„Stąd też, królu Agryppo, nie stałem się nieuległy niebiańskiemu widzeniu, ale (tym) w Damaszku najpierw i Jerozolimie, (po) całej krainie Judei i poganom oznajmiałem, (by) zmieniać myślenie i zawracać do Boga, godne (tej) zmiany myślenia czyny sprawiając. Ze względu na te, mnie Judejczycy ująwszy dla siebie, [będącego] w świątyni, próbowali wziąć w swoje ręce. Opiekę więc osiągnąwszy, (tę) od Boga, aż do dnia tego, stanąłem świadcząc małemu i wielkiemu, nic poza (nie) mówiąc (tymi, o) których prorocy powiedzieli, (że) (mają) stać się, i Mojżesz, że podległy cierpieniom Pomazaniec, że (jako) pierwszy z powstania martwych światło ma zwiastować ludowi i poganom”. (Dokonania wysłanników 26, 19 – 23)