„Tak zaś on (gdy bronił się) Festus wielkim głosem mówi: Szalejesz, Pawle. Wielka cię uczoność ku szaleństwu obraca. Zaś Paweł: Nie szaleję, mówi, najlepszy Festusie, ale prawdy i rozsądku słowa wypowiadam. Wie bowiem o tych król, do którego i mówiąc otwarcie mówię. (Że) ukrywać się bowiem (przed) nim [coś] (z) tych, nie jestem przekonany nic, nie bowiem jest w kącie dokonane to. Wierzysz, królu Agryppo, prorokom? Wiem, że wierzysz. Zaś Agryppa do Pawła: W małym mię przekonujesz, (że) chrześcijaninem uczynić. Zaś Paweł: Modliłbym się (do) Boga, (by) i w małym, i w wielkim nie jedynie ty, ale i wszyscy słuchający mię dzisiaj stać się takimi, jakim i ja jestem, z wyjątkiem więzów tych”. (Dokonania wysłanników 26, 24 – 29)