„I rzekła Mariam: Wielbi dusza ma Pana, i rozweselił się duch mój z Boga wybawcy mego, bo popatrzył na uniżenie służki jego. Oto bowiem od teraz szczęśliwą zwać będą mnie wszystkie pokolenia: bo uczynił mi wielkie rzeczy Mocny, i święte imię jego. I miłosierdzie jego na pokolenia i pokolenia dla bojących się go. Uczynił siłę ramieniem jego, rozproszył hardych myśleniem serca ich”. (Według Łukasza 1, 46 – 51)