„Powiedział zaś do niego Pan: Idź, bo naczyniem wybrania jest mi ten (dla) zaniesienia imienia mego przed pogan, jak i królów, synów i Izraela. Ja bowiem pokażę mu, jakie trzeba, (aby) on dla imienia mego wycierpieć. Odszedł zaś Ananiasz i wszedł do domu. I położywszy na niego ręce powiedział: Szawle bracie, Pan wysłał mię, Jezus, (Ten), (który dał się zobaczyć) ci na drodze, którą przychodziłeś, żeby znowu zacząłbyś widzieć i zostałbyś napełniony Duchem Świętym. I zaraz odpadły mu od oczu jakby łuski. Zaczął znowu widzieć i wstawszy dał się zanurzyć. I wziąwszy pokarm wrócił do sił. Stał się zaś z (tymi) w Damaszku uczniami (przez) dni jakieś”. (Dokonania wysłanników 9, 15 – 19)