko przychodzące na niego, wyszedł i mówi im: Kogo szukacie? Odpowiedzieli mu: Jezusa Nazarejczyka. Mówi im: Ja jestem. Stał zaś i Juda, (ten) wydający go, z nimi”. (Według Jana 18, 1 – 5)