„Dobra więc sól. Jeżeli zaś i sól smak straci, czym przyprawiona zostanie? Ani do ziemi ani do nawozu odpowiednia (nie) jest. Na zewnątrz rzucają ją. Mający uszy (by) słuchać, niech słucha. Byli zaś do niego zbliżający się wszyscy poborcy i grzesznicy, (by) słuchać go. I szemrali i faryzeusze i uczeni w piśmie mówiąc, że: Ten grzeszników przyjmuje i je razem z nimi. Powiedział zaś do nich przykład ten mówiąc: Jaki człowiek z was mający sto owiec, i zgubiwszy z nich jedną, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustkowiu i wyrusza za zaginioną, aż znajdzie ją? I znalazłszy nakłada na ramiona jego radując się, i przyszedłszy do domu zwołuje przyjaciół i sąsiadów mówiąc im: Radujcie się ze mną, bo znalazłem owcę mą zaginioną. Mówię wam, że tak radość w niebie będzie z jednego grzesznika zmieniającego myślenie, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebę mają zmiany myślenia”. (Według Łukasza 14, 34 – 15, 7)