„Zaś faryzeusze usłyszawszy, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się na tym samym (miejscu). I zapytał jeden z nich [znawca Prawa] próbując go: Nauczycielu, jakie przykazanie wielkie w Prawie? On zaś rzekł mu: Będziesz miłował Pana, Boga twego całym sercem twym i całą duszą twą i całą myślą twą. To jest wielkie i pierwsze przykazanie. Drugie zaś podobne mu: Będziesz miłował bliźniego twego jak siebie. Na tych dwóch przykazaniach całe Prawo jest zawieszone i Prorocy”. (Według Mateusza 22, 34 – 40)

„Tomasz zaś jeden z dwunastu, zwany Bliźniak, nie był z nimi, gdy przyszedł Jezus. Mówili więc mu inni uczniowie: Ujrzeliśmy Pana, On zaś powiedział im: Jeśli nie zobaczę na rękach jego śladu gwoździ i włożę palec mój w ślad gwoździ i włożę moją rękę w bok jego, nie uwierzę”. (Według Jana 20, 24 – 25)

„Powiedział zaś Pan: Posłuchajcie, co sędzia niesprawiedliwości mówi. Zaś Bóg nie miałby uczynić obrony wybranych jego, wołających do niego dniem i nocą, i zwleka (względem) nich? Mówię wam, że uczyni obronę ich w pośpiechu. Lecz Syn Człowieka przyszedłszy, czy znajdzie wiarę na ziemi?” (Według Łukasza 18, 6 – 8)

„Byli zaś u nas siedmiu braci. I pierwszy ożeniwszy się zmarł, i nie mając potomstwa pozostawił żonę jego bratu jego. Podobnie i drugi i trzeci, aż do siedmiu. Później zaś (po) wszystkich umarła żona. W powstaniu (z martwych) więc kogo (z) siedmiu będzie żoną? Wszyscy bowiem mieli ją. Odpowiadając zaś Jezus rzekł im: Błąkacie się nie znając pism ani mocy Boga. W bowiem powstaniu (z martwych) ani poślubiają ani są poślubiane, ale jak zwiastunowie w niebie są. O zaś powstaniu (z) martwych nie odczytaliście, (co) zostało powiedziane wam przez Boga mówiącego: Ja jestem Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba? Nie jest Bóg martwych, ale żyjących. I usłyszawszy tłumy zdumiewały się na naukę jego”. (Według Mateusza 22, 25 – 33)

„(Gdy był) więc wieczór dnia owego pierwszego (z) tygodnia i drzwi (zamknięte były), gdzie byli uczniowie, z powodu strachu (przed) Judejczykami, przyszedł Jezus i stanął na środku i mówi im: Pokój wam. I to powiedziawszy pokazał ręce i bok im. Uradowali się więc uczniowie, zobaczywszy Pana. Powiedział więc im [Jezus] znów: Pokój wam. Jako wysłał mnie Ojciec, i ja posyłam was. I to powiedziawszy tchnął i mówi im: Weźmijcie Ducha Świętego. Których(kolwiek) odpuścilibyście grzechy, odpuszczone są im, których(kolwiek) zatrzymalibyście, są zatrzymane”. (Według Jana 20, 19 – 23)

„Mówił zaś przykład im względem (tego że) trzeba zawsze modlić się (im) i nie ustawać, mówiąc: Sędzia pewien był w jakimś mieście Boga nie bojący się i człowieka nie szanujący. Wdowa zaś była w mieście owym i przychodziła do niego mówiąc: Weź w obronę mnie od przeciwnika mego. I nie chciał przez czas (pewien), po zaś tym powiedział w sobie: Chociaż i Boga nie boję się ani człowiek (nie) szanuję, z powodu przydawania mi trudu (przez) wdowę tę, wezmę w obronę ją, aby nie do końca przychodząc dręczyła mnie”. (Według Łukasza 18, 1 – 5)

„Pokażcie mi monetę pogłównego. Oni zaś przynieśli mu denara. I mówi im: Kogo obraz ten i napis? Mówią mu: Cezara. Wtedy mówi im: Oddajcie więc (co) Cezara Cezarowi i (co) Boga Bogu. I usłyszawszy zdziwili się i pozostawiwszy go odeszli. W owym dniu podeszli do niego saduceusze mówiący (że) nie (istnieje) powstanie (z martwych) i zapytali go mówiąc: Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze nie mając dziecka, poślubi z powinowactwa brat jego żonę jego i podniesie potomstwo bratu jego”. (Według Mateusza 22, 19 – 24)

„Mówi jej Jezus: Nie mnie dotykaj, jeszcze nie bowiem wstąpiłem do Ojca. Idź zaś do braci mych i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, i Boga mego i Boga waszego. Przychodzi Mariam Magdalena zwiastując uczniom, że: Ujrzałam Pana, i to (co) powiedział jej”. (Według Jana 20, 17 – 18)

„Mówię wam, tamtej nocy będą dwaj na łożu jednym, jeden zostanie zabrany i drugi zostanie zostawiony. Będą dwie mlące na tym samym, jedna zostanie zabrana, zaś druga zostanie zostawiona. I odpowiadając mówią mu: Gdzie, Panie? On zaś powiedział im: Gdzie ciało, tam i orły zbiorą się”. (Według Łukasza 17, 34 – 37)

„Wtedy poszedłszy faryzeusze naradę (podjęli), jakby (na) niego zastawiali pułapkę w słowie. I wysyłają mu uczniów ich z Herodiadami, mówiąc: Nauczycielu, wiemy, że prawdziwy jesteś i drogi Boga w prawdzie nauczasz, i nie (troszczysz) (się) o nikogo, nie bowiem patrzysz na oblicze ludzi. Powiedz więc nam, co ci zdaje się: dozwolone jest dać pogłówne Cezarowi czy nie? Poznawszy zaś Jezus niegodziwość ich powiedział: Dlaczego mnie wypróbowujecie, obłudnicy?” (Według Mateusza 22, 15 – 18)