św. Faustyna „Jezu – Hostio żywa, Tyś Matką moją, Tyś mi wszystkim. Z prostotą i miłością, z wiarą i ufnością przychodzić będę do Ciebie, Jezu. Dzielić się będę z Tobą wszystkim, jak dziecię z kochającą matką: radościami i cierpieniem, jednym słowem – wszystkim”. (230)

Jezus do św. Faustyny „Miłość Moja zawładnęła duszą twoją i chcę, abyś się w niej utwierdziła. Zbliż swój słuch do serca Mojego i zapomnij o wszystkim i rozważaj niepojęte miłosierdzie Moje”. (229)

św. Faustyna „Wtem usłyszałam takie słowa: Córko Moja, wyobraź sobie, że jesteś monarchinią ziemi całej i masz możność rozporządzania wszystkim, jak ci się podoba; masz wszelką możność czynienia dobrze, jak ci się podoba, i wtem puka do drzwi twoich jakaś mała dziecina, cała drżąca, ze łzami w oczach, ale z wielką ufnością w twoją dobroć, i prosi o kawałek chleba, aby nie umrzeć z głodu – jak byś z tym dzieckiem postąpiła? Odpowiedz Mi, córko Moja. I rzekłam: Jezu, dałabym mu wszystko to, o co mnie prosi, ale i tysiąc razy więcej. I powiedział mi Pan: Tak Ja postępuję względem twojej duszy”. (229)

św. Faustyna „Z ufnością i prostotą małego dziecka oddaje się dziś Tobie, Panie Jezu – Mistrzu mój, zostawiam Ci zupełną swobodę w kierowaniu moją duszą. Prowadź mnie drogami, jakimi zechcesz, ja nie będę ich dociekać. Pójdę ufna za Tobą. Twoje miłosierne serce wszystko może”. (228)

św. Faustyna „Składając śluby wieczyste wcale nie jestem doskonałą zakonnicą – nie, nie. Ja jestem w dalszym ciągu maleńką i słabą nowicjuszką Jezusową i starać się będę o doskonałość, jako w pierwszych dniach nowicjatu, i starać się będę o takie usposobienie w duszy, jakie miałam w pierwszy dzień, w którym to się dla mnie otwarła furta klasztorna”. (228)

św. Faustyna „Jezu utajony w Najświętszym Sakramencie, widzisz, że dziś wychodzę z nowicjatu, składając śluby wieczyste. Jezu, Ty znasz słabość i maleńkość moją, a wiec od dziś, w szczególniejszy sposób przechodzę do nowicjatu Twojego. Jestem nowicjuszką w dalszym ciągu, ale nowicjuszką Twoją, Jezu, a Ty będziesz mi Mistrzem aż do dnia ostatecznego. Będę codziennie przychodzić do stóp Twoich na wykłady. Najdrobniejszej rzeczy nie będę czynić sama, nie poradziwszy się wpierw Ciebie, jako Mistrza swego”. (228)

św. Faustyna „Wśród doświadczeń będę się starała upatrywać miłującą rękę Bożą. Nic tak trwałego, jak cierpienie – ono zawsze wiernie dotrzymuje swego towarzystwa duszy. O Jezu, w miłowaniu Ciebie nie dam się prześcignąć nikomu”. (227)

św. Faustyna „W cierpieniach zachowywać spokój i równowagę, w chwilach ciężkich uciekać się do ran Jezusa. W ranach Jezusa szukać pociechy, ulgi, światła, umocnienia”. (226)

św. Faustyna „Nie dać pochłonąć wirowi pracy, przerwać na chwilę, aby spojrzeć w niebo. Mówić mało z ludźmi, ale wiele z Bogiem. Unikać poufałości; mało zważać na to, kto za mną, a kto przeciw”. (226)

św. Faustyna „Nie zważać na względy ludzkie, ale uważać na własne sumienie, jakie nam daje świadectwo, Boga mieć świadkiem wszystkich uczynków. Tak postępować teraz i załatwiać wszystkie sprawy, jakobym chciała załatwić i postępować w chwili śmierci. Dlatego w każdej sprawie Boga mieć na oku”. (226)