„Po tych usłyszałem jakby głos wielki tłumu licznego w niebie, mówiących: Alleluja! Wybawienie i chwała i moc Boga naszego, bo prawdziwe i sprawiedliwe wyroki jego, bo osądził prostytutkę wielką, która niszczyła ziemię rozpustą jej, i pomścił krew sług jego z ręki jej. I drugie rzekli: Alleluja! I dym jej wznosi się na wieki wieków. I upadli starsi, dwudziestu czterech, i cztery istoty żywe, i pokłonili się Bogu siedzącemu na tronie, mówiąc: Amen, Alleluja. I głos od tronu wyszedł mówiący: Wielbicie Boga naszego, wszyscy słudzy jego, [i] bojący się go, mali i wielcy. I usłyszałem jakby głos tłumu licznego, i jakby głos wód wielu, i jakby głos grzmotów silnych mówiących: Alleluja, bo zakrólował Pan, Bóg [nasz], wszechwładca. Radujmy się i weselmy się, i (od)dajmy chwałę mu, bo przyszło wesele baranka, i żona jego przygotowała siebie. I dane zostało jej, aby odziała się cienkim lnem błyszczącym, czystym, bowiem cienki len czynami sprawiedliwymi świętych jest”. (Objawienie Jana 19, 1 – 8)