Maryja do św. Faustyny „Będziesz miała pewne cierpienia z powodu choroby i lekarzy, także spotka cię wiele cierpień z powodu tego obrazu, ale nie lękaj się niczego. Na drugi dzień zachorowałam i wiele cierpiałam, tak jako mi powiedziała Matka Boża”. (316)

św. Faustyna „Matko łaski - naucz mnie żyć z Bogiem”. (315)

św. Faustyna „Matko Boża, dusza Twa była zanurzona w goryczy morzu, spójrz się na dziecię Twoje i naucz cierpieć, i kochać w cierpieniu. Wzmocnij mą duszę, niech jej ból nie łamie”. (315)

św. Faustyna „Wtem usłyszałam te słowa: jestem siostra... - ta siostra była w Warszawie, a ja obecnie w Wilnie - módl się za mnie, aż ci powiem, kiedy masz przestać; jestem w konaniu. Natychmiast zaczęłam się gorąco modlić do konającego serca Jezusowego (…) - modliłam się tak od godziny trzeciej do godziny piątej. O godzinie piątej usłyszałam te słowa: Dziękuję. Zrozumiałam, że już skonała”. (314)

św. Faustyna „(...) powiedział mi Anioł Stróż: módl się za konających i zaraz zaczęłam różaniec za konających”. (314)

św. Faustyna „W jednej chwili dusza moja została jako skała: oschła, pełna udręki i niepokoju. Różne bluźnierstwa i przekleństwa cisną się do uszu moich. Nieufność i rozpacz zagościła w sercu moim. Oto jest stan biednych, który przyjęłam na siebie”. (311)

Jezus do św. Faustyny „Daję ci cząstkę w odkupieniu rodzaju ludzkiego. Tyś ochłodą w chwili konania Mego”. (310)

św. Faustyna „O krwi i wodo, któraś wytrysnęła naówczas jak zdrój Miłosierdzia dla nas z serca Jezusowego, ufam Tobie”. (309)

św. Faustyna „Ufam wbrew wszelkiej nadziei w morze miłosierdzia Twego”. (309)

św. Faustyna „O Boże mój, pragnę (...) wynagrodzić Ci za te dusze, które nie dowierzają dobroci Twojej”. (309)