Przed Jezusem padają różne argumenty, mające pomóc w „załatwieniu sprawy”, ale to On podejmuje decyzje. Łk 7, 4 - 5 „Ci zjawili się u Jezusa i prosili Go usilnie: Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył – mówili – miłuje bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę”.

Tymczasem Jonatan i Achimaas stali u źródła Rogel, czekając, by przyszła służąca i przekazała wieści, które oni mieli zanieść do króla Dawida: nie mogli się bowiem pokazywać, przychodząc do miasta. 18 Ujrzał ich jednak pewien chłopiec. Zawiadomił o tym Absaloma. Obaj więc poszli dalej w pośpiechu. Przybyli do domu pewnego człowieka w Bachurim, który miał studnię na swoim podwórzu. Weszli do niej. 19 Potem kobieta wzięła przykrywę, ułożyła ją nad otworem studni, rozsypała na niej ziarno, tak że nic nie zauważono. 20 Słudzy Absaloma przybyli do tej kobiety, do jej domu, pytając: «Gdzie jest Achimaas i Jonatan?» Odpowiedziała im kobieta: «Poszli dalej za zbiornik wody». Szukali [ich], lecz nie znaleźli. Powrócili więc do Jerozolimy.

„Moja obrona (przed) mnie osądzającymi jest ta. Nie mamy swobody zjeść i wypić? Nie mamy swobody siostry kobiety brać ze sobą, jak i pozostali wysłannicy, i bracia Pana, i Kefas? Czy sam ja i Barnaba nie mamy swobody nie pracować? Kto służy w wojsku (za) własny żołd kiedykolwiek? Kto sadzi winnicę i owocu jej nie je? Lub kto pasie trzodę i z mleka trzody nie je?” (Do Koryntian I 9, 3 – 7)

Obecność Jezusa sprawia, że nigdy nie jesteśmy w beznadziejnej sytuacji. Łk 7, 2 – 3 „Sługa pewnego setnika, szczególnie przez niego ceniony, chorował i bliski był śmierci. Skoro setnik posłyszał o Jezusie, wysłał do Niego starszyznę żydowską z prośbą, żeby przyszedł i uzdrowił mu sługę”.

Absalom i wszyscy mężowie izraelscy orzekli: «Rada Chuszaja Arkijczyka jest lepsza od rady Achitofela». To Pan tak zrządził, by udaremnić radę Achitofela, która była lepsza, gdyż Pan chciał przywieść nieszczęście na Absaloma. 15 Chuszaj rzekł kapłanom Sadokowi i Abiatarowi: «Taką a taką radę Absalomowi i starszym Izraela dał Achitofel, taką a taką radę dałem ja. 16 Teraz więc szybko wyślijcie do Dawida wiadomość: "Nie zatrzymuj się tej nocy przy przejściach na pustyni, idź dalej natychmiast, inaczej bowiem królowi i całemu jego otoczeniu mogłaby zagrażać zguba"».

„Nie jestem wolny? Nie jestem wysłannikiem? Czyż nie Jezusa, Pana naszego ujrzałem? Nie dziełem mym wy jesteście w Panu? Jeśli (dla) innych nie jestem wysłannikiem, ale (dla) was jestem, bowiem pieczęcią mego wysłannictwa wy jesteście w Panu”. (Do Koryntian I 9, 1 – 2)

Jezusa poznajemy jako tego, który jest nieustannie w drodze – to dla nas zaproszenie do podjęcia aktywności. Łk 7, 1 „Gdy Jezus dokończył wszystkich tych mów do ludu, który się przysłuchiwał, wszedł do Kafarnaum”.

Potem Chuszaj dodał: «Znasz swojego ojca i jego ludzi. Oni są dzielni, nadto są rozgoryczeni jak niedźwiedzica na polu, której zabrano młode. Ojciec twój to człowiek znający się na wojnie i nie spędza nocy razem z ludźmi. 9 Ukrywa się zapewne w grocie lub w jakim innym miejscu. A jeśliby się zdarzyło, że ktoś [z naszych] zostanie zabity, na pewno się to rozniesie i będzie się mówić: "Lud, który idzie za Absalomem, został pobity". 10 Wtedy przelęknie się nawet najmocniejszy, który ma serce lwa. Wszyscy bowiem Izraelici wiedzą o tym, że ojciec twój jest mężny, a ci, którzy są z nim - mocni. 11 Radzę raczej zgromadzić przy sobie wszystkich Izraelitów od Dan do Beer-Szeby w takiej liczbie, jak piasek na brzegu morza. Ty osobiście dowodziłbyś nimi w walce. 12 Napadniemy na niego w tym miejscu, gdzie go napotkamy, i spadniemy na niego jak rosa, która spada na ziemię. Nie zostawimy przy życiu ani jego, ani kogokolwiek z tych ludzi, którzy są razem z nim. 13 Gdyby ukrył się w mieście, wtedy wszyscy Izraelici pod to miasto przyniosą powrozy: ściągniemy je w dolinę, tak że nie pozostanie po nim nawet kamień».

„Patrzcie zaś, aby nie jakoś swoboda wasza ta potknięciem się (nie) stała dla nie mających siły. Jeśli bowiem ktoś ujrzałby cię mającego poznanie, w miejscu wizerunków leżącego, czyż nie sumienie jego, nie mającym siły będącego, zostanie zbudowane do ofiarowanych wizerunkom jedzenia? Jest gubiony bowiem (ten) będący bez siły przez twoje poznanie, brat, dla którego Pomazaniec umarł. Tak zaś grzesząc względem braci i raniąc ich sumienie będące bez siły, względem Pomazańca grzeszycie. Przeto jeśli potrawa uraża brata mego, nie zjem mięsa na wiek, aby nie brata mego uraziłbym”. (Do Koryntian I 8, 9 – 13)

Brak mocnego fundamentu powoduje też wielki upadek. Łk 6, 49 „Lecz ten, kto słucha, a nie wypełnia, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu. Gdy potok uderzył w niego, od razu runął, a upadek jego był wielki”.