„Zaś Bogu wdzięczność, każdej chwili prowadzącemu w triumfie nas w Pomazańcu i woń poznania Go czyniącemu widoczną przez nas w każdym miejscu; bo Pomazańca aromatem jesteśmy (dla) Boga wśród dających się zbawiać i wśród dających się gubić: (dla) tych wonią od śmierci ku śmierci, (dla) tych zaś wonią od życia ku życiu. I do tego kto dość duży? Nie bowiem jesteśmy jak wielu kupczących słowem Boga, ale jak z nieskażoności, ale jak z Boga naprzeciw Boga w Pomazańcu mówimy”. (Do Koryntian II 2, 14 – 17)