„Dzieci me, to piszę wam, aby nie zgrzeszyliście. I jeśli kto zgrzeszyłby, orędownika mamy przy Ojcu, Jezusa Pomazańca sprawiedliwego. I on przebłaganiem jest za grzechy nasze, nie za nasze zaś jedynie, ale i za całego świata. I (po) tym poznajemy, że poznaliśmy go, jeśli przykazania jego strzeżemy. Mówiący, że: Poznałem go, i przykazań jego nie strzegący, kłamcą jest i w nim prawda nie jest. Który zaś strzegłby jego słowa, prawdziwie w tym miłość Boga doskonała się staje. (Po) tym poznajemy, że w nim jesteśmy. Mówiący, w nim (że) (trwa), winien, jako on chodził, i sam [tak] chodzić”. (Jana I 2, 1 – 6)