„Chrystus, który stał się posłusznym aż do śmierci i dlatego został wywyższony przez Ojca (por. Flp 2,8-9), wszedł do chwały swego Królestwa. Jemu wszystko jest poddane, póki sam siebie i wszystkiego nie podda Ojcu, aby Bóg był wszystkim we wszystkich (por. 1 Kor 15,27-28). Tej władzy udzielił uczniom, aby i oni posiedli stan królewskiej wolności i przez zaparcie się siebie oraz przez życie święte pokonywali w sobie samych panowanie grzechu (por. Rz 6,12), co więcej, aby służąc Chrystusowi w bliźnich, przywodzili również braci swoich pokorą i cierpliwością do Króla, któremu służyć – znaczy panować. Albowiem Pan również za pośrednictwem wiernych świeckich pragnie rozszerzać królestwo swoje, mianowicie królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju, a w królestwie tym samo także stworzenie wyzwolone zostanie z niewoli skażenia na wolność chwały synów Bożych (por. Rz 8,21). Wielka zaiste obietnica i wielkie przykazanie dane zostało uczniom: „Bo wszystko jest wasze, wy zaś Chrystusa, a Chrystus Boga” (1 Kor 3,23). Powinni tedy wierni poznawać najgłębszą naturę całego stworzenia, jego wartość i przeznaczenie do chwały Bożej, i przez świeckie również dzieła dopomagać sobie wzajemnie do bardziej świętego życia, tak aby świat przepojony został duchem Chrystusowym i w sprawiedliwości, miłości i pokoju tym skuteczniej cel swój osiągał. W powszechnym zaś wypełnianiu tego zadania świeckim przypada szczególnie wybitne miejsce. Dzięki zatem swej kompetencji w umiejętnościach świeckich i przez swą działalność uwzniośloną wewnętrznie łaską Chrystusową, winni oni wydatnie przyczyniać się do tego, aby dobra stworzone doskonalone były dzięki ludzkiej pracy, technice i cywilizacji społecznej zgodnie z przeznaczeniem, jakie im wyznaczył Stwórca, i z oświeceniem, jakie przyniosło Słowo Jego, dla powszechnego pożytku wszystkich bez wyjątku ludzi, aby były między nich bardziej odpowiednio rozdzielane i aby na swój sposób przyczyniały się do powszechnego postępu w ludzkiej i chrześcijańskiej wolności. W ten sposób Chrystus przez członki Kościoła oświecać będzie coraz bardziej całą społeczność ludzką zbawiennym swoim światłem. Ponadto ludzie świeccy winni wspólnymi siłami tak uzdrawiać istniejące na świecie urządzenia i warunki, jeżeli one gdzieś skłaniają do grzechu, aby to wszystko stosowało się do norm sprawiedliwości i raczej sprzyjało praktykowaniu cnót, niż mu przeszkadzało. Tak postępując, przepoją kulturę i dzieła ludzkie wartością moralną. Równocześnie w ten sposób lepiej przygotowuje się rolę świata pod zasiew słowa Bożego i szerzej otwierają się bramy Kościoła, którymi wyjść ma na świat orędzie pokoju. Ze względu na samą ekonomię zbawienia wierni winni uczyć się pilnie wyróżniać prawa i obowiązki, jakie spoczywają na nich jako na członkach Kościoła, od tych, które przysługują im jako członkom społeczności ludzkiej. I mają starać się harmonijnie godzić jedne z drugimi, pamiętając o tym, że w każdej sprawie doczesnej kierować się winni sumieniem chrześcijańskim, bo żadna działalność ludzka, nawet w sprawach doczesnych, nie może być wyjęta spod władzy Boga. W naszych zaś czasach szczególnie pożądane jest, żeby to rozróżnienie i zarazem harmonia jak najjaśniej zabłysły w sposobie działania wiernych, aby posłannictwo Kościoła pełniej mogło odpowiedzieć swoistym warunkom dzisiejszego świata. Jak bowiem uznać należy, że społeczność ziemska, słusznie poświęcając się troskom doczesnym, rządzi się właściwymi sobie zasadami, tak równocześnie słusznie odrzuca się tę nieszczęsną doktrynę, która usiłuje zbudować społeczeństwo nie licząc się wcale z religią, a wolność religijną obywateli zwalcza i niszczy”. (SW II, Konstytucja Dogmatyczna o Kościele, Lumen gentium, pkt. 36)

Ananiasz mógł odłożyć sobie część zapłaty, ale nie musiał przy tym kłamać. Dlatego Piotr rozpoznał problem w Duchu Świętym. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 5, 1 – 3 „Ale pewien człowiek, imieniem Ananiasz, z żoną swoją Safirą, sprzedał posiadłość i za wiedzą żony odłożył sobie część zapłaty, a pewną część przyniósł i złożył u stóp Apostołów. Ananiaszu – powiedział Piotr – dlaczego szatan zawładną twym sercem, że skłamałeś Duchowi Świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię?”

Bycie w świątyni nie pomogło rozpoznać Jezusa… - ks. Rafał Jarosiewicz
https://www.youtube.com/watch?v=XK08BIxXMqM
Zapraszamy do subskrybowania naszego kanału – SMS z Nieba TV - na YouTube

„Whatever villages or towns or countryside he entered, they laid the sick in the marketplaces and begged him that they might touch only the tassel on his cloak; and as many as touched it were healed”. (Mark , 56)

„I kiedy wchodził, do wsi czy do miast, czy na pola, na rynkach kładli będących bez siły i prosili go, aby obramowania płaszcza jego dotknęli. I ilu dotknęli go, byli ratowani”. (Według Marka 6, 56)

„I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby choć frędzli u Jego płaszcza mogli się dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie”. (Mk 6, 56)
„Jak matka nie urodzi dziecięcia bez boleści, tak dusza wiele musi cierpieć, zanim zrodzi wielkie dzieło”. św. Ignacy Loyola (cytat z książki „Ku zbawieniu. Myśli świętych i błogosławionych”)
Ps. Nigdzie w Biblii nie ma, aby Jezus kazał zaakceptować cierpienie, natomiast w tak wielu miejscach czytamy, że uzdrawiał wszystkich – to dla nas ważna podpowiedź. ks. Rafał Jarosiewicz

Na początek nowego miesiąca, nowego tygodnia, warto poprosić patronkę dnia – św. Agatę - o łaski jak najlepszego wypełnienia Bożej woli. ks. Rafał Jarosiewicz

Do mężów: „Bądź zawodowcem w pisaniu liścików do żony. Kup bloczek karteczek samoprzylepnych lub kolorowy klejony bloczek, żeby mieć go pod ręką. Za każdym razem, gdy przyjdzie ci do głowy coś miłego o żonie, zapisz to i zostaw w jakimś ciekawym miejscu, żeby mogła go znaleźć. Możesz przykleić karteczkę w łazience, włożyć jej do portfela, zostawić w nocy na desce rozdzielczej samochodu (…). Praktyka ta skutkuje dodatkową porcją życzliwości”. „7 sposobów jak zostać jej bohaterem. Bądź mężem, o którym marzy twoja żona”, Doug Fields

„I to jest wielkie wyzwanie dla nas na dziś: jak być świadkiem Chrystusa i Jego miłości w sposób piękny, komunikatywny, autentyczny, rześki, przekonujący, atrakcyjny? Jak mówić o Chrystusie współczesnym językiem do współczesnego człowieka? Jest to wielkie pole do zagospodarowania we wspólnocie Kościoła i do zagospodarowania przez kobiety”. „Kobieta w pełni szczęśliwa”, s. Anna Maria Pudełko AP

Dlaczego tak mało kobiet gra w piłkę nożną?
- Bo nie tak łatwo znaleźć jedenaście kobiet, które chciałyby wystąpić w takich samych kostiumach.
Ps. Niektóre dowcipy to nic więcej, jak tylko spisane historie z życia. ks. Rafał Jarosiewicz