Księga Wyjścia 30, 25 – 29 „I uczynisz z tego święty olej do namaszczania. Będzie to wonna maść, zrobiona tak, jak to robi sporządzający wonności. Będzie to święty olej do namaszczania. 26 I namaścisz nim Namiot Spotkania i Arkę Świadectwa, 27 i stół oraz wszystkie jego naczynia, a także świecznik z wszystkimi przyrządami należącymi do niego, ołtarz kadzenia 28 i ołtarz całopalenia z tym wszystkim, co do niego należy, kadź i jej podstawę, 29 aby się stały bardzo święte; i stanie się święty każdy, ktokolwiek się ich dotknie”.

„Aby wypełniło się, (co) powiedziane przez Izajasza proroka mówiącego: Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, droga morza, za Jordanem, Galilea narodów, lud siedzący w ciemności światło ujrzał wielkie, i siedzącym w krainie i cieniu śmierci światło wzeszło im. Od  wtedy zaczął Jezus głosić i mówić: Zmieniajcie myślenie, zbliżyło się bowiem królestwo niebios”. (Według Mateusza 4, 14 – 17)

Niektóre pytania, które otrzymuje Jezus są tylko po to, by mógł On zostać oskarżony Mt 12, 10 „A [był tam] człowiek, który miał uschłą rękę. Zapytali Go, by móc Go oskarżyć: Czy wolno uzdrawiać w szabat?”

Księga Wyjścia 30, 22 – 24 „I tak powiedział Pan do Mojżesza: 23 «Weź sobie najlepsze wonności: pięćset syklów obficie płynącej mirry, połowę tego, to jest dwieście pięćdziesiąt syklów wonnego cynamonu i tyleż, to jest dwieście pięćdziesiąt syklów wonnej trzciny, 24 wreszcie pięćset syklów kasji, według wagi przybytku, oraz jeden hin oliwy z oliwek”.

„Zrodzone z ciała ciałem jest, i zrodzone z Ducha duchem jest. Nie dziw się, że rzekłem ci: Trzeba (wam) zrodzonym zostać z góry. Wiatr gdzie chce dmie, i głos jego słyszysz, ale nie wiesz skąd przychodzi i gdzie odchodzi. Tak jest każdy zrodzony z Ducha. Odpowiedział Nikodem i rzekł mu: Jak może to stać się? Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Ty jesteś nauczyciel Izraela i tego nie wiesz?” (Według Jana 3, 6 – 10)

Jezus wielokrotnie ukazuje, że On ma władzę nad szabatem, że On jest ważniejszy niż szabat Mt 12, 8 „Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu”.

Księga Wyjścia 30, 20 – 21 „Zanim wejdą do Namiotu Spotkania, muszą się obmyć w wodzie, aby nie pomarli. Tak samo, gdy się będą zbliżać do ołtarza, aby pełnić służbę i aby składać ofiarę spalaną dla Pana, 21 muszą obmyć ręce i nogi, aby nie pomarli. I będzie to prawo zawsze obowiązywać Aarona i jego potomstwo po wszystkie czasy».”

„I to wam znakiem: znajdziecie niemowlę owinięte pieluszkami i leżące w żłobie. I nagle (pojawiła się) ze zwiastunem mnogość wojska niebiańskiego, wielbiących Boga i mówiących: Chwała na wysokościach Bogu i na ziemi pokój w ludziach upodobania (jego). I stało się, jak odeszli od nich do nieba zwiastunowie, pasterze mówili do siebie nawzajem: Przejdźmy (ż) do Betlejem i zobaczmy rzecz tę zaszłą, którą Pan dał poznać nam”. (Według Łukasza 2, 12 – 16)

Jezus pokazuje wyższość miłosierdzia nad ofiarą Mt 12, 7 „Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych”.

Księga Wyjścia 30, 16 – 19 „A wziąwszy te pieniądze jako przebłaganie od Izraelitów, obrócisz je na służbę w Namiocie Spotkania, i będą one na pamiątkę Izraelitom przed Panem jako ofiara zadośćuczynienia za ich życie». 17 Tak też powiedział Pan do Mojżesza: 18 «Uczynisz kadź z brązu, z podstawą również z brązu, do obmyć, i umieścisz ją między przybytkiem a ołtarzem, i nalejesz do niej wody. 19 Aaron i jego synowie będą w niej obmywać ręce i nogi”.