„Kobieta, kiedy rodziłaby, smutek ma, bo przyszła godzina jej. Kiedy zaś urodzi się dziecko, już nie przypomina sobie ucisku z powodu radości, że zrodził się człowiek na świat. I wy więc teraz wprawdzie smutek macie, znów jednak zobaczę was, i uraduje się wasze serce, i radości waszej nikt (nie) zabiera od was. I w owym dniu mnie nie zapytacie (o) nic. Amen, amen mówię wam, jeśli (o) coś poprosicie Ojca w imię me, da wam. Aż do teraz nie poprosiliście (o) nic w imię me. Proście i otrzymacie, aby radość wasza była wypełniona”. (Według Jana 16, 21 -24)

„Jeżeli kogoś jednak tak pobił przedmiotem żelaznym, iż tamten umarł, jest zabójcą, a jako taki musi zostać zabity. 17 Gdy kogoś uderzył kamieniem, którym można zabić, i ten [uderzony] umarł, jest zabójcą i jako taki musi zostać zabity. 18 Gdyby kogoś jakimś przedmiotem drewnianym tak pobił, iż ów [człowiek] umarł, a można było tym narzędziem śmierć zadać, jest zabójcą i jako taki musi umrzeć. 19 Zabójcę winien zabić mściciel krwi; gdziekolwiek go spotka, może go zabić. 20 Gdyby ktoś drugiemu zadał cios z nienawiści albo rzucił się na niego w zbrodniczym zamiarze, tak iż tamten umarł, 21 albo gdyby w złości zadał ręką cios śmiertelny, wtedy ten, który uderzył, musi być zabity; jest bowiem zabójcą i mściciel krwi może go zabić, kiedy go spotka. 22 Gdy mu jednak zadał cios nie z nienawiści albo gdy rzucił na niego jakimkolwiek przedmiotem, ale nie w zamiarze zabicia, 23 lub też nie widząc spuścił na niego kamień, który może zabić, tak iż tamten rzeczywiście umarł, chociaż nie był mu nieprzyjazny i nie chciał mu nic złego uczynić, 24 wtedy według powyższych zasad społeczność rozstrzygnie pomiędzy zabójcą a mścicielem krwi”.

Jezus często odpowiada najpierw zadając pytanie Mk 2, 19 „Jezus im powiedział: Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo pana młodego mają u siebie”.

„Przy wyborze miast, które oddacie z dziedzictwa Izraelitów, weźmiecie z większego pokolenia większą ich liczbę, a z mniejszego - mniejszą. Każde winno odstąpić stosownie do otrzymanego dziedzictwa odpowiednią liczbę miast lewitom». 9 Tak mówił dalej Pan do Mojżesza: 10 «Powiedz Izraelitom, co następuje: Gdy wejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan, 11 wybierzcie sobie miasta, którzy służyć wam będą za miasta ucieczki; tam będzie mógł się schronić zabójca, który zabił drugiego nieumyślnie. 12 Miasta te będą dla was schronieniem przed mścicielem krwi, by zabójca nie poniósł śmierci, zanim nie stanie przed sądem społeczności. 13 Co do miast, które macie ustanowić, to powinniście mieć sześć miast ucieczki. 14 Trzy miasta za Jordanem i trzy w ziemi Kanaan będą służyć za miasta ucieczki. 15 Owe sześć miast winny służyć za schronienie zarówno Izraelitom, jak i obcym, oraz tym, którzy osiedlili się pośród was; tam może uciekać każdy, kto zabił drugiego nieumyślnie”.

„W tej godzinie podeszli jacyś faryzeusze mówiąc mu: Wyjdź i wyrusz stąd, bo Herod chce cię zabić. I powiedział im: Wyruszywszy powiedzcie lisowi temu: Oto wyrzucam demony i leczeń dokonuję dzisiaj i jutro, i trzeciego kończę. Lecz trzeba, (mi) dzisiaj i jutro i (dnia) następnego iść, bo nie jest dopuszczalne prorok(owi) zginąć poza Jeruzalem. Jeruzalem, Jeruzalem, zabijające proroków i kamienujące wysłanych do niego, ilekroć chciałem zebrać dzieci twe, w taki sposób (jak) kura swoje gniazdo pod skrzydła, i nie chcieliście”. (Według Łukasza 13, 31 – 34)

Nie tylko słowa, ale i działania Jezusa stawiają znaki zapytania Mk 2, 18 „Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Niego i pytali: Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?”

„Mówił Pan do Mojżesza na równinach Moabu w pobliżu Jordanu, naprzeciw Jerycha, te słowa: 2 «Rozkaż Izraelitom, niech oddadzą lewitom w dziedziczne posiadanie miasta, w których by mieszkali, i pastwiska dokoła miast. 3 Miasta będą im służyć za mieszkanie, a należące do nich pastwiska będą dla ich bydła, trzód i wszelkich zwierząt. 4 Pastwiska miast, które oddacie do użytku lewitom, mają się rozciągać na tysiąc łokci wokół jego murów. 5 Odmierzcie poza miastem dwa tysiące łokci od strony wschodniej, dwa tysiące łokci od strony południowej, dwa tysiące łokci od strony zachodniej i dwa tysiące łokci od strony północnej, by samo miasto leżało w środku - to będą pastwiska owych miast. 6 Z miast, które oddacie lewitom, będzie sześć miast ucieczki, by zabójca do nich mógł się schronić, a prócz tego oddacie im jeszcze czterdzieści dwa miasta. 7 Liczba zatem miast, które wraz z pastwiskami należeć mają do lewitów, wynosić będzie czterdzieści osiem”.

„(Ten), (który uwierzył) i ochrzczony, będzie uratowany, (ten) zaś, (co nie uwierzył), będzie zasądzony. Znaki zaś (tym), (którzy uwierzyli), takie towarzyszyć będą: w imię me demony wyrzucali będą, językami mówili będą nowymi. [I w rękach] węże podniosą, i jeśli śmiertelnego coś wypiliby nie im zaszkodzi; na niemocnych ręce będą nakładali i dobrze będą się mieli. A więc Pan, Jezus, po powiedzeniu im wzięty został do nieba i usiadł po prawicy Boga. Oni zaś wyszedłszy zaczęli głosić wszędzie; Pan (współpracował) i słowo (umacniał) przez towarzyszące znaki]]. [[Wszystko zaś przykazane (tym) wokół Piotra zwięźle ogłosiły. Po zaś tym i sam Jezus od wschodu i aż do zachodu wysłał przez nich świętą i niezniszczalną wieść wiecznego wybawienia. Amen]].” (Według Marka 16, 16 – 20)

Trudno zwracać się do Jezusa, kiedy człowiek nie widzi swojej biedy Mk 2, 17 „Jezus usłyszał to i rzekł do nich: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.

„Następnie będzie biegła wzdłuż Jordanu i zakończy się przy Morzu Słonym. To będzie wasz kraj ze swymi granicami wokoło». 13 Wtedy Mojżesz dał taki nakaz Izraelitom: «To jest kraj, który macie podzielić losem, a który Pan nakazał dać dziewięciu i pół pokoleniom. 14 Pokolenie bowiem Rubenitów otrzymało już posiadłość dla swoich rodzin, podobnie pokolenie Gadytów i połowa pokolenia Manassesa. Oni otrzymali już swoje dziedzictwo. 15 Te dwa i pół pokolenia otrzymały swoje dziedzictwo z tamtej strony Jordanu naprzeciw Jerycha, na wschodzie». 16 Tak mówił dalej Pan do Mojżesza: 17 «Oto imiona ludzi, którzy wam podzielą ziemię: kapłan Eleazar i Jozue, syn Nuna. 18 Weźmiecie dalej z każdego pokolenia jednego księcia celem dokonania podziału. 19 A oto imiona tych ludzi: Dla pokolenia Judy - Kaleb, syn Jefunnego. 20 Dla pokolenia Symeona - Samuel, syn Ammihuda. 21 Dla pokolenia Beniamina - Elidad, syn Kislona. 22 Dla pokolenia Dana - książę Bukki, syn Jogliego. 23 Dla potomków Józefa: dla pokolenia Manassesa - - książę Channiel, syn Efoda; 24 dla pokolenia Efraima - książę Kemuel, syn Sziftana. 25 Dla pokolenia Zabulona - książę Elisafan, syn Parnaka. 26 Dla pokolenia Issachara - książę Paltiel, syn Azzana. 27 Dla pokolenia Asera - książę Achiud, syn Szelomiego. 28 Dla pokolenia Neftalego - książę Pedahel, syn Ammihuda». 29 Oto są ci, których Pan wyznaczył, by podzielili ziemię Kanaan jako dziedzictwo pomiędzy Izraelitów”.