„Wielki post (gdy był), wtedy postawiony Paweł w środku nich powiedział: Trzeba było, o mężowie, (by) posłuchawszy władzy mej nie wypływać z Krety, uniknąć także obrazy tej i straty. I teraz namawiam was, (by) być dobrej myśli, odrzucenie bowiem duszy żadne będzie od was oprócz statku. Stanął przy bowiem mnie tej nocy Boga, którego jestem [ja], któremu i służę, zwiastun, mówiąc: Nie bój się, Pawle. (Przy) Cezarze ty trzeba stanąć. I oto darował ci Bóg wszystkich płynących z tobą. Dlatego bądźcie dobrej myśli, mężowie, wierzę bowiem Bogu, że tak będzie, według którego sposobu jest powiedziane mi. Na wyspę zaś jakąś trzeba my wypaść”. (Dokonania wysłanników 27, 21 – 26)