„Jedno zaś to nie niech ukrywa się (przed) wami, umiłowani, że jeden dzień przed Panem jak tysiące lat i tysiące lat jak dzień jeden. Nie zwleka Pan obietnicy, ponieważ niektórzy (za) zwlekanie uznają, ale jest wielkoduszny względem was, nie chcąc, (by) jacyś zginąć, ale (by) wszyscy do zmiany myślenia dojść. Przyjdzie zaś dzień Pana jak kradnący. W nim niebiosa ze świstem przelecą, elementy zaś paląc się rozwiązane zostaną, i ziemia i (te) na niej dzieła znalezione zostaną. (Skoro) te tak wszystkie (rozwiązywane są), jakimi trzeba być [wy] w świętych zachowywaniach się i nabożnościach, czekając i spiesząc się (na) przybycie Boga dnia, poprzez który niebiosa płonąc rozwiązane zostaną i elementy paląc się stapiają się. Nowych zaś niebios i ziemi nowej według obietnicy Jego oczekujemy, w których sprawiedliwość zamieszkuje”. (Piotra II 3, 8 – 13)