„Dla tego powodu przypominam, (by) ty rozpalać do żywości dar Boga, który jest w tobie przez nałożenie rąk mych; nie bowiem dał nam Bóg ducha trwożliwości, ale mocy, i miłości, i przywodzenia do rozsądku. Nie więc zawstydź się z powodu świadectwa Pana naszego ani mnie, więźnia Jego, ale wycierp zło razem z dobrą nowiną według mocy Boga, (który zbawił) nas i (który powołał) powołaniem świętym, nie według dzieł naszych, ale według własnego postanowienia i łaski, danej nam w Pomazańcu Jezusie przed czasami wiecznymi, uczynionej widoczną zaś teraz przez pokazanie się Zbawiciela naszego, Pomazańca Jezusa, (który udaremnił) śmierć, (który oświetlił) zaś życie i niezniszczalność przez dobrą nowinę, do której umieszczony zostałem ja herold, i wysłannik, i nauczyciel”. (Do Tymoteusza II 1, 6 – 11)