„I zostawszy dostawieni bezpiecznie wtedy poznaliśmy, że Melitą wyspa jest nazywana. Barbarzyńcy podawali nie spotykaną uprzejmość nam, zapaliwszy bowiem ognisko, wzięli wszystkich nas z powodu deszczu, (który nadciągnął), i z powodu zimna. (Gdy zebrał) zaś Paweł chrustu pewną mnogość i (gdy nałożył) na ognisko, żmija z gorąca wyszedłszy uczepiła się ręki jego. Gdy zaś zobaczyli barbarzyńcy uwieszone zwierzę z ręki jego do jedni drugich mówili: Całkowicie zabójcą jest człowiek ten, którego dostawionego bezpiecznie z morza sprawiedliwość żyć nie pozwoliła”. (Dokonania wysłanników 28, 1 – 4)